Ο ΕΡΩΤΑΣ ΟΥΤΕ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟΜΙΑΣ, όπως ο θυμός, ούτε περνάει και φεύγει γρήγορα, παρόλο που λένε πως έχει φτερά. Αντίθετα, φουντώνει σιγά-σιγά, σχεδόν σαν να λειώνει μέσα μας. Και από τη στιγμή που αγγίξει την ψυχή, μένει εκεί για πολύ καιρό, και σε μερικούς ανθρώπους δεν ησυχάζει ούτε κι όταν γεράσουν, αλλά παραμένει ακμαίος, φρέσκος και θαλερός, ακόμη κι αν ασπρίσουν τα μαλλιά τους. Συνεχίστε την ανάγνωση
Category Archives: Φιλοσοφία
Επίκτητος: Να παρατηρείς και να ακούς
Το να ενδίδεις σε υπερβολική υπερηφάνεια για τις δικές σου γνώσεις, ικανότητες, ή εμπειρίες και να προσπαθείς να αποκτήσεις περισσότερη δύναμη ή εξουσία απ’ ό,τι σου ανήκει, είναι θανάσιμο.
Μούτζι: Για να νικήσεις κάτι που είναι φτιαγμένο από όνειρο, απλώς ξυπνάς
Μη δίνεις χώρο στις σκέψεις του,
είναι και καταστροφικές και καταπιεστικές για την ψυχή.
Εν αρχή ην ο μύθος
Του Νίκου Τσούλια
Εν αρχή ην ο Μύθος. Ο Μύθος αποτελεί την πρώτη απόπειρα του ανθρώπου να συνάψει την νεοαναδυόμενη σκέψη του με την πραγματικότητα, να προσδιορίσει τις πρώτες αχνές γραμμές των στοχαστικών του οριζόντων, να δώσει ερμηνείες και εξηγήσεις σε ό,τι τον περιβάλλει για να μπορεί στη συνέχεια να μετασχηματίζει το περιβάλλον του και τον εαυτό του.
Είναι το στάδιο εκείνο της εξέλιξής του που η Φύση (με τις αντιξοότητές της και τις δυσκολίες της) επικυριαρχεί επί του ανθρώπου, αλλά σιγά – σιγά μέσα σε χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος θα καταφέρνει να μετασχηματίζει τη Φύση όλο και πιο πολύ, έτσι ώστε να βελτιώνει τη ζωή του. Πρόκειται για το πιο αποφασιστικό βήμα της δημιουργίας του έμφρονα ανθρώπου και ουσιαστικά συνδέεται με την ανάδυση της λογικής του. Συνεχίστε την ανάγνωση
Πλάτωνας: Ο άνθρωπος πρέπει να τιμά την ψυχή του
(727a) Έτσι, όταν λέω ότι τόσο μετά τους θεούς, που είναι κύριοι της μοίρας μας, όσο και μετά τους δαίμονες ή τους ήρωες ο άνθρωπος πρέπει να τιμά την ψυχή του, νομίζω ότι μιλώ σωστά. Σπάνια όμως το πετυχαίνει κάποιος αυτό. Απλώς νομίζει πως το καταφέρνει.
Η φαινομενολογία ως εξήγηση του κόσμου και της θεωρίας
Μέσα από μια προσπάθεια εξήγησης του υπαρκτού κόσμου, η φαινομενολογία αποτελεί ένα φιλοσοφικό κίνημα το οποίο βασίζεται στην διερεύνηση των φαινομένων. Δηλαδή των πραγμάτων που γίνονται αντιληπτά ενσυνείδητα. Μέσω των αισθητήριων μηχανισμών και όχι στην ύπαρξη οποιουδήποτε πράγματος, ευρισκόμενου πέρα από τα όρια της ανθρώπινης συνειδητότητας.
Η φαινομενολογία των πάντων:
Μέσα από μια προσπάθεια εξήγησης του υπαρκτού κόσμου, η φαινομενολογία αποτελεί ένα φιλοσοφικό κίνημα το οποίο βασίζεται στην διερεύνηση των φαινομένων. Δηλαδή των πραγμάτων που γίνονται αντιληπτά ενσυνείδητα. Μέσω των αισθητήριων μηχανισμών και όχι στην ύπαρξη οποιουδήποτε πράγματος, ευρισκόμενου πέρα από τα όρια της ανθρώπινης συνειδητότητας.
Λαμβάνοντας ως σημείο αναφοράς την εμπειρία των φαινομένων, που αποτυπώνεται ως συνειδητή εμπειρία, η φαινομενολογία επιχειρεί να εξαγάγει τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της αντιληπτικής διαδικασίας. Καθώς και την οντότητα των εμπειριών μας. Η αφετηρία της ξεκινά από τη Σχολή του Μπρεντανό. Και πιο συγκεκριμένα, από το έργο του φιλόσοφου του 20ου αιώνα, Έντμουντ Χούσερλ. H φαινομενολογική σκέψη έπαιξε καθοριστική σημασία για την ανάπτυξη του υπαρξισμού στη Γαλλία και τη Γερμανία. Όπως διαπραγματεύεται και στα έργα: Του Ζαν-Πωλ Σαρτρ, του Μορίς Μερλώ-Ποντύ και του Μάρτιν Χάιντεγκερ.
Ο Χούσερλ και η απαρχή της φαινομενολογίας

Ο Γερμανός φιλόσοφος, Έντμουντ Χούσερλ ήταν εκείνος που διεύρυνε την θεωρία της φαινομενολογίας. Εξελίσσοντας και θεμελιώνοντας τη, ως έναν αυτόνομο φιλοσοφικό κλάδο του 20ου αιώνα.
Ξεκίνησε, εγκαθιδρύοντας τη σχολή της Φαινομενολογίας. Κινούμενος αντίθετα προς τον θετικιστικό προσανατολισμό της επιστήμης και της φιλοσοφίας της εποχής του. Εκπόνησε κριτικές στις επιδράσεις του ιστορικισμού και του ψυχολογισμού στη λογική. Χωρίς να περιορίζεται στον εμπειρισμό, αλλά θεωρώντας ότι η εμπειρία είναι η πηγή όλης της γνώσης. Επεξεργάστηκε μια μέθοδο φαινομενολογικής αναγωγής, μέσω της οποίας το υποκείμενο είναι δυνατόν να αποκτήσει έμμεση γνώση της ουσίας. Συνεχίστε την ανάγνωση
Είναι κακό να ζω στον κόσμο μου;
Την ερώτηση αυτή την ακούμε πού και πού από κάποιους που προβληματίζονται για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ζεις και πώς να σχετίζεσαι με τον κόσμο.
Εάν υπάρχει ένα κοινό και όμοιο πεδίο ύπαρξης, αυτό είναι το πεδίο της παρατήρησης και της επίγνωσης. Μόνο ως παρατηρητής (επίγνωση, συνείδηση, αντίληψη) μπορείς να βιώσεις ένα φαινόμενο (του σώματος ή του νου) και να το γνωρίσεις έτσι όπως πραγματικά είναι. Από τη στιγμή που θα εμπλακείς με οποιοδήποτε φαινόμενο των εμπειριών σου, το βιώνεις μέσα από υποκειμενικά φίλτρα.
Συνεχίστε την ανάγνωση
Φαινομενολογία
Φαινομενολογία είναι το φιλοσοφικό ρεύμα το οποίο, με σημείο εκκίνησης την εμπειρία των φαινομένων (αυτό που αποτυπώνεται ως συνειδητή εμπειρία), επιχειρεί να εξαγάγει τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της εμπειρικής διαδικασίας και την οντότητα των εμπειριών μας. Έλκει την καταγωγή του απο την Σχολή του Μπρεντανό, και το έργο του φιλόσοφου του 20ου αιώνα Έντμουντ Χούσερλ. H φαινομενολογική σκέψη έπαιξε καθοριστική σημασία στην ανάπτυξη του Υπαρξισμού στη Γαλλία και τη Γερμανία, όπως είναι φανερό στο έργο του Ζαν-Πωλ Σαρτρ, του Maurice Merleau-Ponty και του Μάρτιν Χάιντεγκερ.
Ιστορική αναδρομή στον όρο ‘Φαινομενολογία’
Παρόλο που ο όρος φαινομενολογία είχε χρησιμοποιηθεί σε πολλές περιπτώσεις πρίν απο τον Edmund Husserl, σήμερα ο όρος χρησιμοποιείται συνήθως με αναφορά στο έργο του.
* Christoph Friedrich Oetinger στη μελέτη του «θεϊκού συστήματος σχέσεων»
* Johann Heinrich Lambert (μαθηματικός, φυσικός και φιλόσοφος) για τη θεωρία των φαινομένων στα οποία βασίζεται η εμπειρική γνώση.
* Immanuel Kant για τον ίδιο σκοπό.
* Hegel στη Phaenomenologie des Geistes.
* Edmund Husserl ο οποίος την επαναπροσδιόρισε ως ενα είδος περιγραφικής ψυχολογίας και αργότερα ώς επιστημονολογικό, θεμελιωτικό γνωσιακό οντολογικό κλάδο.
* Carl Stumpf ο οποίος τη χρησιμοποιεί για να αναφερθεί σε μια οντολογία με αισθητηριακό περιεχόμενο. Συνεχίστε την ανάγνωση
Οι άνθρωποι γίνονται γελοίοι μόνον όταν θέλουν να παραστήσουν κάτι που δεν είναι. (GIACOMO LEOPARDI)
Οι άνθρωποι γίνονται γελοίοι μόνον όταν θέλουν να παραστήσουν κάτι που δεν είναι. Όσο αρκούνται στο να είναι ο εαυτός τους και δεν ξεπερνούν τα όρια που τους θέτει η κατάστασή τους, ο φτωχός, ο αμαθής, ο χωρικός, ο γέρος και ο άρρωστος δεν είναι ποτέ γελοίοι` γελοίοι γίνονται μόλις ο γέρος θελήσει να φανεί νέος, ο άρρωστος υγιής, ο φτωχός πλούσιος και ο αμαθής πάει να παίξει τον πολυμαθή ή ο επαρχιώτης τον πρωτευουσιάνο. Οποιαδήποτε σωματική δυσμορφία, όσο έντονη κι αν είναι, προκαλεί το πολύ πολύ ένα ελαφρό χαμόγελο αν εκείνος που πάσχει απ’ αυτήν δεν προσπαθεί να την κρύψει. Δεν είναι τα ίδια τα ελαττώματά μας γελοία, αλλά η προσπάθειά μας να τα κρύψουμε και να προσποιηθούμε ότι έχουμε απαλλαγεί απ’ αυτά. Συνεχίστε την ανάγνωση
Ρούπερτ Σπάιρα: Αναζητώντας την ευτυχία στις σχέσεις
Όταν ήμουν 21 ετών χώρισα μετά από μία σχέση που διήρκεσε τρία χρόνια. Μια μέρα με πήρε τηλέφωνο η κοπέλα μου και μου είπε ξαφνικά «χωρίζουμε».
Θυμάμαι πόσο χάλια ένιωσα. Ήταν σαν να έχανα τον κόσμο κάτω απ’ τα πόδια μου. Αλλά στη διάρκεια αυτού του τηλεφωνήματος συνειδητοποίησα κάτι: ότι είχα ποντάρει όλη μου την ευτυχία σ’ αυτή τη σχέση.