«Ο άνθρωπος ακολουθεί τη γη. Η γη ακολουθεί τον ουρανό. Ο ουρανός ακολουθεί το ταό. Το ταό ακολουθεί ό,τι είναι φυσικό.»~ Λάο Τσε

photo by DesPin

ΕΙΚΟΣΙ ΠΕΝΤΕ
Κάτι που σχηματίστηκε αινιγματικά, Γεννημένο πριν απ’ τον ουρανό και τη γη.
Στη σιγαλιά και στο κενό,
Μόνο του στέκει ανάλλαχτο,
Πάντα κινούμενο εδώ.
Ίσως να ‘ναι η μάνα των μύριων πραγμάτων.
Άγνωστο μου είναι τ’ όνομα του.
Ασ τ’ ονομάσουμε ταό.
Μη βρίσκοντας καλύτερο χαρακτηρισμό, το λέω μεγάλο.

«Η επιπολαιότητα είναι ξερίζωμα. Η βιασύνη, απώλεια ελέγχου.»~ Λάο Τσε

Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων – Οκτώβριος 2018

ΕΙΚΟΣΙ ΕΞΙ
Τ’ ανάλαφρο ριζώνει στο βαρύ•
Το γαλήνιο κυριαρχεί το ανήσυχο.

Γι’αυτό ο συνετός, ταξιδευοντας ολημερίς,
Δε χάνει από το βλέμμα τις αποσκευές του
Ενώ ολόγυρα πολλές υπάρχουν ομορφιές,
Εκείνος γαλήνιος, απόσταση κρατά.

«Πάντα αληθινός κι επινοητικός, Ξαναγύρνα στην κατάσταση του απελέκητου ξύλου.»~ Λάο Τσε

photo by DesPin

ΕΙΚΟΣΙ ΟΚΤΩ
Γνώριζε τη δύναμη του άντρα,
Κράτα όμως τη φροντίδα της γυναίκας!
Γίνου το ρεύμα του σύμπαντος!
Όταν είσαι το ρεύμα του σύμπαντος,
Πάντα αληθινός κι ακλόνητος,
Ξαναναγίνου μικρός σαν παιδάκι.

Αυτός που γνωρίζει δε μιλάει… ~Λαο Τσε (Ιστοριούλα)

photo by EvAr

Αυτός που γνωρίζει δε μιλάει…

Μια φορά κι έναν καιρό ένα δάσκαλος περπατούσε με τον μαθητή του στο δάσος. Καθώς περπατούσαν, ανάμεσα στους φυσικούς ήχους της ζούγκλας, άρχισε να ακούγεται και ένας διαφορετικός, αφύσικος ήχος.

Τότε, ο δάσκαλος σταματάει απότομα, γυρνάει προς την πλευρά του μαθητή του και τον ρωτάει «Μπορείς να διακρίνεις τι είναι αυτός ο ήχος;»

Ο μαθητής κοντοστάθηκε και αφού αφουγκράστηκε για λίγη ώρα απάντησε «Είναι μια καρότσα». Ο δάσκαλος δεν φάνηκε ικανοποιημένος από την απάντηση και ρώτησε εκ νέου «Ναι, είναι μια καρότσα αλλά τι καρότσα είναι;