Ποίημα από το βιβλίο «Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί» του Ναζίμ Χικμετ

Ιωάννινα – Οκτώβριος 2018

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί» του Ναζίμ Χικμετ]
Στη Βέρα

Δεν έρχεσαι μου είπε
Δε μένεις μου είπε
Δε γελάς μου είπε
Δεν πεθαίνεις μου είπε

Advertisement

«τα παιδιά θα πάρουν απ’ τα χέρια μας τον κόσμο θα φυτέψουν αθάνατα δέντρα.»~Ναζίμ Χικμετ

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί» του Ναζίμ Χικμετ]

…….
Ας δώσουμε τον κόσμο στα παιδιά έστω και για μια μέρα
ας τον δώσουμε να παίξουν σαν ένα πολύχρωμο μπαλόνι
να παίξουν τραγουδώντας ανάμεσα στ’ αστέρια
ας δώσουμε τον κοσμο στα παιδιά
σαν ένα τεράστιο μήλο σαν ψίχα ολόζεστου ψωμιού

«Η ζωγραφιά της Βέρας» ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί» του Ναζίμ Χικμετ]

Η ζωγραφιά της Βέρας

Κανείς δε μπορεί να κάνει τη ζωγραφια σου
καθώς ξανοίγεσαι στη θάλασσα….
Να μη σε ψάξουν στων παιδικών παιχνιδιών τα χρώματα
Ακούμπησαν στα ξύλινα κάγκελα τα κλήματα σε μια ταράτσα δάσους

«Τελειώνοντας το δρόμο μου προτού φτάσω στην πόλη μου σ’ ένα τριανταφυλλένιο κήπο αναπαύτηκα χάρη σ’ σένα.»~Ναζίμ Χικμετ

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζιτ» του Ναζίμ Χικμετ]

………….
Η κάθε μέρα μου μια φέτα πεπονιού που μοσχοβολάει κόσμο χάρη σε σένα.
Όλοι οι καρποί απλώνονται στο χέρι μου σα να ‘μαι από ήλιο χάρη σε σένα.
Χάρη σε σένα παίρνω το μέλι μου μόνο απ’ τις ελπίδες.
Χάρη σε σένα χτυπάει η καρδιά μου.

«Αγάπησα τα τραγούδια τους πιότερο απ’ τους ανθρώπους.»~Ναζίμ Χικμετ

photo by EvAr

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζιτ» του Ναζίμ Χικμετ]

………….
Τα τραγούδια των ανθρώπων απ’ τους ίδιους πιο όμορφα, απ’ τους ίδιους πιο λαχταριστά, απ’ τους ίδιους πιο λυπημένα, πιο μακρόβια απ’ τους ίδιους.
Αγάπησα τα τραγούδια τους πιότερο απ’ τους ανθρώπους.
Μπόρεσα να ζήσω χωρίς άνθρωπο
χωρίς τραγούδι ποτέ.
Έτυχε να ξεγελάσω το τριαντάφυλλό μου το τραγούδι του ποτέ.
Ποτέ δε με γέλασαν τα τραγούδια.

«Αλλά σήμερα είναι Παρασκευή, αύριο Σάββατο έφυγε το πολύ, έμεινε το λίγο, δε δίνω σημασία.»~Ναζίμ Χικμέτ

Σιδηρόκαστρο 2020

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζιτ» του Ναζίμ Χικμετ]

ΣΤΗ ΒΕΡΑ

Έχω ένα δέντρο μέσα μου.
Τη ρίζα του την έφερ’ απ’ τον ήλιο.
Τα φύλλα του κουνιούνται σαν ψάρια της φωτιά
οι καρποί του κελαηδούν σαν τα πουλιά.

Οι επιβάτες των πυραύλων
από καιρό κατέβηκαν στ’ αστέρι που ‘χω μέσα μου,
Μιλάνε με τη γλώσσα π’ άκουσα στον ύπνο μου,
δεν έχουν θέση οι εντολές, οι περηφάνιες, τα παρακάλια, οι ικεσίες.

«Είμ’ ένας σαστισμένος θεατής αγαπημένη μου στο δράμα που παίζω στο βαθύ μου σκοτάδι.» Ναζίμ Χικμετ

photo by Johnny di ~nostalgia and hope~

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζιτ» του Ναζίμ Χικμετ]
…………………
Εσένα σκέφτομαι…
Στη μύτη μου έρχεται η μυρουδιά της μάνας μου,
της ομορφότερης στον κόσμο μάνας μου,
Κάθησα τάχα στο παιδικό παιχνίδι της γιορτής
που ‘χω μέσα μου.
Γυρνάς γύρω – γύρω τα μαλλιά σου πετούν
μια το χάνω μια το βρίσκω το ροδαλό σου πρόσωπο.

«Η ΠΟΛΗ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΙ ΕΣΥ» ποίημα του Ναζίμ Χικμετ

Θεσσαλονίκη ~ Ιανουάριος 2020

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζιτ» του Ναζίμ Χικμετ]

Η ΠΟΛΗ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΙ ΕΣΥ
Στην αγκαλιά μου είστε ολόγυμνες η πόλη το βράδι κι εσύ.
Η λάμψη σας χτυπάει το πρόσωπό μου και των μαλλιών σας το χνώτο.
Τίνος είν’ αυτή η καρδιά που χτυπάει;

«Tα τραγούδια των ανθρώπων» του Ναζίμ Χικμέτ

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 

«Tα τραγούδια των ανθρώπων» του Ναζίμ Χικμέτ

Τα τραγούδια των ανθρώπων
είναι πιο όμορφα από τους ίδιους
πιο βαριά από ελπίδα
πιο λυπημένα
πιο διαρκή.

«Το πρόσωπο των γυναικών μας» ποίημα του Ναζίμ Χικμετ

photo by Johnny di

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί» του Ναζίμ Χικμετ]

Το πρόσωπο των γυναικών μας

Η Παναγιά δε γέννησε το Θεό
η Παναγιά δεν είν’ η μάνα του Θεού
η Παναγιά είναι μια μάνα σαν τις άλλες
η Παναγιά γέννησε ένα παιδί ένα παιδί όπως τ’ άλλα