[Δύο Ποιήματα] Του Τζιάκομο Λεοπάρντι

Πάργα, Ιούνιος 2017

 

Το βράδυ της γιορτής

 

 

Νύχτα γλυκιά και ξάστερη, χωρίς αέρα

Πάνω από τις σκεπές και μέσα στις αυλές

Ήσυχη στέκεται η σελήνη, και φαίνονται μακριά

Γαλήνια τα βουνά. Αγαπημένη μου

Τώρα σιωπούν τα μονοπάτια, και στα μπαλκόνια

Έμειναν λίγα φώτα, εδώ κι εκεί.

Εσύ κοιμάσαι, με εύκολο ύπνο

Στα ήσυχα δωμάτιά σου, χωρίς έγνοιες

Κι ούτε φαντάζεσαι ούτε ξέρεις την πληγή

Που μου άνοιξες στο στήθος.

Κοιμάσαι. Βγαίνω να χαιρετήσω

Αυτόν τον ουρανό, που μοιάζει τόσο ευγενικός

Και την αρχαία φύση, την παντοδύναμη

Που μ’ έπλασε για πόνο.

Σε σένα αρνούμαι την ελπίδα, μου λέει

6 ποιήματα του Τζιάκομο Λεοπάρντι

 

Ο Τζιάκομο Λεοπάρντι (Giacomo Leopardi, 29 Ιουνίου 1798–14 Ιουνίου1837) ήταν Ιταλός ρομαντικός ποιητής και φιλόσοφος, ένας από τους μεγάλους Ιταλούς ποιητές του 19ου αιώνα.

Από πλούσιους και μορφωμένους γονείς που, σε συνδυασμό με το ασφυκτικό επαρχιακό περιβάλλον της γενέτειρας του, επιδρούν αρνητικά στη μετέπειτα ζωή του, μελετά από μικρός αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς και, σε νεαρή ακόμη ηλικία, γράφει δοκίμια, πραγματείες και ποιήματα. Με εύθραυστη υγεία, μοναχικός χαρακτήρας και ασυμβίβαστος, ταξίδεψε σε πολλές πόλεις της Ιταλίας, στην προσπάθειά του να αποκοπεί από το περιβάλλον της γενέτειράς του. Πέθανε σε ηλικία 39 ετών

θεωρείται ο σημαντικότερος Ιταλός ποιητής μετά τον Πετράρχη. Πολυμαθέστατος, πολύγλωσσος, φιλόσοφος και αρχαιογνώστης, ήταν απόγονος παλαιάς οικογένειας ευγενών γαιοκτημόνων η οποία, αρχικά, τον προόριζε για τον εκκλησιαστικό βίο. Από την πρώτη νεότητά του, διακατείχε τον φιλάσθενο κόμη το συναίσθημα της μοναξιάς και της απαισιοδοξίας. Έβρισκε καταφύγιο στη μελέτη και εκπόνησε πλήθος εργασιών σε επιστημονικά, φιλοσοφικά και φιλολογικά θέματα. Έζησε κατά διαστήματα στη Ρώμη, το Μιλάνο, την Μπολόνια, τη Φλωρεντία, τη Νεάπολη. Ένιωθε εξόριστος στον κόσμο, τον οποίο ο ίδιος ονόμαζε: «τάφο των ζωντανών» και στιγμάτισε την ηθική, διανοητική και πολιτική παρακμή αντιτάσσοντας το σκεπτικισμό, την ειρωνεία, την αφοσίωση στην τέχνη του

 Με τα ποιήματά του, που συγκέντρωσε στον τόμο Άσματα (1835) «ρομαντικοποίησε την καθαρότητα του αρχαίου ελληνικού συναισθήματος». Άλλα κύρια έργα του: Ηθικά έργα (1827) Σκέψεις (1845), Zibaldone (Ανάλεκτα, 1898-1900).

 

 

ΚΑΙ ΤΙ Μ’ ΑΥΤΟ – W. B. YEATS

ΚΑΙ ΤΙ Μ’ ΑΥΤΟ – W. B. YEATS

Οι πιο εκλεκτοί συμμαθητές του στο σχολειό

Λέγαν πως θα γινότανε διάσημος.

Το πίστεψε κι αυτός, κι έζησε με κανόνες

Κι ως τα τριάντα του τον έφαγε ο μόχθος.

«Και τι μ’ αυτό;» τραγούδησε το φάντασμα του Πλάτωνα.

«Και τι μ’ αυτό;»

Όλα τα έργα του διαβάστηκαν

Και ύστερ’ από χρόνια κέρδισε

Χρήματα αρκετά για τις ανάγκες του

Και φίλους κέρδισε που ήταν φίλοι.

«Και τι μ’ αυτό;» τραγούδησε το φάντασμα του Πλάτωνα.

«Και τι μ’ αυτό;»

Giacomo Leopardi, “το Άπειρο”

Thessaloniki, Hellas 2019

Ο Καρμέλο Μπένε

To Άπειρο

Ανέκαθεν μου ήταν αγαπητός αυτός ο έρημος
λόφος κι αυτός ο φράχτης που από ένα μεγάλο
τμήμα του μακρινού ορίζοντα τη θέα μου αποκρύβει.
Καθισμένος όμως εδώ κι ατενίζοντας απέραντα
διαστήματα πέρα απ’ αυτόν, απόκοσμη σιωπή
και βαθύτατη ηρεμία δημιουργώ με τις σκέψεις μου,
όπου ως εκ θαύματος δεν χάνομαι κι ο ίδιος. Μόλις

Οι τέσσερις ηλικίες του ανθρώπου ~W.B. Yeats

W.B. Yeats – Οι τέσσερις ηλικίες του ανθρώπου

Με το κορμί του άρχισε τον αγώνα
Και κέρδισε το σώμα. Όρθιος περπατά.

Ύστερα αγωνίστηκε με την καρδιά
Χάθηκαν ηρεμία και αθωότητα.

«Η ΛΑΙΔΗ ΛΑΖΑΡΟΣ» της Sylvia Plath

Ελεύθερη απόδοση από τα αγγλικά στα ελληνικά από το SearchingTheMeaningOfLife. Με σεβασμό και Αγάπη.

Το έκανα και πάλι
Ένα χρόνο σε κάθε δέκα
Εγώ το καταφέρνω–

Είδος περιφερόμενου θαύματος το δέρμα μου
Φωτεινό σαν Ναζιστικό αμπαζούρ.
Το δεξί μου πόδι

Αντίβαρο πρες παπιέ.
Το αχάρακτό μου πρόσωπο, ωραίο
Εβραϊκό λινό.

Ξετύλιξέ το σαν χαρτοπετσέτα
Ω εχθρέ μου.
Σε τρομάζω;

Η μύτη, οι κόγχες των ματιών, το πλήρες σετ δοντιών;
Η όξινη αναπνοή
Θα χαθούν σε μια ημέρα.

Σύντομα, σύντομα η σάρκα
Του τάφου φαγώσιμο θα γίνει
Στο σπίτι της, πάνω μου

Και εγώ, μια χαμογελαστή γυναίκα.
Είμαι μόνο τριάντα.
Και σαν τη γάτα έχω εννιά φορές να πεθάνω.

Αυτή είναι η Νούμερο Τρία.
Τι χαζομάρα
Να εξαντλείς κάθε δεκάδα.

«Το μόνο που μπορούσα ν’ απαντήσω» ~W.B Yeats

«Το μόνο που μπορούσα ν’ απαντήσω»

Ήταν:»Σύ που δεν έζησες στη σκέψη αλλά στην πράξη,
Μπορείς να ‘σαι αγνή σαν δύναμη της φύσης,
Όμως εγώ, που οι αρετές μου είναι
Οι ορισμοί του νου, δεν μπορώ πια ν’ αφήσω
Τους συλλογισμούς, τη γλώσσα μου να συγκρατήσω».
Κι όμως τα λόγια της τάραξαν την καρδιά μου,

«Τρεις κινήσεις» ~W.B Yeats

photo by DesPin

«Τρεις κινήσεις»

Ψάρι σαιξπηρικό κολύμπησε στη θάλασσα μακριά από τη στεριά’
Ψάρι ρομαντικό βρέθηκε μές στο δίχτυ στο χέρι εκεί κοντά’

«Η πράξη» του William Carlos Williams

Η πράξη

Τα τριαντάφυλλα ήταν εκεί, μες στη βροχή.

Μην τα κόψεις, την παρακάλεσα.

Δεν θα κρατήσουν, μου είπε.

Μα είναι τόσο όμορφα

«Αυτός που απαντά με τα λόγια της αμφιβολίας Σβήνει το φως της γνώσης.»~William Blake

photo by DesPin

Οιωνοί της Αθωότητας

William Blake – Auguries of Innocence

 

Για να δεις τον κόσμο σε ένα κόκκο άμμου

Και τον παράδεισο σε ένα αγριολούλουδο

Κράτησε το άπειρο στην παλάμη του χεριού σου

Και την αιωνιότητα σε μία ώρα.

Ένας κοκκινολαίμης πετρίτης σε κλουβί

Φέρνει όλο τον ουρανό σε οργή.

Ένας περιστερώνας γεμάτος περιστέρια

Φέρνει ρίγος σε όλες τις περιοχές της κόλασης

Ένα πεινασμένο σκυλί στην πύλη του αφεντικού

Προβλέπει την καταστροφή του κράτους.

 

Ένα άλογο που το κακομεταχειρίστηκαν στο δρόμο

Ζητά από τον ουρανό ανθρώπινο αίμα

Κάθε κραυγή ενός κυνηγημένου λαγού

Σχίζει μια ίνα από τον εγκέφαλο.

 

Μια σιταρήθρα* τραυματισμένη στο φτερό

Ένα χερουβείμ σταματά να τραγουδά

Ένας ψαλιδισμένος κόκορας έτοιμος για μάχη

Φοβίζει τον ήλιο που ανατέλλει.