13 Reasons Why Hannah Baker’s Poem

13 Reasons Why Hannah Baker’s Poem

Today I am wearing lacy black underwear

For the sole purpose of knowing I am wearing them.

And underneath that?

I am absolutely naked.

And I’ve got skin. Miles and miles of skin;

I’ve got skin to cover all my thoughts

like saran wrap that you can see through

to what leftovers are inside from the night before.

And despite what you might think, my skin is not rough; nor is it bullet proof.

My skin is soft, and smooth, and easily scarred.

But that doesn’t matter, right?

You don’t care about how soft my skin is.

You just want to hear about what my fingers do in the dark.

But what if all they do is crack open windows?

So I can see lightening through the clouds.

What if all they crave is a jungle gym to climb for a taste of fresher air?

What if all they reach for is a notebook or a hand to hold?

But that’s not the story you want.

You are licking your lips and baring your teeth.

Just once I would like to be the direction someone else is going.

Advertisements

«…αφήνεις μόνο στο χέρι το δισταχτικό να σ’ αγαπά»~Χόρχε Λουίς Μπόρχες

photo by EvAr

Σ’ ένα γάτο (Χόρχε Λουίς Μπόρχες)

* Ο τυφλός ποιητής έβλεπε και θαύμαζε τη γάτα.

Είσαι πολύ πιο σιωπηλός απ’ τους καθρέφτες
και πιο κρυφός από την πολυκύμαντη αυγή
είσαι κείνος ο πάνθηρας που μόνο από μακριά,
κάτω απ’ το φεγγαρόφωτο, μας επιτρέπει να κοιτάζουμε η μοίρα.

«Boat» by Rupi Kaur

Boat by Rupi Kaur

your legs buckle like a tired horse running for safety
drag them by the hips and move faster
you do not have the privillege to rest
in a country that wants to spit you out
you have to keep
going and going
and going
till you reach the water
hand over everything in your name
for a ticket onto the boat
next to a hundred others like you
packed like sardines

Τα απομεινάρια Mark Strand (1934–2014)

photo by ChrisTsik

Τα απομεινάρια

Mark Strand (1934–2014)

 

Αδειάζω τον εαυτό μου από τα ονόματα των άλλων.
Αδειάζω τις τσέπες μου.
Αδειάζω τα παπούτσια μου και τα αφήνω δίπλα στο δρόμο.
Τη νύχτα γυρίζω πίσω τα ρολόγια·
ανοίγω το οικογενειακό άλμπουμ
και με κοιτάζω όταν ήμουν αγόρι.

[Τι θα ‘κανα χωρίς αυτόν τον κόσμο…] ~Σάμιουελ Μπέκετ

[Τι θα ‘κανα χωρίς αυτόν τον κόσμο…]

—Σάμιουελ Μπέκετ—
Μετάφραση: Γιώργος Βίλλιος

Τι θα ‘κανα χωρίς αυτόν τον κόσμο χωρίς πρόσωπο χωρίς απορίες
όπου η ψυχή δε ζει παρά μια στιγμή όπου κάθε στιγμή
χάνεται στο κενό στη λησμονιά της αλλοτινής της ύπαρξης
χωρίς αυτό το κύμα όπου στο τέλος
κορμί και σκιά καταβροχθίζονται

«Ιδιωτικές στιγμές» Mark Strand (1934–2014)

Zoo Βουδαπέστη Ιούλιος 2018

Ιδιωτικές στιγμές

Mark Strand (1934–2014)

 

Θέλεις να ρίξεις μια καλή ματιά στον εαυτό σου. Στέκεσαι μπροστά από έναν καθρέφτη,
βγάζεις το τζάκετ σου, ξεκουμπώνεις το πουκάμισό σου, ανοίγεις τη ζώνη σου,
κατεβάζεις το φερμουάρ του παντελονιού σου. Ο εσωτερικός ρουχισμός σου πέφτει κάτω. Βγάζεις τα παπούτσια
και τις κάλτσες σου, αφήνεις τα πόδια σου γυμνά. Αποσύρεις το εσώρουχό σου.

«Όλα αυτά είναι ένα μυστήριο εως ότου τον πω με τ΄όνομά Του.»~Τζελαλαντίν Ρουμί

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Αγαπημένος» του Τζελαλαντίν Ρουμί

Άλλοτε τον λέω κρασί
Άλλοτε τον λέω κύπελλο
Άλλοτε τον λέω φωτιά
Άλλοτε τον λέω χρυσάφι
Άλλοτε σπόρο, άλλοτε φυτό
Άλλοτε θήραμα, άλλοτε παγίδα.

Ποιήματα του Ναζίμ Χικμέτ από το βιβλίο «Τα ποιήματα των 9-10 μ.μ»

Εννιά σημαίνουν
τα ρολόγια στις πλατείες.
Όπου να ‘ναι θα κλείσουν, σε λίγο,
οι πόρτες των κελλιών μας.

Για τη ζωή ~Ναζίμ Χικμέτ

photo by EvAr

Γιὰ τὴ ζωή

Ἡ ζωὴ δὲν εἶναι παῖξε-γέλασε
Πρέπει νὰ τήνε πάρεις σοβαρά,
Ὅπως, νὰ ποῦμε, κάνει ὁ σκίουρος,
Δίχως ἀπ᾿ ὄξω ἢ ἀπὸ πέρα νὰ προσμένεις τίποτα.
Δὲ θά ῾χεις ἄλλο πάρεξ μονάχα νὰ ζεῖς.

«Γνωρίζουμε κ’ οι δυο καλή μου, Μπορούμε και στους άλλους να το μάθουμε Να πολεμάν για τους ανθρώπους μας»~Ναζίμ Χικμέτ

Πάργα, Ιούνιος 2017

Γνωρίζουμε κ’ οι δυό καλή μου,
Μας το μάθανε
Να πεινάμε, να διψάμε
Να τσακιζόμαστε απ’ την κούραση
Να ζούμε χωρισμένοι.