Πωλ Ελυάρ ~ Από τα Εφτά ποιήματα αγάπης στον πόλεμο

photo by EvAr

Στ’ όνομα του τέλειου ψηλού μετώπου
Στ’ όνομα των ματιών που κοιτάζω
Και του στόματος που φιλώ
Για σήμερα και για πάντα…Στ’ όνομα της θαμμένης ελπίδας
Στ’ όνομα των δακρύων μέσα στη νύχτα
Στ’ όνομα των φυτών που φέρνουν γέλιο
Στ’ όνομα του γέλιου που φέρνει φόβο…Στ’ όνομα του γέλιου κάτω στο δρόμο
Της γλύκας που δένει τα χέρια μας
Στ’ όνομα της οπώρας, σαν σκεπάζει το λουλούδι
Σε μια όμορφη γη και καρπερή…

Advertisements

«Η ΛΑΙΔΗ ΛΑΖΑΡΟΣ» της Sylvia Plath

Ελεύθερη απόδοση από τα αγγλικά στα ελληνικά από το SearchingTheMeaningOfLife. Με σεβασμό και Αγάπη.

Το έκανα και πάλι
Ένα χρόνο σε κάθε δέκα
Εγώ το καταφέρνω–

Είδος περιφερόμενου θαύματος το δέρμα μου
Φωτεινό σαν Ναζιστικό αμπαζούρ.
Το δεξί μου πόδι

Αντίβαρο πρες παπιέ.
Το αχάρακτό μου πρόσωπο, ωραίο
Εβραϊκό λινό.

Ξετύλιξέ το σαν χαρτοπετσέτα
Ω εχθρέ μου.
Σε τρομάζω;

Η μύτη, οι κόγχες των ματιών, το πλήρες σετ δοντιών;
Η όξινη αναπνοή
Θα χαθούν σε μια ημέρα.

Σύντομα, σύντομα η σάρκα
Του τάφου φαγώσιμο θα γίνει
Στο σπίτι της, πάνω μου

Και εγώ, μια χαμογελαστή γυναίκα.
Είμαι μόνο τριάντα.
Και σαν τη γάτα έχω εννιά φορές να πεθάνω.

Αυτή είναι η Νούμερο Τρία.
Τι χαζομάρα
Να εξαντλείς κάθε δεκάδα.

Τέσσερις Ωδές ~Φερνάντο Πεσσόα

photo by EvAr

Τέσσερις Ωδές

Φερνάντο Πεσσόα

Nα θέλεις λίγα: θα τα έχεις όλα.
Tίποτε να μη θέλεις: θα είσαι ελεύθερος.
O ίδιος ο έρωτας που νιώθουν
Για μας, μας απαιτεί, μας καταπιέζει.

«Το τραγούδι της Σου Χσιάο Χσιάο» Κινέζικη Ποίηση από τον Τσανγκ Χου (9ος αι.)

 

Το τραγούδι της Σου Χσιάο Χσιάο

Τις ρόδες του άρματός του να κρατήσω δε μπορώ,
ούτε του αλόγου του τα πόδια να τα δέσω.
Και το μισώ το σταυροδρόμι

«Ω, ξένοι, δεν ξέρω πού ήσασταν πριν, από τι αγωνίες και από τι χαρές περνάτε, αλλά είσαστε εγώ.»~ Τζίντου Κρισναμούρτι

ΟΙ ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Εκεί, στα μεγάλα ύψη,

όπου τα χιονοσκέπαστα βουνά

σμίγουνε με τους γαλάζιους ουρανούς,

συνάντησα δυο ξένους.

Μιλήσαμε για λίγο

κι ύστερα χωριστήκαμεγια να μη συναντηθούμε ξανά ποτέ.

~

Σαν δύο πλοία

που ανταμώνουνε

στ’ απέραντα νερά της θάλασσας,

σαν τους ταξιδιώτες

που ο ένας τον άλλον χαιρετίζουν

για να μην ανταμώσουνε ξανά,

έτσι είμαστε κι εμείς

σ’ αυτή τη θάλασσα της ζωής.

~

«το λιοντάρι στ’ αλήθεια» ~ Allen Ginsberg

το λιοντάρι στ’ αλήθεια

Γύρισα σπίτι και βρήκα ένα λιοντάρι στο λίβινγκ ρουμ

Όρμησα έξω στη σκάλα κινδύνου στριγκλίζοντας Λιοντάρι! Λιοντάρι!
Δύο στενογράφοι τράβηξαν τα μαύρα μαλλιά τους και έκλεισαν με βρόντο το παράθυρο
Έτρεξα σπίτι στο Πάτερσον κι έμεινα δυο μέρες.

«Σηκώστε τον ποδόγυρό σας, Κυρίες μου, μπαίνουμε στην Κόλαση.»~ ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΚΑΡΛΟΣ ΟΥΙΛΛΙΑΜΣ

«Οι ποιητές είναι καταραμένοι, τυφλοί όμως δεν είναι, βλέπουν με τα μάτια των αγγέλων. Ο ποιητής αυτός ζει ολοκληρωτικά τη φρίκη των πιο απόκρυφων λεπτομερειών της ποίησής του.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ~Pablo Neruda, Estravagario

Ιωάννινα, Σεπτέμβριος 2018

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ

Από τους τόσους ανθρώπους που είμαι, που είμαστε

κανέναν δεν μπορώ να βρω:

μου χάνονται κάτω από τα ντυσίματα,

φύγανε γι’ άλλη πολιτεία.

Όταν το κάθε τι έχει ετοιμαστεί

για να με δείξει έξυπνον,

ο ανόητος που παραφυλάει μέσα μου

παίρνει το λόγο στο στόμα μου.

 

Άλλες φορές με παίρνει ο ύπνος

ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΗ ~Pablo Neruda, Estravagario

Μέτσοβο, Σεπτέμβριος 2018

ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΗ

Όλοι όσοι μου έδιναν συμβουλές

γίνονται κάθε μέρα και πιο τρελοί.

Ευτυχώς δεν τους έλαβα υπόψη μου

κι έτσι φύγανε γι’ άλλη πολιτεία,

όπου ζούνε όλοι τους μαζί

ανταλλάζοντας χαιρετούρες.

Ήταν υποκείμενα αξιότιμα

με βάθος από πολιτικής πλευράς

και κάθε λάθος που έκανα εγώ

τους προξενούσε τέτοια οδύνη

που ασπρίσαν τα μαλλιά τους, ζαρώσαν,

πάψανε να τρώνε κάστανα

και μια φθινοπωριάτικη μελαγχολία

τελικά τους έριξε σε παραμιλητό.

Arthur Rimbaud. Πόλεμος

Πόλεμος

Όταν ήμουνα παιδί, κάποιοι ουρανοί ξεκαθάρισαν την όρασή μου: όλοι οι χαρακτήρες χρωμάτισαν την προσωπικότητά μου. Διαταράχτηκαν τα Φαινόμενα. – Τώρα, η αιώνια ροή των στιγμών και η απεραντοσύνη των μαθηματικών με διώχνουν απ’ αυτό τον κόσμο όπου υπομένω όλες τις επιτυχίες του πολίτη,