Ξεπεσμός ~ Κώστας Βάρναλης

Ξεπεσμός

— Το κορμί μ’ απαράτησε πριχού
το παρατήσει η ανάσα του φτωχού.
Μ’ απαράτησεν ό,τι αγαπητό,
στερνά κι εγώ τον ίδιο μου εαυτό.
5
Σαν πέθανα, μ’ αφήσαν τον παθό
να πάω μονάχος να παραχωθώ!
Γυμνός γεννιέσαι και γυμνός πεθαίνεις
στη λάσπη, το γιατί δεν το μαθαίνεις.
— Η ντροπή σου, χιλιόχρονε ραγιά,

Advertisement

Πρωτοχρονιάτικο ~ Κώστας Βάρναλης

Πρωτοχρονιάτικο *

Σαράντα σβέρκοι βοδινοί με λαδωμένες μπούκλες,
σκεμπέδες σταυροθόλωτοι και βρόμιες ποδαρούκλες,
ξετσίπωτες, ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι
ντυμένοι στα μαλάματα κι επίσημοι κι ωραίοι.

Αυτοτιμωρούμενος ~ Κώστας Βάρναλης

Αυτοτιμωρούμενος

Ένας μοναχά ’ναι μπρος σου
θάνατος. Αφήσου!
Ήταν όλος ο καιρός σου
μέρα και ταφή σου.
5
Έζησες πολύ του κάκου
και κακό ’χεις πράξει,
τώρα στα βαθιά του λάκκου
έν’ αξοί κι ανάξοι.
Ετρωγόσουν μοναχός σου,
10
τεχνοδουλευτής,
άιντε τώρα παραχώσου,
για να βολευτείς.
Σε κυνήγησαν οι νόμοι,
πάντα σου αρνητή
15
με το γράμμα, με τη γνώμη,
με την αρετή.
Μέσα στα τυφλά τα σκότη
συ το πιο τυφλό.
Γέλα, αρνιούνται οι οχτροί σου κι ό,τι

Το πέρασμά σου ~ Κώστας Βάρναλης

Το πέρασμά σου
Στη ζήση αυτή που τη μισούμε,
στη γης αυτή που μας μισεί,
κι όσο να πιούμε δε σε σβηούμε,
πόνε πικρέ και πόνε αψύ,
που μας κρατάς και σε κρατούμε·

σ’ αυτήν τη μαύρη γης και ζήση,
που περπατούσαμε τυφλά
κι ανθός για μας δεν είχε ανθίσει
κι ούτε σε δέντρον αψηλά
κρυμμένο αηδόνι κελαηδήσει,

Τέρμα ~ Κώστας Βάρναλης

Τέρμα

Εδώ, π’ ανταμωθήκαμε αδερφοί,
δεν είναι πλατωσιά μηδέ κορφή,
μηδ’ άκρα του πελάου και τ’ ουρανού.
Το βάθος είναι τ’ άσωτου Κενού.

Δεν πέσαμε μονάχοι στ’ αναιώνια
σκοτάδια. Μας γκρεμίσαν τα τελώνια
της Ανομίας, οι «πρώτοι» του λαού,
κάθε λαού, καινούργιου ή παλαιού.

Παράδεισος ~ Κώστας Βάρναλης

Παράδεισος

Λεύτερος να ’σαι δούλος οποιανού,
λεύτερος να μιλάς, όταν κοιμάσαι,
λεύτερος, χρόνια να τα κυνηγάς
των Γιούρων τα ποντίκια μη σε φάνε.
5
Στις πληγές της ψυχής σου να χιλιάζουν
τα ψέματα — της μύγας τα σκουλήκια —,
να ’σαι της Ιστορίας γελοιογράφος,
αφέντης δίχως πιθαμή δικιά σου.
Σαν τη στέρφα γουρούνα τ’ αϊ-Αντώνη,

«Ο Εχτρός» ~ Κώστας Βάρναλης

Ο Εχτρός

Είπα: «Ξεφορτώσου
τον παλιό εαυτό σου
και ξαναγεννήσου
να ’σαι, όπως δεν ήσου»!
5
Κι έριξα στα σκότη
των αβύσσων ό,τι
το ’χ’ από καιρό
μέσα μου ιερό.
Και στη ρεματιά