Ε μ μ ο ν ή, ψυχή τσαλακωμένο χαρτί…

Ψυχή τσαλακωμένο χαρτί
Κάθε σιωπή, μια τσάκιση μικρή
Κάθε τσάκιση, αυτοτιμωρία για

Πoια απ΄όλες τις μορφές σου;

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

Κάθε φορά που με κοιτάς, είσαι και κάποιος άλλος

Κάθε φορά που μου χαμογελάς, είσαι και κάποιος άλλος

Κάθε φορά που σ΄αγγίζω κι οι ανάσες σου

Ασυνείδητα, συνειδητοποιώ το υπερσυνείδητο

photo by EvAr

Πάνω που μέτραγα εχτές την έβδομη ρακή

Εκεί που χάνω το μέτρημα του τώρα στη στιγμή (ασυνείδητο)

Πίσω μου αισθάνομαι

Μαύρα γυαλιά

Μαύρα γυαλιά

Μαύρα γυαλιά, σαν ντίβα φοράς

καμαρώνεις, γελάς, μυστήριο σκορπάς

κυρίαρχος του

Αφορμή κι αιτία

Αφορμή κι αιτία

Στα πλακάκια του ντουζ

Γλιστράει η πλάτη κι η σκέψη

Δέκα λεπτά η μοναξιά

Βρήκε χώρο να κλέψει

~

Κρύφτηκα μέσα στους ατμούς

Θολώσανε τα μάτια

Δάκρυσε το

Αγάπη Νίκησε

Κι εγώ σου γνέφω στο καλό, μικρό παράπονό μου!
Η Αγάπη είναι πόλεμος, δεν το ΄ξερες μωρό μου;
Εσύ θέλησες θρίαμβο, δίχως να

Ουσία, σε μια φωτογραφία

Ουσία σε μια φωτογραφία

Στην αρχαιότητα έμαθα, διαπρέπανε ο γλύπτες
Σμιλεύανε το μάρμαρο, με περισσές καμπύλες
Υγεία να δείχνουνε χαρά γαλήνη κι

Ποια είμαι εγώ; (Υπερσυνείδηση)

Σβήνω τη λάμπα, αγκαλιά με το Μορφέα στο σκοτάδι, με το μαξιλάρι συζητώ:

Πώς, της βροχής το χάιδεμα ν΄ανεχτώ;

Πώς, στου ανέμου την

Απειροστό και Ά π ε ι ρ ο

Πάργα, Ιούνιος 2017

Απειροστό και Ά π ε ι ρ ο

Απειροστό ειν’ η ζωή, άπειρη η ύπαρξή μας
Απειροστές οι σκέψεις μας, άπειρη η νόησή μας
Απειροστές οι αισθήσεις μας, άπειρα αισθήματά μας
Απειροστά τα «πρέπει» μας, άπειρη η

Ζωγράφισα τα Όνειρά μου

Ζωγράφισα τα Όνειρά μου

Κοιτάω από το καγκελωτό παράθυρο, την σκιά μου

Μ’ αρέσει η μορφή της

Κοιτάω τις ζωγραφιές στους τοίχους της φυλακής μου

Όνειρα παλιά, μόνο  προαισθήματα και σκοτεινές προκαταλύψεις

Κάτι δεν