Εφηβεία

 

Είναι κάτι στιγμές που αποφασίζουν για αιώνες
Για τους Κόσμους τους ψεύτικους, των παιδιών τις κρυψώνες
Οι μόνοι κόσμοι  αληθινοί, π΄αξίζουν αγώνες
Απ΄των Νάνων τα σώματα, δες γίγαντες θαμώνες

Advertisement

Ε μ μ ο ν ή, ψυχή τσαλακωμένο χαρτί…

Ψυχή τσαλακωμένο χαρτί
Κάθε σιωπή, μια τσάκιση μικρή
Κάθε τσάκιση, αυτοτιμωρία για

Α ν τ α ν ά κ λ α σ η

Γράφω ελπίζονταν

Την σκέψη μου πως ηδονοβλέπεις

Μελάνι πάθους κόκκινο αίμα

Γραφή καλλιγραφική

Αισθήματα, σκέψη λοξή θηλυκή

Αμφιβάλλω αν

Ποτάμι χρόνου

Ποτάμι χρόνου

Κάθισα στην όχθη

Παρακολούθησα το ποτάμι του χρόνου

Το χθες είναι η ανάμνηση του σήμερα

Το αύριο είναι  τα όνειρα του σήμερα

Ε γ κ ρ α τ ή ς

Δυο ποτήρια ουίσκι κερνώ,
μια τζούρα θάνατο ρουφώ.
Να θυμηθούμε μαζί μια

Σ υ μ β ι β α σ μ ο ί

Σ υ μ β ι β α σ μ ο ί

Τα χρόνια περάσαν, στα πάθη τους βράσαν

Ανθρώποι μονάχοι, σκληροι όπως οι βράχοι

Κακία γεμάτοι, χωρίς την αιτία, χάσαν την

Α ν έ λ π ι δ α όνειρα

photo by ChrisTsik

Α ν έ λ π ι δ α όνειρα

Ανέλπιδα όνειρα μα δυνατά
Δείχνει παράλογο να φυτρώσουν φτερά
Πιο εφικτό να ΄ναι μηχανικά
Άλλαξε τ’ όνειρο και

Ο ρ γ ι σ μ έ ν ο ς

Ο ρ γ ι σ μ έ ν ο ς

Μάτια που με τρομάζουν

Της πίκρας τα υγρά λιμνάζουν

Αδυνατούν πια να κρυφτούν

Υπερχείλισαν, ψυχές αιμορραγούν

Εκδικούνται,  εκβιάζουν, μίσος αδιάκριτα μοιράζουν

Την χαρά των

Ρ ό λ ο ι

Ρ ό λ ο ι

Βεστιαρίου ρούχα με φορούν

Όσο οι ρόλοι επικρατούν

Γυναίκα, μάνα, σύζυγος, αδελφή

Των γονιών μου το

Αγκαλιά ακρυλική

Αγκαλιά ακρυλική

Μάνα σκληρή, αδιάφορη, ψυχρή, παιδί μόνο, άδεια ψυχή, αιτία αναζητεί

Πάλι καλά ήταν εκεί, ευθύνη για την ανήλικη ζωή, πείνα δεν το ΄λιωσε, ντροπή!

Λαχείο έτυχε βαρύ, άδολη αγάπη, τί είναι αυτή; Που να