προς το Αγαθό

Μέτσοβο, Ιούνιος 2017

 

Πέρα απ’ τις αισθήσεις
χωρίς τις εμπειρίες
επέλεξα να βιωθώ
σαν νοητή Ιδέα

Είμαι η Αλήθεια που ζητάς
και κρύβομαι στα όντα
του ‘Όμορφου, ο ορισμός
του Ωραίου, του Δικαίου

Είμαι για πάντα της σκιάς
ο λόγος που υπάρχει
των πάντων είμαι πρόσωπο
καθολικό που άρχει

Προειδοποίηση

Προειδοποίηση

Η ελπίδα στο
απίθανο, οδηγεί

Μυστικό Καλοζωίας

Μυστικό Καλοζωίας

Έσω Ομορφιά:
Ανοσοποιητικό

Ο φόβος του βασιλιά

photo by DesPin

Φεύγω στο κενό
ξεφεύγω από εαυτό

Χάδι ζωής

Χάδι ζωής

Ο θάνατος δεν έχει όψη
Ο θάνατος δεν έχει όψη
Ο θάνατος δεν έχει μυρωδιά

Μεγάλες Μάχες

photo by ChrisTsik

Θέλουν μαχητές
οι Μεγάλες Ιδέες. Όχι

Ελλάδα Ήλιος Ανθρώπου

Ελλάδα Ήλιος Ανθρώπου

Όσο γινόμαστε αδελφικοί Σαμαρείτες
Όσο καταπολεμούμε την εξαθλίωση
Όσο διαφυλάσσουμε την ανιδιοτέλεια στις επιστήμες
Όσο προωθούμε την ίση πνευματική εξέλιξη
Όσο εξισορροπούμε την προνοητικότητα με τον αυθορμητισμό
Όσο τη γλώσσα εξελίσσουμε
Όσο ο δήμος θέλει να κρατά την εξουσία

Όλα όσα επέλεξα… μέσα μου

Όλα όσα επέλεξα… μέσα μου

Όσα ήμουν… είναι μέσα μου
Όσα είμαι… είναι μέσα μου
Όσα θα είμαι… είναι μέσα μου

Το μάτι της καρδιάς

photo by EvAr

Μαυλίστρα η Τέχνη καρτερά τον πόνο να ομορφύνει
Συμπόνια μια δεν άφησε η Ανάσταση να γίνει
Παίρνει χορδή του Είναι μας και παίζει μελωδία
Με πινελιά στα μάτια μας, πώς να δεις Παναγία;
Με το σκαρπέλο μας χτυπά, το πνεύμα να σαρκώσει
Ρέει το κόκκινο παντού, τη φλόγα μας να σώσει.

Μακάρια πινελιά

 

Μακάρια πινελιά

Λίγο κάτω απ’ τα σύννεφα πετούν πουλιά
Λίγο πάνω από εμένα πετούν ζουζούνια
Κι εγώ αιωρούμαι ανάμεσα στ’ αγουροξυπνημένα δέντρα
Η Γή, τα χόρτα, τα λουλούδια ευωδιάζουν υπέροχα
Ναι! Ανήκω εδώ. Είμαι κομμάτι του σκηνικού.
Το αισθάνομαι στις δειλές σταγόνες που χαϊδεύουν το δέρμα
Το βλέπω στο λελέκι που πετάει καμαρωτό με φόντο το ουράνιο τόξο