Υγρασία Ζωτική

photo by EvAr

Υγρασία Ζωτική

Είναι οι πηγές που μας κρατάν σφιχτά στη γη,
ομφάλιος λώρος μας δένει στην κοιλιά της.
Κι αν το λουρί, μας πάει λίγο πιο εκεί,
με άλλα μάτια πια κοιτάμε, τη χαρά μας!
Είναι οι πιέσεις πλέον για μας γελοίες.
Είναι μικρόκοσμος με πιο στενές αξίες.
Οι εφευρέσεις πια δεν είναι αυταξίες,
είναι εργαλεία για ατόφιες εμπειρίες!
Ρίσκα για ζωή, δίχως χαζές ταυρομαχίες…
Τα μιούζικ χώλ δε μοιάζουν σούπερ αποδράσεις,
ρουτίνα ρέει με μελωδίας απολαύσεις.

Advertisement

Ασύνορος Φυσικός Υδροβιότοπος

Ασύνορος Φυσικός Υδροβιότοπος

Μάτια βιότοποι ελπίδας.
Σπάνια πουλιά τα κατοικούν.
Άνθη στις όχθες ομορφαίνουν.
Λύκοι στη λίμνη ηρεμούν!

Βροντά η ψυχή και τους τρομάζει.
Εγκαταλείπουν τα βουνά.
Γαλήνη ψάχνουν στις πεδιάδες.
Φορούν περιστεριών φτερά!

Δώρα Εφήμερου

Δώρα Εφήμερου

εφήμερη
τέλεια Ομορφιά
περιμένει θάνατο
ως τότε
Αγαπάει
χαρίζει γαλήνη
χρώμα στα άνθη
περηφάνια στα φτερά
μελωδικά κελαϊδίσματα
λάμπος στα ψάρια
γυαλάδα στα νερά

Σκύλος στη θάλασσα

photo by EvAr

Σκύλος στη θάλασσα

Ένας γλάρος λευκός, κολυμπάει στο φως, κοιτά φάρους, λιμάνια…
Ένας σκύλος λωλός δίχως φρένα και φως, κολυμπά να τον φτάσει στα ουράνια.
Πέταξε μακριά, δίχως καν συντροφιά, κει που βρήκε τα ψάρια.
Έμεινε μοναχός, ένας σκύλος χαζός, να γυρεύει ακτής περηφάνια

Μέλι άυλης ζωής

Μέλι άυλης ζωής

Στον ίσκιο του πλάτανου
στον ήλιο του ποταμιού
κοντά στα παπάκια
στον ίσκιο της κερασιάς
στην αυλή της γιαγιάς
εκπνέω δάκρυα
εισπνέω χαρά
κοιτώντας τον απέραντο ουρανό
εσωτερικός καθαρμός
κάθε κυψέλης
να εναποθέσει η μέλισσα
το χρυσό μέλι

Χαρά κρύβουν τα μικρά

Χαρά κρύβουν τα μικρά

Όνειρα σκέφτεσαι
στο κατώφλι ξεψυχούνε
μες στο τσιμέντο
πνίγεις την ανεμελιά.

Όσο εσύ βιάζεσαι
τα δέντρα σε κοιτούνε.
Εσύ γερνάς
ενώ κουνάνε τα κλαδιά.

Είμαστε το Σύμπαν

Είμαστε το Σύμπαν

Πέρα απ΄τις πέντε μας αισθήσεις,
κει που η κβαντική κατανοεί,
σε συναντώ όταν νυχτώνει,
όταν κοπάζει η βουή.

Πόσο μικρές είναι οι συνήθειες,
πόσο μεγάλη η ψευτιά,
πόσο δεμένη η ύπαρξή μας,
πόσα κρυμμένα μυστικά;

Στιγμές Ζωής = Φωτιά στο μέτριο

Στιγμές Ζωής = Φωτιά στο μέτριο

Ήλιε εσύ που χώρισες το χρόνο σε βδομάδες
δως μου να ζήσω και στιγμές από τις πιο μεγάλες.
Αυτές που δίνουν τις χαρές με νόησης ιδέες
που τις θαυμάζουν ερπετά, κι όλης της Γης οι αφέντες…
Το νήμα που δεν κόβουνε σαν μύγες της αράχνης.
Μόνο ανεβάζουν την ψυχή! Άλλα όρια στους χάρτες…
Δείχνουν τους ορίζοντες για να τους ξεπεράσω.
Δεν δύουν τα μάτια σαν κλειστούν. Την πείρα πώς να χάσω;
Να μου τις πάρεις δεν μπορείς με κινητών πατέντες.
Ξεκάθαρα δε θα τις πω, μόνο Πυθίας σημάδια

Αξιοσέβαστη ύπαρξη

Αξιοσέβαστη ύπαρξη

Στο πολύχρωμο φως του ήλιου
μέσα απ΄το βιτρό
βλεφαρίζει χαρούμενα
παρ΄όλη τη σκοτεινή άγνοια
της σύντομης ύπαρξής της
ή της πρότερης μετάλλαξης
που υπέστη
η πεταλούδα.

Μια αλήθεια αλλόκοτη

Μια αλήθεια αλλόκοτη

 

Νόμιζα ήμουν η σταγόνα, μα είμαι ο ωκεανός
Νόμιζα ήμουν το δέντρο, μα είμαι το τοπίο
Νόμιζα ήμουν μια γνώση, μα είμαι το πνεύμα

Με την πνοή του ανέμου
άλλες μορφές
κυμάτων, δέντρων, ανθρώπων

Άλλη επιφάνεια… για λίγο θα υπάρξει
Που δεν είμαι… γιατί Ήμουν, Είμαι και θα Είμαι
Μια και πέθανα σαν σταγόνα που φίλησε τη θάλασσα
Άφησα τα επιφανειακά Εγώ μου, αφέθηκα και σώθηκα…

Πόσο απίστευτη αυτή η αλλόκοτη αλήθεια;