‘Φτερά περηφάνιας’

photo by DesPin

Φύτεψα μέσα μου φτερά
Και ακόμα περιμένω
Σύνθημα από τα πουλιά
Και μ’ ένα τσίου φεύγω

Δυνάστες δεν αρνήθηκα
Και ακόμα υποφέρω
Γρανάζι να ‘μαι μηχανής
Και μέσα να διαφέρω

‘Πλύσου το δάκρυ μου’

‘Πλύσου το δάκρυ μου’

 

Πλύσου το στερνό δάκρυ μου
Να νιώσει ο λογισμός σου
Έντονους πόθους και καημούς
Κι όλα τα καμωμένα
Που φέραν στην καρδιά πουλιά
Να φτιάξουν τη φωλιά τους
Κει να κλωσήσουν τα αυγά
Να γειάνουν τη γενιά τους
Μπορεί να φεύγω μα εσύ
Να ‘χεις τούτη τη γνώση
Να αλλάξεις του κόσμου τη ροή

‘Ερωτικός κόσμος’

photo by EvAr

 

Ξαφνικά όλα τα μάτια γύρω σβήσαν

Όπου κοιτώ είναι η δική σου η μορφή

Νόμοι της φύσης εν’ άλλο κόσμο μου ορίσαν

Πέρ’ από κάθε ανθρώπου λογική

‘Χωρίς να σε κοιτώ’

Thessaloniki, Hellas 2019

 

Βλέπω τα μάτια Σου

χωρίς να τα κοιτώ

Σιωπή ψυχής

μέσα από πέντε λέξεις

Νοιώθεις να φεύγω

μα ακόμα είμαι εδώ

Σε προστατεύω από εμένα

‘Όλα στρόγγυλα’

photo by DesPin

 

Λίγη βαρύτητα μου έδωσες μητέρα

Και αναπτύχθηκα και έγινα βουνό

Έχω ενέργεια που φτάνει ως τ’αστέρια

Κι ας ξεχωρίζω… δε σε κατηγορώ!

‘Ίδια άστρα μας κοιτούν’

photo by DesPin

 

Άλλα σύννεφα μας σκιάζουν

Ίδια άστρα μας κοιτούν

Σαν τα μάτια που λατρεύουν

Όλα όσα αγνοούν

‘Υπάρχει νόημα;’

photo by EvAr

 

Ποια η ουσία παρουσίας μου στη γη;
Όταν κι η θλίψη μόνο λίγο διαρκεί;
Ποια η εξουσία μου αν παίζουν οι Θεοί;
Είμαι ένα τίποτα, στο τίποτα π’ οδηγεί
Η μόνη αλήθεια πως ο θάνατος θα ‘ρθεί
Κι ας έχω Αγάπη: Των γενναίων αρετή!
Όλα χαλνάνε με το πάθος για ζωή
Εκτός κι αν κράτησες αγνότητα ψυχής

‘Αναίτια ζωή: Απελπισία’

photo by EvAr

 

Αγάπησες τη θάλασσα και όχι τα ουράνια

Θαύμασες τον καθρέφτη χωρίς να δεις εσένα

Νήστεψες χρόνια τη χαρά και δόθηκες στο ψέμα

Παρέδωσες στον έρωτα την κάθε άμυνά σου

Πηγή της δυστυχίας η αναίτια σκοπιά

‘Μαμά’

‘Μαμά’

Γεννάς τους ανθρώπους που σ’ Αγαπάνε
Όποια κι αν είσαι, όπως κι αν ζεις
Σε νιώθουν κι από ‘ σένα πιο βαθιά
Με βλέμματα σε γεμίζουν συνέχεια φιλιά

Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν
Βαρίδια τα λένε οι περαστικοί
Ασ’ τους να φύγουν δε σ’ αγαπούν
Τόση Αγάπη θα ‘ θελαν κι αυτοί

‘Αυτοτιμωρία’

‘Αυτοτιμωρία’

Θέλω να με τιμωρήσω
για όσα σου ‘κανα στο χθές
Δεν υπάρχεις, να ρωτήσω
πόσα σ’ έκαναν να καις

Παίρνω όλες τις ευθύνες
κι ας μη μου αναλογούν
Καταστρέφω τις βιτρίνες
είναι τέλειες κι ενοχλούν