{Πότε τα νεόκτιστα;}

Ιωάννινα ~ Ιούνιος 2019

{Πότε τα νεόκτιστα;}

Κληρονομική και διατηρητέα η σοβαρότητα

Έβαλες το χαμόγελο στη ναφθαλίνη
και αμέλησες να αλλάξεις εποχή

{Δακρυσμένες Μήτρες}

{Δακρυσμένες Μήτρες}

Οι μήτρες της σκέψης σου άκαμπτες
λάγνες εικόνες νοσηρής φαντασίας
τεντωμένες χορδές ψυχής: Ζουρλομανδύας
Έξεις δέσαν τα χέρια πίσω: Καμία δημιουργία

{Εγκληματικό Ραντεβού}

{Εγκληματικό Ραντεβού}

Ξενύχτησα να μετρώ
Τις στάλες της βροχής
Άπειρες σταγόνες
Σε τετελεσμένο χρόνο

{Ταραχή}

Ιωάννινα, Σεπτέμβριος 2018

Χθες γύρισα και με κοίταξα
Αμφέβαλα για την ορθότητα
Του ονόματος που εκφώνησα
Αυτή τη φορά δε λάθεψα
Έχασα την εμπιστοσύνη στις λέξεις
Όταν παρατήρησα τις ασύμβατες πράξεις

{Με μάτια κλειστά}

Ιωάννινα 2019

Το μέλλον πάνω
Η ιστορία κάτω
Κόκκοι πέφτουν, έπεσαν, θα πέσουν
Χρόνοι ρημάτων διευθετούν
Το μονοθέσιο ιδιωτικό κόσμο

{Εξιλέωση}

photo by ChrisTsik

11 Πυροβολισμός αφέτη
4   Ο τελευταίος Σου χτύπος
5   Ήλιε ανεξιλέωτε
5   Η τροχιά ξεκίνησε
5   Γύρω απ’ το ζενίθ Σου

{Σε θαλπωρή}

Σέρρες, Αύγουστος 2018

Σε προφύλαξα
στο θερμότερο χτύπο
της καρδιάς
Ούτε όταν κενωθεί η κλεψύδρα

{Αρχοντικό ονειροδρόμειο}

photo by DesPin

Στο σκοτάδι ψηλαφώ το μπρούτζινο χέρι
Χωρίς να το κρούσω (Να μην ενοχλώ)
Αναζητώ τον σκουριασμένο μάνταλο
Ανοίγω την ξύλινη πόρτα της αυλής
Εισρέει η μοσχοβολιά των λουλουδιών
Και των δέντρων στα ρουθούνια
Προσέχω μην πατήσω τις χελώνες
Ώσπου να φτάσω να αγκαλιάσω τους κορμούς

{Άπειρο νόημα}

photo by ChrisTsik

Κάθε που ερευνώ τα αίτια
Προσθέτω άλλο ένα
Κάθε που γυρεύω τους σκοπούς
Προσθέτω άλλον ένα
Η φύση υπερβαίνει

{Χαιρέτα τον ξένο}

{Χαιρέτα τον ξένο}

Ο νέος μας χαιρέτησε προς άσπαστο μνήμα. Άδικα ( ; )
Ήταν νωρίς και δε νοιάστηκε. Εσύ έμεινες εκεί:
Στη φθορά του χρόνου, για χρόνια σάπιζες εσωτερικά.
Ώσπου συνάντησες την άχρονη που φόρεσε
μαργαριτάρια οδύνης σου μαζί με πέπλο υπομονής
και χαμόγελο. Την ακολούθησες! Μέχρι το κύμα