Ένα αστέρι

Ένα αστέρι

Πάνω στου πλάτανου το φύλο κάνω βόλτα
Φλέβες βράχου με ρίξαν στ΄ ανοιχτά
Είχα μπλεχτεί σε κερασιάς κλαδιά
Ψηλάφησέ με στις νότες του βοριά
Έχουν αφήσει στο δέρμα σου δροσιά

Βέροια εντός

Βέροια εντός
ορμητικά σαν το Μπατάνι τα ξεπλένει
όλα τα αλλάζει σε ίδια λάμψη παρασέρνει
λάθη ή σωστά ρέουν μαζί με το ποτάμι
τινάζει η πάπια στα φτερά λίμνης γαλήνη

υγρές φλέβες τρέφουν τις πιο βαθιές ρίζες
χαιρετάν του πλατάνου οι παλάμες τις γενιές
αν θες ανάπτυξη, υπομονή κάνε απ΄ τις λίγες
την καρδιά άκου να πάλλετε στις σιωπές

Παράκληση σε Ποιητές

photo by DesPin

Παράκληση σε Ποιητές

Όταν έρθει η ώρα χωρίς είδωλο να υπάρχω 

πάλι στα μάτια σαν κοιτώ είμαι στο πλευρό σου. 

Βιάζεσαι πλάι μου να ‘ρθεις όπου κι αν βρεθώ

Παράκληση στους ποιητές θα κάνω για τους μύθους. 

Τον Άδη να ομορφύνουνε… τρομάζουνε τους ίππους 

Κι οι άντρες χάνουν την λαλιά μαζί με την αντρεία. 

*Ο*

*Ο*

Όλον τον κόσμο γύρισα
Όλος ο κόσμος μ΄είδε
Θαύμασε την Ομορφιά
Τίμια δεν την είδε

«Σιγά μην είναι τίμια
σε μένα ξένη δείχνει…»
Είπε και απαρνήθηκε
όλη την τέλεια φύση
«Δεν είμαι εγώ κομμάτι της
άλλα τα υλικά της
δεν είμαι εγώ καθρέφτης της
τρομάζω στη θωριά της.»

Και την σιωπή αντίκρισε
ως μυστικών κακία
κακία έχει το μέσα σας
με ζήλια εκδηλωμένη
αυτή κάνει εγωιστές
και τη μορφή ασχημαίνει

Εγκλωβισμένοι στο σήμερα

Εγκλωβισμένοι στο σήμερα

Οι ρίζες γαργαλάν τα θεμέλια της οικοδομής
 και αυτή γελώντας βουλιάζει αργά στο χώμα.
 Ποιος νοιάζεται για τις σαπουνόφουσκες παιδιού αυτιστικού;
 Πήρανε δρόμο ίδιο με τα σύννεφα!
 Μόνο του χαίρεται κι ο κόσμος ας κοιμάται…
 Καμιά λογική για Αγάπη δεν μιλάει. 

Αναρχίας ανασφάλεια

Αναρχίας ανασφάλεια

Όταν βασίλισσα αφήσει το κοπάδι
Μια ισότητα απλώνεται σιωπής
Χάνεται απρόβλεπτα η ιεραρχία
Η ανασφάλεια τους τρώει την ψυχή

’Έτσι οι μέλισσες όλες εγκαταλείπουν
Ερημώνουν της κυψέλης την θαλπωρή
Ψάχνουν βασίλισσα για να υπηρετήσουν
Σε δέντρο νόημα να έχει η ζωή

Φιλιά σε όλους

Φιλιά σε όλους

Φιλώ βατράχια
πρίγκιπες να γίνουν
μια και οι πρίγκιπες
στο εγώ τους μόνο σβήνουν.

Άξιοι νόμιζα
πως ήταν της μορφής τους
δεν υπολόγιζα
την θνητή ισχύ τους.

Ένοχος πόνος
τζάμπα μη με λιώνει
φύση αδύναμη
είχαν. Και με λυτρώνει!

Ναυαγισμένες ψυχές

photo by EvAr

Ναυαγισμένες ψυχές

Έθεσα στόχο
 για ελπίδα να υπάρχω
 γαντζώθηκα
 με νύχια στη ζωή
 Συμφορές 
 φέρανε μικρές αυτοκτονίες
 λιποθυμίες
 έχουν πλέον γιατρευτεί
 Δεν υπάρχω
 είμαι η ίδια η ροή
 ο ναυαγός
 χωρίς τύψεις έχει σωθεί 

Ναυαγός Δημιουργός

photo by EvAr

Ναυαγός Δημιουργός

Είναι ο χώρος από αισθήματα νεκρός
ο άνθρωπος του δίνει την αξία
μπορεί ένας μονάχα μελωδός
της πλάσης να ομορφύνει την πορεία.

εντελέχεια

 

photo by EvAr

Λες να ΄ναι η μπλούζα μου που έγραφε ”just do it”;
Σε κοινωνία για δειλούς ενοχικούς;
Ώθηση πήρα στης ζωής τα αριστεία,
πέρασα όρια με ξέφρενους ρυθμούς.
Τομείς εξάντλησα και πάω τώρα γι΄ άλλους…
Φαίνονται ασήμαντοι. Τους έχω ερωτευτεί!