Σου πάει το φως

Σου πάει το φως
Σου πάει το φως
και ας μην το βλέπεις
Είσαι ένας ήλιος χρυσός
στα βουνά ταξιδεύεις

Άσε τις σκοτεινές σπηλιές
Τις νύχτες άναψε φωτιές
Στα άστρα να ανέβεις

Τηλεσκόπια

Τηλεσκόπια
Μου μιλάν τα τραγούδια
Μου μιλάν τα πουλιά
Είναι στον ουρανό μου
Κοιτώ πιο μακριά

Μελωδία Καρδιάς

Εντυπωσιακές φωτογραφίες αποκαλύπτουν πώς είναι φτιαγμένα τα φτερά της πεταλούδας (από το http://saveplanet.gr/ )

Μελωδία Καρδιάς
Δεν ξέρω εγώ τα σύμβολά της φύσης
Δεν ξέρω να στοιβάζω υλικά
Ποτέ δεν μ΄ άρεζε σε ομάδες να ανήκω
Και να μετράω τους ανθρώπους για λεφτά

Έχω εμένα κι όσο πάω με γνωρίζω
Έχω αισθήματα στην τσέπη της Καρδιάς
Τα φαγητά μου με αυτά τα πασπαλίζω
Και σε καλώ για να γευτείς τη μυρωδιά

Μπαμ! Ψυχής πραξικόπημα

Μπαμ! Ψυχής πραξικόπημα
Πράξεις, ρόλοι, αισθήματα
Ψυχής μοιραία πραξικοπήματα
Στην τσέπη μήλο-πειρασμός
Το δαγκώνεις και σου μιλά Θεός
Πάνε περίπατο οι αρετές
Κοιτάς τις αξίες σαν μετοχές

Γνώση εντός

Γνώση εντός
Μη με ξυπνήσεις
αφού βλέπεις γελάω
έχω βρει της Χαράς φώς
την απόλυτη αλήθεια
του κόσμου γιατρό
Έχεις να ζήσω κάτι πιο δυνατό;

Σαμσάρα (=εμπειρία που κολλά)

Σαμσάρα (=εμπειρία που κολλά)
Καρμικό ευτύχημα
Συναισθηματικό δυστύχημα
Μνήμη θανατηφόρα
Καλώδια ηλεκτροφόρα

Παραδίνεσαι σε φυλακή
ή τρέπεσαι σε αρρώστιας φυγή;
Δένεσαι στα περασμένα
ή πεθαίνεις από απωθημένα;

Στον πολεμιστή

Στον πολεμιστή

Όσο εσύ θα πολεμάς με τα θηρία
πιστή γυναίκα τα παλάτια θα φυλά
κι όταν γυρίσεις ζωντανός… Τί Ευτυχία!
στην ηρεμία την ζωή ξαναρχινάς…

Μέρα Χαράς, δεν θέλει να μολύνει
με λόγια θλίψης… Θεούς διώχνει μακριά
τα ψάλει και στις Ερινύες
Νέα αρχή στη δική της αγκαλιά!

Αληθινή ουσία

Αληθινή ουσία
Όταν νυχτώνει πονάω, χωρίς θεατές πια βογκάω
Βαστώ τη ζωή μου στα χέρια, πριν τα πιτσούνια
γίνουν περιστέρια
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ο λόγος δεν έχει αξία, η ευθύνη μου έχει σημασία
Κάθε μου μέρα, νεα αυτοδημιουργία
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Μη με ρωτάς αν θ΄ αντέξω
τα δίνω όλα στο έργο να παίξω

Ζωγραφική, σιωπούσα ποίηση

Ζωγραφική, σιωπούσα ποίηση
Πολλές ορμές ασίγαστες, της Τέχνης σου Λεονάρντο
Η μια ιδέα αναγεννά, λαιμός Λερναίας Ύδρας
Της Γης η σάρκα έμαθε, μόνο να τις κλειδώνει
Σαν σε χωμάτινη αγκαλιά, γλυκαίνεσαι Τζιοκόντας

Το τζίνι της Αγάπης

Το τζίνι της Αγάπης
Εσύ που απ΄τον έρωτα τρύγησες την Αγάπη
Το χέρι έχεις στο μέτωπο κι ορίζοντες κοιτάς