(ασυνείδητα)

Ιωάννινα, Σεπτέμβριος 2018

Ευαισθησία
Αίσθηση έντονη
Αντιλαμβάνεται πρόωρα
Πότε ενοχλεί

[Κάθε Άνθρωπος Βιβλίο]

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

Τεχνητή ή συνειδητή, η λογοκλοπή
Καμία σύγχυση!
Προδότης, εκδότης ή μεταφραστής
Καμία σύγχυση!
Ασεβής ή αλαζόνας, συγγραφέας σαδιστής
Καμία σύγχυση!
Μισογύνης ή φαλλοκράτης, αιρετικός δογματικός

Κατερίνα Γώγου – Νόστος 1990

Κατερίνα Γώγου – Νόστος 1990

Να ρίξω μια κουβέρτα πάνω μου και παντού, στα παράθυρα.
Ένας που ξενυχτά είναι λεία των χαφιέδων γειτόνων του.
Ένας ποιητής που γράφει είναι πολύ πολύ μικρό παιδί, έχει πυρετό τη νύχτα.

Ανώριμη πίστη

photo by ChrisTsik

Ντροπή!
Σε άγγιξε η αγνή Αγάπη
Και αντιστέκεσαι
Σαν μήλο μαραμένο στο δέντρο
Από περασμένη χρονιά
Κοιτάζεις την κενότητά σου
Και κολλάς

(ασυνείδητα)

photo by EvAr

Παντρεμένες μοναξιές φουρνίζουν ψέματα
Σε παγκάκι μιας αυλής ψηφιακής
Καίγονται, χάνονται, εξατμίζονται στο χρόνο

[Δική σου η μαργαρίτα]

photo by ChrisTsik

Το ένα πέταλο κοιτώ
μείνε να φωνάζει «Σ’ Αγαπώ»
Στη μαργαρίτα της καρδιάς μου

Είναι μεγάλο μυστικό
Είσαι από το ίδιο υλικό
Σε άλλο σώμα μοναδικό

Ένοχη ασφυξία

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

Πόσο δυνατά
μ’ αγκαλιάζεις, για να

«Λεονώρα» του Γκότφριντ Μπύργκερ, Μεταφραστής: Λορέντζος Μαβίλης

photo by DesPin

Λεονώρα
Συγγραφέας: Γκότφριντ Μπύργκερ
Μεταφραστής: Λορέντζος Μαβίλης

Βύργερ, «Λεονώρα», στον τόμο: Λορέντζος Μαβίλης, Τα ‘Eργα, Αλεξάνδρεια, εκδ. του λογ. περ. Γράμματα, 1915, σσ. 93-99.

 

Μέσ’ απ’ ονείρατα βαρυά ‘ς της χαραυγής την ώρα
Τινάχτηκ’ η Λεονώρα.
«Μ’ αρνήθηκες ή πέθανες; Αχ! πόσο θε ν’ αργήσεις,
Γουλιέλμε, να γυρίσεις;»
Στην Πράγα, εκεί που πολεμούν τ’ ασκέρια τ’ αντρειωμένα
Του Φρειδερίκου, αυτός
Πήγε. κι’ αν βγήκε ζωντανός
Δεν το ‘γραψε εις κανένα.

«Περαστικές» & «Η Αγάπη» ~ Κώστας Ουράνης

Περαστικές:

Γυναίκες που σας είδα σ’ ένα τραίνο
τη στιγμή που κινούσε γι άλλα μέρη’
γυναίκες που σας είδα σ’ άλλου χέρι
με γέλιο να περνάτε ευτυχισμένο’
γυναίκες, σε μπαλκόνια να κοιτάτε
στο κενό μ’ ένα βλέμμα ξεχασμένο,
ή από ένα πλοίο σαλπαρισμένο
μ’ένα μαντήλι αργά να χαιρετάτε:
να ξέρατε με πόση νοσταλγία,
στα δειλινά τα βροχερά και κρύα,
σας ξαναφέρνω στην αναμνησή μου,
γυναίκες, που περάσατε μιαν ώρα
απ ‘ τη ζωή μου μέσα -και που τώρα
κρατάτε μου στα ξένα την ψυχή μου!

(ασυνείδητα)

photo by EvAr

Όταν συμφωνούν:
Η ροή του νερού
Το δρόσισμα του ανέμου
Η φωνή της κουκουβάγιας
Το χρώμα του ουρανού
Το περπάτημα του ζουζουνιού
Στην καρδιά του μπουμπουκιού