Μυστηριώδεις εξαφανίσεις

Ιωάννινα, Σεπτέμβριος 2018

Κι ίσως αυτό να φταίει που είμαστε τόσο δυστυχισμένοι ή όταν τα τζάμια είναι θολά απ’ τη βροχή τα καθαρίζεις μ’ ένα πανί – για να φανεί τί; ίσως ο ταχυδρόμος, αλλά τί να τον κάνουμε τον ταχυδρόμο, το φεγγάρι είναι άρρωστο και δεν απαντάει πια στις επιστολές μας – κι έτσι έφυγε η ζωή, πλην όμως δεν το πρόσεξα πάντα ανήσυχος για πράγματα άλλα,

‘Προδοσία’

photo by ChrisTsik

 

Όταν με πρόδωσες δεν αρνήθηκα
Πήρα τον δρόμο τον ατελείωτο
Με ήρεμο βλέμμα σε λίμνη γαλήνης
Όρθια και μόνη στο άγριο πλήθος
Ποτέ δεν ένιωσες την τρομάρα μου

‘Ζωή από Τέχνη’

Marmaras, Chalkidiki, Hellas 2019 [photos by DesPin]

 

Τι και αν λιάστηκα στον βράχο!
Τι και αν στη θάλασσα κολυμπώ!
Τι και αν αισθάνθηκα του πουλιού το φόβο!
Τι και αν σε μουσεία περιηγούμαι
Αν το ξύπνημα συνείδησης σε αστραπή χωρώ!

«Και πάντα η αίσθηση ότι ξαφνικά έχω χαθεί /Ή τέλος πάντων ότι βρίσκομαι κάπου αλλού από κει που ήθελα και ονειρευόμουν /Ένας δρόμος μακρύς από αυτούς που παίρνει πάντα κανείς μόνος του/ Η νοσταλγία που μιας ολόκληρης αιωνιότητας πριν γεννηθούμε /Κι ίσως μόνο το ανεκπλήρωτο να δίνει κάποιο νόημα στη ζωή μας/ Τα παιδιά τρέχουν κυνηγώντας φύλλα ή αινίγματα/ Λυπηθείτε τους ποιητές που τους τρελαίνουν δυο δισεκατομμύρια εκδοχές για ένα και μοναδικό κόσμο»[Η Δυναμη των λεξεων, Τ. Λειβαδίτης]

photo by EvAr

Η Δυναμη των λεξεων

Eίμαι εδώ για να μιλήσω , συνέβησαν τόσα στον καιρό μου : πόλεμοι επαναστάσεις όμως το ίδιο στάθηκα αυτόπτης μάρτυς και σε πολλά φανταστικά περιστατικά –
Με λίγα λόγια ένας θαυμάσιος οδοιπόρος , ακριβώς γιατί δεν έχω πια που να πάω
Κι ύστερα καθώς νυχτώνει λέγοντας λόγια τρελά σαν νεότητες ή βοηθώντας τον ομοφυλόφιλο να κοιμίσει τα θλιμμένα του μαλλιά πράγματα τόσο συνηθισμένα που γίνονται εφιαλτικάΜπαίνουμε στον υπόγειο σιδηρόδρομο και βγαίνουμε σε αγνώστους σταθμούς τη νύχτα αλλάζουν τις πινακίδες των δρόμων κάνεις δεν ξέρει που πάει
Ρωτάμε αλλά η απάντηση υπάρχει μόνο όσο δεν τη γνωρίζουμε είμαστε το όνειρο ενός μανιακού η μεγαλοφυΐα ενός τρελού που δραπετεύει μέσα σε μια λέξη κι άλλοτε έρχονται στιγμές που πρέπει να πεθάνει κανείς – ίσως γι αυτό τα βράδια παίρνουν κάποτε μια μαγεία που δεν την έχει η ζωή

{Το νόημα Όλων}

{Το νόημα Όλων}

 

Να προσέχω
Ξέρουν περισσότερα
Απ’ όσα νομίζω
Κι αν ήθελες
Να με προσέχεις
Οι ρίζες με κρατούν

«Τα παιδιά ξέρουν καλά ότι το αδύνατο είναι η πιο ωραία λύση…» [Τα μοναχικά βήματα, Τάσος Λειβαδίτης]

photo by EvAr

Τα μοναχικά βήματα, Τάσος Λειβαδίτης

Υπάρχει λένε μια μεγάλη περιπέτεια για τον καθένα μας, αλλά που θα την βρούμε;

Προς το παρόν ξεφυλλίζουμε τα παλιά ημερολόγια μήπως και σώσουμε κάτι απ’ τα χρόνια…

Αλήθεια τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, ποιός θυμάται τι έγινε χτες, όλα θολά συγκεχυμένα…

Το πρωί περπατάω πάνω στα ερείπια δύο πολέμων για να πάω στην κουζίνα για καφέ.

Οι αλήτες κοιτάζουν τα τραίνα που φεύγουν και τα μάτια τους για μια στιγμή μένουν ορφανά και πάνω στις τζαμαρίες των σταθμών,
δεν είναι η βροχή αλλά τα απραγματοποίητα ταξίδια που κλαίνε.

Οι μεθυσμένοι τρικλίζουν κάτω απ’ το βάρος της απεραντοσύνης, έξω απ’ τα ορφανοτροφεία,
σωπαίνουν τα διωγμένα παραμύθια κι η γυναίκα στο παράθυρο τόσο θλιμμένη,
που είναι έτοιμη να φύγει για τον ουρανό.

Όλα θολά συγκεχυμένα… Οι άλλοι φτιάχνουν από μας ένα πρόσωπο για δική τους χρήση… ποιοί είμαστε; …
άγνωστο… και μόνο καμιά φορά μέσα στους εφιάλτες μας βρίσκουμε κάτι απ’ τον αληθινό εαυτό μας.

{Γιατί;}

photo by ChrisTsik

 

Φυσάς, ξεφυσάς
Πυραύλους μας εκτοξεύεις.

{Σοφία απογόνων}

photo by EvAr

Δίχως ευκαιρίες μάθησης
Με πολύ κολύμπι επιβίωσης
Σώθηκες
Ναυαγός μόνος
Με τη φύση παρέα
Κι έτσι σοφό που σε έκανε
Η παρατήρηση
Στέλνεις μηνύματα σε μποτίλιες

Κωνσταντίνος Καβάφης «Ο Θεόδοτος»

photo by EvAr

Aν είσαι απ’ τους αληθινά εκλεκτούς,

την επικράτησί σου κύτταζε πώς αποκτάς.

Όσο κι αν δοξασθείς, τα κατορθώματά σου

στην Ιταλία και στην Θεσσαλία

όσο κι αν διαλαλούν η πολιτείες,

όσα ψηφίσματα τιμητικά

κι αν σ’ έβγαλαν στη Pώμη οι θαυμασταί σου,

{Ήττα ζωής}

Ιωάννινα, Μάιος 2020

Η απάθεια
συνέτριψε ό,τι