«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ» ποίημα του Απόστολου Καλιατζά

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 ~ photo by GTsik

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Διασκελισμοί» του Απόστολου Καλιατζά]

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Κοιτούσα να ξεφύγω

απ’ το φως, 

η πόλη με προστάτεψε

μ’ αγαπά, 

την νοιώθω δική μου. 

Θέλω να ξεφύγω

απ’ τον εαυτό μου 

«ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ» ποίημα του Nâzım Hikmet Ran

«photo by Johnny di»

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζίτ» του Nâzım Hikmet Ran]

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Οι μέρες όλο και μικραίνουν.
Κοντεύει ν’ αρχίσουν οι βροχές.
Η πόρτα μου ολάνοιχτη σε περίμενε.
Για τί άργησες τόσο;

Αισθήσεις+Σκέψεις=Νοήματα

photo by EvAr

Όταν με δεις για ό,τι είμαι
και όχι για καθρέφτη σου ικανή
θα έχουμε και οι δυο ένα δώρο

[Γοητεία]

Zoo Βουδαπέστη ~ Ιούλιος 2018

Οστά απροστάτευτα στα ζούδια της γης

Στάχτη παρασέρνει στο πέραν αυλής

Το να μισείς, το ν’αγαπάς καμία αξία

Είσαι μέλισσα ή μύγα

Είσαι μέλισσα ή μύγα

Πόλη χωρίς υπονόμους

κατάντησες μια μπόχα

σαν μύγα όλο κάθεσαι

απ’ τη βρομιά στη βρόμα

 

Πίκρες, καημούς και βάσανα

ακούς και μεταφέρεις

στούμπωσαν όλα μέσα σου

δυσκοίλια υποφέρεις

Αισθήσεις+Σκέψεις=Νοήματα

*nostalgia and hope*

 

Άνοιξης γέννα φωτός σε σκοτεινό δωμάτιο
Μυροβόλησε η τελευταία στάλα
Λάδι βαφτιστικό απ’ το σώμα
Με το κιτρίνισμα των πρώτων φύλλων

Ο Π Α Ρ Ω Ν Χ Ρ Ο Ν Ο Σ Κ Α Ι Ο Π Α Ρ Ε Λ Θ Ω Ν του Τ.Σ. Έλιοτ

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

Χ Ρ Ο Ν Ο Σ

του Τ.Σ. Έλιοτ

Ο παρών χρόνος και ο παρελθών χρόνος
είναι ίσως και οι δύο παρόντες στο μέλλοντα χρόνο
και ο μέλλων χρόνος να περιέχεται στον παρελθόντα χρόνο.
Αν όλος ο χρόνος είναι αιωνίως παρών
όλος ο χρόνος δεν μπορεί να πληρωθεί.

Φυγή ~ Γιῶργος Σεφέρης

Zoo Βουδαπέστη ~ Ιούλιος 2018

Φυγή

Δὲν ἦταν ἄλλη ἡ ἀγάπη μας
ἔφευγε ξαναγύριζε καὶ μᾶς ἔφερνε
ἕνα χαμηλωμένο βλέφαρο πολὺ μακρινὸ
ἕνα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στὸ πρωινὸ χορτάρι
ἕνα παράξενο κοχύλι ποὺ δοκίμαζε
νὰ τὸ ἐξηγήσει ἐπίμονα ἡ ψυχή μας.

Αισθήσεις+Σκέψεις=Νοήματα

photo by GTsik

Εκεί που πάω να απελπιστώ
Μια αχτίδα κόκκινη, κίτρινη, πορτοκαλί
Αλλά πάντα διάφανη, διαυγής και ξεκάθαρη
Γεμίζει φως και τα πιο βαθιά σκοτεινά δωμάτια
Και να που πάλι ξέχασα την αιτία να εγκαταλείψω

Σε αέρινους τάφους

photo by DesPin

Πόσο υψηλά

θα ξεπέσεις ανθρωπάκο;