δυστοπικά όνειρα, αλλά όνειρα! | Κατερίνας Γώγου

Parga Summer 2021 | photo by GTsik

Για άλλη μια φορά αφήνουμε το λόγο στην ποίηση-μάλιστα  σε μια πολύ δυνατή ποίηση, όπως αυτή της Κατερίνας Γώγου. Που πριν αρκετά χρόνια, τα προέβλεπε, τα έλεγε όλα. έστω και αποσπασματικά:

1.-”…Ναι. Έτσι είναι όπως τα λες.
Άμα ψάξεις βαθιά
βρίσκεις σπίτια δίπατα
πούχουν στο κατώι πύλινα δοχεία
λίγη ώρα μακρυά απ τη θάλασσα
και κοψοχρονιάς.
Και στο βουνό είν, όμορφα
με δέντρα και ποτάμια
με γυναίκα και μια γίδα είσαι εντάξει.
Μόνο που εμείς είχαμε αποφασίσει
ν’ αλλάξουμε τον κόσμο
κι αυτό δεν γίνεται με εξοχή.
Τόχαμε πει αυτό.
Ψάχναμε να βρούμε όπλα
ξέραμε
πως όλοι πεθαίνουνε
αλλά υπάρχουνε θάνατοι που βαραίνουνε
γιατί διαλέγουμε οι ίδιοι τον τρόπο”.  (Κατερίνα Γώγου)

Advertisement

Ε π ί λ ο γ ο ς | Νικηφόρου Βρεττάκου

Train Orient Express 2019

Ε π ί λ ο γ ο ς

Δεν το είχα φανταστεί πως κάποτε θα γιόμιζα
μαχαίρια και περίστροφα
την ποίησή μου,
τις θέσεις των ωραίων μου λουλουδιών
(τις πασχαλιές μου και τα σπάρτα μου)
τις θέσεις των αστερισμών μου.

Ώσπου ασήμωσαν τα μαλλιά, άνοιξαν ρυάκια τα δάκρυα /Κι έπνιξαν τα σκουπίδια της ψευτιάς τον κόσμο | by SearchingTheMeaningOfLife

Ιωάννινα 2018

Τώρα που συνέταξε τα παράπονα της αλήθειας
Τώρα έμεινε άστεγη, νηστική και παραμελημένη

Ποιήματα από τον Paul Eluard

*Νοσταλγία* by Renė Magritte

Απόσπασμα από το βιβλίο «Λογοτεχνία Ελυάρ» του Paul Eluard

 

Εδώ για να ζήσω
(1918)

Άναψα μια φωτιά, σαν το γαλάζιο με παράτησε,
Μία φωτιά φίλος της να γενώ,
Μία φωτιά στη χειμωνιάτικη νύχτα για να ‘μπω
Μια για καλύτερη ζήση.

Της έδωσα όλα όσα η μέρα μου είχε δώσει:
Δάση, θάμνους, αμπέλια, χωράφια από στάρι,
Φωλιές και πουλιά, κλειδιά και σπίτια
Ζουζούνια, λουλούδια, γούνες, γιορτές.

Έζησα με το μόνο θόρυβο της φλόγας που τρίζει
Με τη μόνη οσμή της ζεστασιάς της.
Ήμουν καράβι που βούλιαζε μες στο κλειστό νερό,
Ωσάν νεκρός μ’ ένα και μόνο της φύσης στοιχείο.

Κι όσο στα στενά πια δε χωρώ… Σε συγχωρώ! Σε συγχωρώ! | SearchingTheMeaningOfLife

Σιδηρόκαστρο 2020

Οι οφειλές πέρα απ΄ τη μνήμη
Πόλης αγρίμι. Τείχη δε συγχωρεί.
Λαθραία «πρόσθετα» νοστιμίζουν
Σαν καρυκεύματα π΄ οδηγούν με οσμή

Αν κάποιος σας ρωτούσε παθιασμένα Η αθωότητα ειν᾽ αρετή; Εγώ, δὲ θ᾽ απαντούσα Θα έβρισκα μια υπεκφυγή. | Μπόρις Βιαν

photo by EvAr

ΜΕ ΓΕΜΑΤΑ ΧΕΡΙΑ | Μπόρις Βιαν
Στους αθώους

Αν κάποιος σᾶς ρωτοῦσε παθιασμένα
Ἡ ἀθωότητα εἶν᾽ ἀρετή;
Ἐγώ, δὲ θ᾽ ἀπαντοῦσαι
Θὰ ἔβρισκα μιὰ ὑπεκφυγή.
Θὰ ἔλεγα: «Διαβάσατε Σεζάν;».

Σὲ ἄλλους δὲν περνάει ἀπ’ τὸ μυαλὸ
Νὰ ποῦνε ψέματα καὶ ἀπαντοῦν: «Δεν ξέρω !».
Κανένας δεν μπορεῖ νὰ τους πιέσει.

Μά, φυσικά, ἡ ἀθωότητα δὲν εἶναι ἀρετή.
Ἡ θειά μου ἦταν στολισμένη μ᾽ ἀρετές.
Τις ἔχει ἀκόμα. Κι εἶναι γριά.

Μια θολούρα τριγυρίζει Θύμα – Θήτη – Θεατή | SearchingTheMeaningOfLife

Ένα τέρας είσαι θύτη
Με συνένοχους σιωπής
Θεατές ανασφαλείς. Επιρρεπείς.
Σε μια εύνοια νικητή

Δίκιο θύμα μη γυρεύεις
Φαύλος κύκλος! Ποια αρχή;
Πιάνεις νήμα, κλωσοφέρνεις
Σάπιας φήμης εκδοχή

Ακούω /ακούς; /Ζωής μυστικό | SearchingTheMeaningOfLife

photo by DesPin

Χάος
κενό;
Αίσθημα ρηχό
Θέλω
δε θέλω;
Αγάπης εγώ

Την ίαση να φέρνεις/ Φιλί ζωής! Φιλί ψυχής! /Αγάπης σωτηρία. | SearchingTheMeaningOfLife

photo by DesPin

Μια παράταση ζωής
Στο πράσινο το μίλι
Άλλη αξία στ’ άξια
Του κόσμου ν’ αγναντεύεις

Αγάπη μέσα ν’ Ανασταίνεις/ Κόσμους εκεί να ξεκινάς | SearchingTheMeaningOfLife

Κάθε μέρα να Ομορφαίνεις
Θέλω κάθε μέρα να γελάς