Σείριος και Ήλιος της Βεργίνας.

Ο ΣΕΙΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΜΠΡΟΤΕΡΟΝ ΑΠΛΑΝΕΣ ΑΣΤΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΥΝΟΣ (Ο ΚΥΩΝ ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΟΣ, ΤΟΥ ΔΙΑΣΗΜΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΦΕΡΕ ΛΕΟΝΤΗ)

 

«ΣΕΙΡΙΟΣ, -Α, -ΟΝ» = Ο ΚΑΙΩΝ, Ο ΚΑΤΑ• ΚΑΙΩΝ, Ο ΘΕΡΜΟΣ, Ο ΦΕΡΩΝ ΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ. ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΕΠΙΘΕΤΟ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ ΥΨΗΛΛΗ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟΙ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΣΕΙΡΙΟΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΣΑΝΣΚΡΙΤΙΚΗ ΛΕΞΗ S UR-A-S, SUR-JA-S

«ΣΕΙΡΙΟΚΑΥΤΟΣ» = Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΙΡΙΟ Ή ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑΚΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ

«ΣΕΙΡΗΝΑ» = ΜΥΘΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΣ ΜΕ ΜΟΡΦΗΝ ΑΛΛΟΤΕ ΓΥΝΑΙΚΑΣ-ΨΑΡΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΓΥΝΑΙΚΑΣ-ΠΟΥΛΙ, ΦΕΡΟΜΕΝΗ ΩΣ : «Η ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΣΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑΝ ΤΗΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΥΣΩΝΑΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΔΥΝΑΜΙΝ ΤΗΣ».
«ΣΕΙΡΙΟΣ» ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΣΥΧΝΑ ΚΑΙ Ο ΉΛΙΟΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΜΙΑ ΣΥΓΧΥΣΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΣΤΡΩΝ.
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΥΜΠΙΠΤΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ «ΕΩΑ ΕΠΙΤΟΛΗ» ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ, ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΤΕΡΟΥ ΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ ΉΛΙΟΥ.

ΣΕΙΡΙΟΣ.. ΤΟ ΥΠΕΡΛΑΜΠΡΟ ΑΣΤΡΟ

των ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΥΜΠΟΥΝΗ,ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΥΜΕΩΝΑΚΗ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΜΠΟΥΝΗ








Το μυστηριώδες άστρο ο ΣΕΙΡΙΟΣ και οι Μακεδόνες : επιστρέφει να φωτίσει ξανά την Ελλάδα ;

Ο Σείριος. το μυστηριώδες άστρο που κυβέρνησε το πνεύμα των αρχαίων Μακεδόνων, ξαναστρέφει το πρόσωπο του στην Ελλάδα, τώρα που μπαίνουμε στον Υδροχόο. Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι, Ασσυριοι, Σουμέριοι, Ετρούσκοι και Ρωμαίοι έχουν στο πάνθεον τους μία θέση για το αστέρι εκείνο που, περισσότερο από τ’ άλλα, λάμπει στο βράδυνα ουρανό. Μυστηριακές λατρείες και συμβολισμοί που

Ο μύθος του Ιξίονα

Στην Ελληνική μυθολογία, ο Ιξίων (Ιξίωνας) ήταν ένας από τους Λαπίθες, βασιλιάς της Θεσσαλίας (με έδρα πιθανόν την Ιωλκό) και γιος του Φλεγύα. Γιος του ήταν ο Πειρίθους. Έλαβε ως σύζυγο τη Δία, θυγατέρα του Δηιονέα ή Δηίονα, υιού του Αιόλου, βασιλέα της Φωκίδας. Υποσχέθηκε στον πεθερό του ένα πολύτιμο δώρο, αθέτησε όμως την υπόσχεσή του. Ο Δηϊονεύς σε αντίποινα έκλεψε μερικά από τα άλογα του Ιξίονα. Ο τελευταίος απέκρυψε την οργή του και προσκάλεσε τον πεθερό του σε εορταστικό γεύμα στη Λάρισα.

Πόσων χρονών πέθανε ο Μαθουσάλας; Τι λένε Βίβλος και ερευνητές

Σύμφωνα και με την παράδοση, ο Μαθουσάλας είχε πεθάνει σε ηλικία 969 ετών, 7 μέρες πριν τον Κατακλυσμό.

Σήμερα το όνομα αυτό χρησιμοποιείται για κάθε πλάσμα που φτάνει σε πολύ μεγάλη ηλικία.

Σύμφωνα με τον ραβίνο, Rashi, το διάστημα των 7 ημερών μεταξύ του θανάτου του Μαθουσάλας και του Κατακλυσμού, είναι το διάστημα το οποίο καθυστέρησε ο Θεός τον Κατακλυσμό ως ένδειξη πένθους για τον θάνατο του αγαπητού του Μαθουσάλα.

Μετατρέποντας τον πόνο σε δύναμη και γνώση – Ο μύθος του Χείρωνα

photo by EvAr

Μετατρέποντας τον πόνο σε δύναμη και γνώση – Ο μύθος του Χείρωνα

Εξετάζοντας κάποιος τα αρχέτυπα ενός μύθου είναι δυνατόν να μπορέσει να ερμηνεύσει τις όψεις του κόσμου που μας περιβάλλει . Η μυθολογία είναι ένα χρήσιμο εργαλείο οπου μπορεί να εφαρμόσει κανείς για να εντοπίσει γνωρίσματα και πτυχές της ανθρώπινης ψυχής.

Αιώρα. Ένα αρχαίο Ελληνικό παιχνίδι

Η Κούνια ή Αιώρα όπως ονομάζεται σωστότερα, είναι ταυτισμένη με την ευχάριστη παιδική ηλικία. Όμως, ποτέ δεν έχουμε σκεφτεί, και πως να το σκεφτεί κανείς εάν δεν το γνωρίζει, η Αιώρα είναι ένα πανάρχαιο Ελληνικό παιχνίδι, με βαθιές ρίζες στο συμβολισμό και τη μυθολογία, η τελετουργία του οποίου συνδέεται με τη λατρεία του Διονύσου και τη μαγεία. Και ακόμη, ότι η αιώρηση, το κούνημα, έχει αποτροπαϊκό χαρακτήρα.Πολύ πίσω στην προϊστορία, όταν οι ανθρώποι δεν διέθεταν τη γνώση που διαθέτουμε σήμερα, οι ενέργειες τους καλύπτονταν πάντοτε από συμβολισμούς και δεισιδαιμονίες που σήμερα μας φαίνονται είτε αφελείς είτε παράδοξες. Και είναι λογικό να μας φαίνονται παράδοξα τα παλαιά δρώμενα, αλλά νομίζω ότι όλα όσα συνέβαιναν κάθε άλλο παρά αφελή ήταν, δεδομένου ότι την εποχή εκείνη οι άνθρωποι ήσαν αμεσότερα συνδεδεμένοι με το περιβάλλον και τη φύση. Αυτή η αμεσότητα αντανακλάται στο παιχνίδι της Αιώρας, το οποίο στην πρωταρχική του μορφή κάθε άλλο παρά παιχνίδι ηταν. Ένα στοιχείο χαρακτηριστικό της πολυπλοκότητας του παιχνιδιού είναι και οι πολλές ονομασίες του που υποδεικνύουν αφενός την προέλευση του απο το μύθο και το συμβολισμό, αφετέρου τη διαχρονικότητα του. Στην αρχαιότητα το συναντάμε με τις ονομασίες αιώρα, σειρά, εύδειπνος, αλήτις, σφενδόνη, πέταυρον, αιώρα ή βραχίονος αιώρα κρεμάστρα, ενώ σήμερα το γνωρίζουμε ώς κούνια.

Λιαντίνης – Αποσυμβολισμός της κυκλώπειας και η ποσειδώνια ληθη

Ολόκληρη η ελληνική μυθολογία φαίνεται ότι είναι ένα σύστημα αλληγορικών εννοιών. Οποίος καταφέρει να αποκρυπτογραφήσει αυτές τις έννοιες σίγουρα θα βρεθεί μπροστά σε θαυμαστές και αναντίρρητες αλήθειες , για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να βουτήξεις σε βαθιά νερά. Σχεδόν όλες οι θρησκείες , οι φιλόσοφοι και οι πνευματικοί άνθρωποι του κόσμου τις περισσότερες φορές ότι είχανε να πουν το λέγανε μέσα από παραβολές, μύθους , διηγήματα ακόμα και παραμύθια ! Γιατί όμως συμβαίνει αυτό ?

Ο μύθος του Δευκαλίωνα: Η πέτρα και ο λαός

photo by DesPin

Γράφει ο
Ιωάννης Ασλανίδης

Διαβάζοντας την ωραιότατη Μυθολογία μας των αρχαίων Ελλήνων, μένει κανείς έκπληκτος μπρος στην σοφία, το μεγαλείο και την φανταστική και τέλεια ερμηνεία των πάντων της σκέψης των ανθρώπινων ανησυχιών.

Διάβαζα φευγαλέα και υπό τύπου μυθιστορήματος την θεογονία του Ησιόδου στάθηκα για λίγο στην λέξη «Λαός». Μια λέξη τόσο κοινή, τόσο γνωστή, με τόση εκμετάλλευση από μπαλκόνια και Μ. Μ.Ε και διερωτήθηκα, άραγε κανείς σκέφτηκε ποτέ, πως προήλθε αυτή η λέξη; Να λοιπόν τι λέει η Μυθολογία μας:

Στην θεογονία του ο Ησίοδος λέει, μετά τον κατακλυσμό που αποφάσισε ο Θεός (αναφέρεται ως κατακλυσμός του Δευκαλίωνος στην θεογονία), εσώθησαν ο καλός άνθρωπος Δευκαλίωνας και η σύζυγός του Πύρρα. Τότε ο Θεός έστειλε σ’ αυτούς δια του αγγελιαφόρου τον Ερμή την εξής εντολή για να ξαναδημιουργηθεί η ανθρωπότητες: «Εσύ Δευκαλίων μαζί με την γυναίκα σου Πύρρα θα βαδίζεις συνεχώς μέχρι το τέλος σας και θα πετάτε πέτρες πίσω σας. Οι πέτρες που θα πετά ο Δευκαλίων θα γίνονται άνδρες και οι πέτρες που θα πετά πίσω της, η Πύρρα θα γίνονται γυναίκες». Έτσι ξαναέγινε ο λαός στον νέο κόσμο.

Το Κουτί της Πανδώρας

photo by EvAr

Ταξίδια στο απροσδιόριστο παρελθόν.

  Τότε που οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δημιουργούσαν με τη φαντασία τους χιλιάδες μύθους που περνούσαν από χείλη σε χείλη, από παππούδες και γιαγιάδες στα εγγόνια, σαν παραμύθια. Τους μύθους αυτούς οι ποιητές τους έκαναν ποιήματα, οι ζωγράφοι έργα ζωγραφικής και οι γλύπτες αγάλματα.

Ο μύθος

 «Ο Δίας μοίρασε χαρίσματα σε όλους τους Θεούς μα δε νοιάστηκε πολύ για τους ανθρώπους. Όμως ο Προμηθέας, γιος του τιτάνα Ιαπετού και της Κλυμένης, επειδή αγαπούσε και λυπόταν τους ανθρώπους, ανέβηκε στον Όλυμπο κι από το εργαστήρι του Ήφαιστου έκλεψε τη φωτιά, την έβαλε μέσα σ’ ένα κούφιο καλάμι και την έδωσε στους ανθρώπους. Και τους έμαθε να λιώνουν τα μέταλλα και να φτιάχνουν εργαλεία. 

Μύθοι, δοξασίες… Κοσμογονίας ανα τον κόσμο

πως, το γιατί και το πότε
της δημιουργίας του κόσμου και του σύμπαντος.

Ο κοσμογονικός μύθος των Mande (νότιο Mali) είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του τύπου «κοσμικό αυγό». Σύμφωνα με στοιχεία του πολιτισμού των Mali, ο μύθος αυτός έχει στοιχεία μιας ατελούς δημιουργίας ως αποτέλεσμα αιμομιξίας. Μια από τις πολλές εκδόσεις του μύθου, είναι η παρακάτω:

Στην αρχή, υπήρχε μόνο η Mangala, μία πανίσχυρη οντότητα, που γίνεται αντιληπτή ως στρογγυλή ενεργειακή παρουσία. Μέσα στη Mangala υπήρχαν τέσσερα τμήματα συμβολικής φύσεως, που θα μπορούσαν να αντιστοιχούν στα τέσσερα στοιχεία, στα τέσσερα τμήματα μίας ημέρας (χρόνος) ή στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Επίσης η Mangala αποτελούνταν από 2 ομάδες ερμαφρόδιτων διδύμων.