Απελευθερωθείτε από τη φυλακή του εγώ σας – Χόρχε Μπουκάι

Λένε πως ήταν κάποτε ένας πρίγκιπας που άρχισε ξαφνικά να πιστεύει πως ήταν πετεινός. Μια μέρα λάλησε τόσο δυνατά, που ξύπνησε όλη την αυλή με την ανατολή.

          

Τρέχουν όλοι στο δωμάτιο του και βλέπουν τον πρίγκιπα γυμνό, να πηγαίνει ανακούρκουδα από τη μια άκρη στην άλλη, ανεβοκατεβάζοντας τα χέρια στα πλευρά του σαν να ήταν φτερά, και να βγάζει κάτι περίεργους ήχους, σαν κακαρίσματα.

Advertisement

Χόρχε Μπουκάι: Η πόλη των πηγαδιών

photo by EvAr

Εκείνη την πόλη δεν την κατοικούσαν άνθρωποι, όπως όλες τις άλλες πόλεις του πλανήτη. Σ’ εκείνη την πόλη κατοικούσαν πηγάδια. Πηγάδια ζωντανά … αλλά πηγάδια. Τα πηγάδια διέφεραν μεταξύ τους όχι μόνο ως προς τον τόπο όπου είχαν ανοιχτεί, αλλά και ως προς το στόμιο (το άνοιγμα που τα συνέδεε με τον εξωτερικό κόσμο).

Υπήρχαν πηγάδια ευκατάστατα και πολυτελή, με στόμιο από μάρμαρο και όμορφα μέταλλα, πηγάδια ταπεινά από τούβλα και ξύλο, κι άλλα πιο φτωχά, απλές γυμνές τρύπες που ανοίγονταν στη γη.

Ιστοριούλα από τον Χόρχε Μπουκάι : «Δαμόκλειος σπάθη»

Στις Συρακούσες βασίλευε ο πονηρός Διονύσιος, βασιλιάς ισχυρός που όλοι φοβούνταν,, όλοι κολάκευαν αλλά και μισούσαν, φθονούσαν και κατηγορούσαν.
Ο Διονύσιος είχε έναν υπήκοο και αυλικό του, τον ζηλόφθονο Δαμοκλή.
Ο Δαμοκλής έβγαζε συνεχώς μπροστά στον Διονύσιο ατέλειωτους λόγους περί της ευτυχίας των βασιλέων. Και τι δε θα ‘δινε για να φτάσει κι αυτός σε κάποια μελλοντική ζωή του σε θέση παρόμοια μ’ αυτήν που κατείχε ο βασιλιάς του εκείνη τη στιγμή…

Χόρχε Μπουκάι~Η τέχνη της συμβίωσης. Ένας Ινδιάνικος μύθος

Ο αετός και το γεράκι (ινδιάνικος μύθος)
«Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα,
να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι.»

Ο μύθος που ακολουθεί, είναι από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι «Ο δρόμος της συνάντησης» και κατά τη γνώμη μου, προκύπτει απ’ αυτόν, ο ορισμός της υγείας σε οποιασδήποτε φύσεως σχέση:

» Ένας πανάρχαιος μύθος των ινδιάνων Σιου, λέει πως ήρθαν κάποτε στη σκηνή του γέρου
μάγου της φυλής, πιασμένοι χέρι χέρι, ο Άγριος Ταύρος, ο πιο γενναίος και τιμημένος νέος πολεμιστής, και το Ψηλό Σύννεφο, η κόρη του αρχηγού, μια από τις ωραιότερες γυναίκες της φυλής.

«Το λουλούδι και ο βάτραχος»~Χόρχε Μπουκάι

Ιστοριούλα «Το λουλούδι και ο βάτραχος» 🌹 🐸 από το βιβλίο «Από την Άγνοια στη σοφία» του Χόρχε Μπουκάι

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα τεράστιο γοητευτικό τριαντάφυλλο μεγάλωνε ακριβώς στο κέντρο ενός υπέροχου κήπου. Το λουλούδι είχε ένα ζωηρό κόκκινο χρώμα, και δεν ήταν μόνο όμορφο αλλά, επιπλέον, το ήξερε. Του άρεσε μάλιστα να τραγουδάει εκείνο το όμορφο τραγούδι για, εκείνο, «το πιο όμορφο λουλούδι του κήπου».
Μια μέρα, το τριαντάφυλλο άρχισε να επιθυμεί περισσότερους θαυμαστές της ομορφιάς του, περισσότερους ανθρώπους να μυρίζουν το απαλό του άρωμα, περισσότερους ερωτευμένους να εκθειάζουν την τελειότητά του. Ωστόσο παρατήρησε ενοχλημένο ότι ο κόσμος το κοίταζε κι έπαιρνε εκφράσεις ικανοποίησης, όμως, πάντα από μακριά.

Αγάπη χωρίς εξάρτηση … (Χόρχε Μπουκάι)

Η αγάπη είναι να μεγαλώνουν και οι δύο σύντροφοι μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλον. Μετριέται με την ανανεωμένη επιθυμία για ανάπτυξη που μου δίνει η παρουσία σου, με τη χαρά να μοιραζόμαστε το φως και με την απολαυστική συνάντηση των ριζών και των κλαδιών μας.

ΒΑΣΙΣΟΥ ΠΑΝΩ ΜΟΥ!!! …Ιστοριούλα του Χόρχε Μπουκάι

photo by ChrisTsik

Ήταν μια φορά ένας βασιλιάς που του άρεσε πάρα πολύ το κυνήγι του αγριογούρουνου. Μια φορά τη βδομάδα, παρέα με τους πιο στενούς φίλους και με τους καλύτερους τοξότες του, έβγαινε από το παλάτι κι έμπαινε στο δάσος αναζητώντας τα επικίνδυνα ζώα που, πράγματι, δημιουργούσαν προβλήματα σε όλους τους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους του βασιλείου. Έτσι, η συγκίνηση της περιπέτειας συμπληρωνόταν από την υπηρεσία που παρείχε στους υπηκόους του ελευθερώνοντάς τους από τους χειρότερους εχθρούς τους, που λεηλατούσαν και σκότωναν.

Ενα είδος δοκιμασίας… Ιστοριούλα του Χόρχε Μπουκάι

(Ελεύθερη διασκευή μιάς από τις αμέτρητες θεραπευτικές ιστορίες του βιβλίου «Βασίσου πάνω μου» του Χόρχε Μπουκάϊ, ψυχίατρου και ψυχοθεραπευτή της Γκεστάλτ)

Κάποτε δυο άνθρωποι επικοινωνούσαν μέσα από το διαδίκτυο. Τους χώριζε μεγάλη γεωγραφική απόσταση. Εκείνος, με μεγάλη εξοικείωση στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, εργαζόταν σε μια εταιρεία με σκληρές απαιτήσεις, δεν είχε χρόνο ούτε δυνατότητα για άλλους , εκτός από το διαδίκτυο, τρόπους επικοινωνίας.
Εκείνη είχε επίσηςπολλές υποχρεώσεις, ήταν καινούρια στον ιστοχώρο, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να γράψει τις σκέψεις της, να τηρήσει τους ηλεκτρονικούς κανόνες και να διατηρήσει τα δεδομένα, άλλοτε τα έχανε και άλλοτε όχι.

Μια μικρή αληθινή ιστορία. Χόρχε Μπουκάι

 

Ο Μαρκ είχε γεννηθεί µε µία πολύ βαριά ασθένεια του ανοσοποιητικού συστήµατος। Ένα σύνδροµο ανεπάρκειας της άµυνας του οργανισµού, που κάποια γενετική αλλοίωση του είχε φορτώσει για πάντα। Τα παιδιά που γεννιούνται µε αυτή τη βαριά ανωµαλία -πολύ σπάνια ευτυχώς- έχουν πολύ λίγες πιθανότητες επιβίωσης, ή τουλάχιστον είχαν όταν ο Μαρκ ήρθε στον κόσµο. Δεδοµένης της ανικανότητας να παραχθούν αντισώµατα, οποιαδήποτε µόλυνση µπορούσε να τον αποτελειώσει σε λίγες εβδοµάδες, όσο συνηθισµένη κι αν ήταν για έναν κανονικό άνθρωπο. Η µόνη λύση ήταν να δηµιουργηθεί γύρω του ένα αποστειρωµένο περιβάλλον, όπου ο Μαρκ θα µπορούσε να ζει ελπίζοντας πως η επιστήµη θα ανακάλυπτε µια άλλη λύση για το ανοσοποιητικό του πρόβληµα.

Ιστοριούλα του Χόρχε Μπουκάι «Όταν ο Θεός σου κάνει πλάκα…!»

Από το βιβλίο Ο Δρόμος της Αυτοεξάρτησης του Χόρχε Μπουκάϊ

Ήταν κάποτε ένας ξυλουργός που ειδικευόταν στη συναρμολόγηση προκατασκευασμένων σπιτιών. Εργαζόταν για κάποιον επιχειρηματία, ο οποίος του προμήθευε έτοιμα τα ξύλα κι εκείνος τα μοντάριζε, στερέωνε τους αρμούς, έφτιαχνε το σπίτι και προετοίμαζε τις λεπτομέρειες.
Μια μέρα, αποφασίζει ο ξυλουργός ότι έχει δουλέψει αρκετά, κι είναι πια καιρός να ξεκουραστεί. Έτσι, πάει να μιλήσει στον επιχειρηματία και του λέει πως πήρε την απόφαση να βγει στη σύνταξη. Καθώς, όμως, του έμενε ακόμη να τελειώσει ένα σπίτι, τον ειδοποιεί ότι αυτή θα είναι η τελευταία του δουλειά.
“Τί κρίμα!” λέει ο επιχειρηματίας, “είσαι καλός στη δουλειά σου… Δε θέλεις να δουλέψεις λίγο ακόμα;”