«Τον δράκο τον πολεμάς μόνο με την ομορφιά που έχεις κρύψει στην ψυχή σου. Κράτα το τριαντάφυλλο μέσα σου δροσερό. Και προχώρα.»~Αλκυόνης Παπαδάκη

made by Sofoklis

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Μια ατέλειωτη φυγή» της Αλκυόνης Παπαδάκη

– Πήγαινα φορτωμένη με πολύχρωμα μπαλόνια και πριν περάσω καλά-καλά το κατώφλι της αυλόπορτας, δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω γιατί, κάποιος τρύπησε τα μπαλόνια μου και τα ξεφούσκωσε.

– «Μην κάνεις τέτοια όνειρα. Δεν μπορείς να ξέρεις πώς θ’ αντιδράσει η ψυχή σου. Οι σχέσεις και οι αγάπες χτίζονται. Τις ζυμώνει η ζωή. Δεν ξεχύνονται με τις συστάσεις. Από δω η μάνα σου, από κει τ’ αδέρφια σου… κ.λ.π.,κ.λ.π. Μ’αυτούς δεν θα συμβεί το ίδιο. Εκείνοι είναι στη βάση τους. Στο πλαίσιό τους. Εσένα θα σε δουν σαν κάτι καινούριο. Σαν ένα δώρο που θα το περιεργαστούν, θα το χαρούν και θα το απολαύσουν. Εκείνοι είναι κει. Και έχουν το βηματισμό τους. Εσύ παραπαίεις. Μην κάνεις λοιπόν τόσα όνειρα, γιατί προβλέπω να πονέσεις».

– «Είσ’ ένα αστέρι», μου ‘λεγε ο Γιωργής, «και δεν το ξέρεις. Ούτε θα το μάθεις ποτέ. Το βλέπουν όμως όλοι οι άλλοι».

Advertisement

«Όταν σχεδιάζεις, βάζεις πράγματα στη ζυγαριά. Μετράς. Υπολογίζεις. Στήνεις ενέδρα. Όπως εσύ. Όταν ονειρεύεσαι, πετάς ανέμελα πάνω από τα κύματα, σαν τον γλάρο, και στέλνεις τα φιλιά σου στη ζωή»~Αλκυόνης Παπαδάκη

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη «Το χαμόγελο του δράκου»

– Δεν ξέρω… Σκέφτομαι τώρα τι είναι τάχα προτιμότερο για ένα παιδί. Να βιώνει το ξέσπασμα μιας οργής, ενός θυμού ή να νιώθει πως αυτό το ξέσπασμα παραμονεύει παντού και να μην ξέρει πως και από που θα ξεχυθεί.
Τι από τα δυο, αλήθεια, χαράσσει βαθύτερες χαρακιές…
Είναι να μη βρεθείς βέβαια στην απόχη ούτε του ενός ούτε του άλλου… Αλλά από το φανερό, αν καταφέρεις να ξεφύγεις, γίνεσαι ίσως καλύτερος μαχητής.

– «Πάντα υπάρχει ένα μονοπάτι που μπορεί να σε οδηγήσει σ’ αυτό που αποζητάς. Μην ψάχνεις στις μεγάλες λεωφόρους. Θα χαθείς ανάμεσα στο πλήθος. Θα παρασυρθείς. Μην προσπαθείς να βρεις ταμπέλες. Αυτοί που τις τοποθέτησαν δεν είχαν εσένα και τα όνειρά σου στο μυαλό τους. Πάντα υπάρχει ένα μονοπάτι που σε περιμένει. Μην αργείς. Θα το κρύψουν οι θάμνοι και τ’ αγριόχορτα…»
«Μην κρατάς την πόρτα της ψυχής σου σφαλισμένη. Άνοιξέ τη διάπλατα να μπει το φως. Και μην ακούς αυτούς που σε φοβίζουν πως θα μπούνε, τάχα μου, οι ληστές… Ο χειρότερος ληστής της ψυχής σου είσαι, μάτια μου, εσύ!»
«Κάποιοι σε περιμένουν να τους δώσεις ένα χέρι. Ένα χαμόγελο.
Να γείρουν στον ώμο σου και να κλάψουν. Να πείτε μαζί ένα τραγούδι. Γιατί κλείνεις τα μάτια και τα αφτιά σου; Κοίτα τι όμορφος είναι ο κόσμος γύρω σου… Ζωγράφισε εικόνες στην ψυχή σου. Γιατί πρέπει συνεχώς να χαλάς το τοπίο…»
«Μην κλαις. Σκούπισε τα δάκρυα από τα μάτια σου. Ό,τι και να σου συμβαίνει, δεν είναι το τέλος του κόσμου απόψε. Αύριο, θα δεις. Όλα θα ‘ναι αλλιώς… Μην κλαις. Δεν είσαι μόνος σου. Είμαστε πολλοί. Είμαστε όλοι μάζί. Μην κλαις… Σ’ αγαπώ!»

«Οι «άλλοι» την έχουν καταβρεί στην πουπουλένια σου πλατούλα. Εσύ ν αλλάξεις ρότα. Τώρα.»~Αλκυόνη Παπαδάκη

Το «Μαζί»
Τι φταις αλήθεια.
Κανείς δε σου μαθε το δρόμο για το «εμείς».
Και το χειρότερο, κανένας δε σε εκπαίδευσε
να επενδύεις στο «εγώ».

«Πατρίδα είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε. Όλα τα άλλα είναι μπαρούφες.»~Αλκυόνης Παπαδάκη

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Σ’ ένα γύρισμα της ζωής» της Αλκυόνης Παπαδάκη

-Ο αγράμματος κακός είναι μια φορά κακός. Ο γραμματισμένος κακός είναι εφτά φορές κακός.

-…πάντα η άλλη μέρα είναι αλλιώτικη, ακόμα και στα πιο κορυφαία δράματα.

–Καθένας κρίνεται από τα έργα του γιέ μου. Μη συνεργάζεσαι. Εσύ θα στήσεις τη δική σου ζωή.

«Αν δεν χάσεις τον σφυγμό του πόθου σου, αν δεν χάσεις την ηδονή ν’ ανοίγεις αυλακιές στα όνειρά σου, τίποτε δε σου υποσχέθηκαν τότε. «~Αλκυόνη Παπαδάκη

‘‘Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή’’, ένα αριστούργημα της Αλκυόνης Παπαδάκη.

• Ζέστανα τις ανήλιαγες σπηλιές του πόθου σου. Έμαθα τη γλώσσα των πουλιών για να διαβάσω τις κρυφές σελίδες σου. Σε περίμενα ώρες αλογάριαστες γερμένη στον πιο κοφτερό βράχο της ψυχής μου. Πόσε φορές συναρμολόγησες τη διαμελισμένη σου ψυχή; Πόσες νυχιές τρύπησες για να βγεις στο φως; Πόση βροχή κατάπιες; Τώρα μου γράφεις: ‘‘Είμαι καλά, βρήκα μια θέση στη ζωή, μπορεί προσωρινά. Επιτέλους μου χαρίστηκε ο Θεός’’. Αμ δε στη χαρίστηκε ο Θεός. Στην πούλησε. Και, μάλιστα, πανάκριβα!

«Ζέστανε την ψυχή σου με την ανάσα σου.»~Αλκυόνη Παπαδάκη

«Από τα χέρια των γονιών μου, που δεν ήταν ποτέ ενωμένα,

(ή τουλάχιστον εγώ δε τα πρόλαβα έτσι…) ξέφυγε όλη η ισορροπία της ψυχής μου.

Δια παντός.

Άργησα τόσο να το καταλάβω!

Μια ζωή κάθιζα στο σκαμνί τον εαυτό μου,

με την κατηγορία πως δεν είχε τη δύναμη,

ή την ικανότητα, ή την εξυπνάδα,

να κερδίσει αυτή την τόσο ζηλευτή ισορροπία.

Μια ζωή εμπιστεύθηκα κι ακολούθησα, σαν πεινασμένο σκυλί,

τσαρλατάννους, τυχοδιώκτες, αγύρτες, ταχυδακτυλουργούς,

χρυσοθήρες – ιδίως, αυτούς τους χρυσοθήρες,

πολύ τους αγάπησα

– ψάχνοντας να βρώ τα κομματάκια που μου έλειπαν,

για να σχηματίσω την εικόνα της προσωπικότητάς μου.

Μια ζωή παρασύρθηκα από κύρηκες και καθοδηγητές,

σαν διψασμένη κότα, να με φωτίσουν με τις θεωρίες τους.

Μια ζωή άνοιγα ληγμένες κονσέρβες γνώσης,

για να ταίσω την ψυχή μου και να τη φέρω στα ίσα της.

Χαράμισα χρόνο πολύτιμο σ’αυτές τις περιπλανήσεις.

Σιγά! Μην έχει ισορροπία το λουλούδι της μανόλιας,

όταν το φοβερίζει ο Νοτιάς.

Μήπως είδε κανείς, απ΄όλους εσάς, κάτι πιο όμορφο σ’αυτή τη γη;

«Θα σου κάνω όσο χώρο θέλεις στην ψυχή μου να ξεκουραστείς. Θα σε κεράσω και γλυκό του κουταλιού.» ~Αλκυόνη Παπαδάκη

• • Μην ψάχνεις να με βρεις στις άκρες των γκρεμών που συνηθίζω να περιφέρομαι. Ούτε στα κιόσκια της απόγνωσης. Ούτε στ’ απομεσήμερα του ονείρου μου. Ούτε στα δειλινά του έρωτά μου. Πάντως, στο λέω, μην ανησυχείς. Περνάω καλά. Είμαι κρυμμένη σ’ ένα όστρακο στο βάθος του ωκεανού. Εκεί μαθαίνω τα τραγούδια των κοραλλιών. Περίμενέ με. Θα ‘ρθω να στα φέρω.

«Ξέρεις, τη λύπη μπορεί κανείς να την παλέψει και μόνος του. Η χαρά θέλει ν΄ απλωθεί. Να ξεχυθεί.»~Αλκυόνης Παπαδάκη

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Θα ξανάρθουν τα χελιδόνια» της Αλκυόνης Παπαδάκη

-Είναι πολλοί άνθρωποι που μοιάζουν σα να τους έφερε στη ζωή ένας ανεμοστρόβιλος. Και ζουν εκεί, παραδομένοι στη δίνη του, να τους στροβιλίζει σαν φύλλο ξερό, ώσπου να τους διαλύσει. Κάποιοι καταφέρνουν να σωθούν. Μπορεί να πιάστηκαν, ας πούμε, από ένα κλαδί ανθισμένης πικροδάφνης. Ή από τη φτερούγα ενός γλάρου περαστικού. Μπορεί και η ίδια η δίνη του ανεμοστρόβιλου να τους έχωσε, πάνω στην ορμή τους, μέσα στην παλάμη του Θεού. Ποτέ δεν ξέρεις…

«Η φλούδα είναι πόρνη. Εκμαυλίζει.»~Αλκυόνη Παπαδάκη

Κλικ…για αναφορές στην Αλκυόνη Παπαδάκη

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Στον ίσκιο των πουλιών» της Αλκυόνη Παπαδάκη

-Το λεγε τάχα μου με αγανάκτηση. Στην πραγματικότητα όμως ήταν χαιρέκακία.

–Γελούσε και γέμιζε ο τόπος γυαλιστερά ρουμπίνια.

-Είναι γεγονός πως ο καθένας γίνεται ειδικός; Και δικαστής και προφήτης και κριτής και δήμιος άμα λάχει. Ρολάρες όχι αστεία!  Χα! Αλλιώς, πώς θ΄αντέχουμε τ΄αναθεματισμένα τα δικά μας… Πώς θα σηκώναμε την καμπούρα μας…

-…δεν έκαναν και τίποτα δηλαδή. Ιδεολόγοι ήταν απλώς.

-Σ΄έχω επιθυμήσει μωλέ. Αλλιώς είναι να λουφάζω όλη τη νύχτα στο κορμάκι σου. Να γλυκαίνομαι στη ζέστα σου. Όταν σηκώνομαι να φύγω, νιώθω σαν να ξεριζώνομαι.

–Εγώ έχω τη δική μου ηθική. Τουτ΄έστιν, κάνε ό,τι νομίζεις, αρκεί να μη βλάπτεις το συνάνθρωπό σου. Σωστόν;

Ρε συ αν υπάρχει Ανωτέρα Δύναμις που λένε, αυτή έπρεπε να είναι στο Γεντί Κουλέ. Όχι εμείς τ΄ανθρωπάκια. Μιλάμε για μεγάλα εγκλήματα, ε;~Αλκυόνη Παπαδάκη

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Το χρώμα του φεγγαριού» της Αλκυόνης Παπαδάκη

 

-Από μια τρυπίτσα  περνά όλη η αγάπη του κόσμου, παλικάρι. Όπως η κλωστή από το μάτι της βελόνας. Μόνος του ξέρεις ποιός είναι;
Αυτός που αποθηκάζει μέσα του την ερημιά. Δεν βαριέσαι…Το χειρότερο είναι να μουρμουρίζεις. Να τρέχει από τα χείλια σου χολή. Τρώγε την μερίδα σου με κέφι, χωρίς να βρομίζεις τον τόπο που κάθεσαι. Πίνε το πιοτό σου με ρέγουλα, και λέγε, πού ξέρεις;  Είναι τόσα τα όμορφα πράγματα που μπορεί να μου συμβούν κάθε στιγμή!

-Σήμερα πάντως ζω. Ξέρεις πόσο σπουδαίο είναι αυτό; Τώρα είμαστε μαζί!  Σου σφίγγω τα χέρια σε κοιτάζω στα μάτια. Μην αφήνεις ποτέ σου  το σήμερα να μαραίνεται . Μην αφήνεις την ζωή να χάνεται σαν την άμμο μέσα από τα δάχτυλά σου. Ζήσε. Κατάλαβες; Ζήσε! Μη βάζεις το Σήμερα ενέχυρο σ΄ αυτό που εννοούνε μερικοί  μουχλιασμένο Αύριο. Το Σήμερα είναι δικό σου φίλε. Αγάπησέ το!