Να γιατί οι ηλίθιοι είναι επιθετικοί (MAXIME ROVERE)

photo by EvAr

Να γιατί, παραδόξως, οι ηλίθιοι προτιμούν τον πόλεμο .

Απολαμβάνουν τη χαρά της καταστροφής, τουλάχιστον στη σκέψη, και η απόλαυση αυτή θέτει ολόκληρο τον κόσμο σε κίνδυνο, ακόμα και στην πραγματικότητα. Θα ρωτήσετε ίσως από πού προέρχεται αυτή η παράδοξη απόλαυση που τους προσφέρει η καταστροφή. E, λοιπόν , κατ’ αρχάς οι ηλίθιοι δεν είναι τίποτε άλλο από γιγάντια κουτορνίθια που εκπλήσσονται από την ίδια τους τη δύναμη και που την ασκούν χωρίς να καταφέρουν να ξεπεράσουν τη δυσπιστία τους. Όπως τα βρέφη, εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να δοκιμάσουν την εξουσία τους σε οποιονδήποτε, ανεξαρτήτως τιμήματος – κυρίως επειδή, για εκείνους, η δύναμη παραμένει προβληματική. Καθώς τις αμφιβολίες τους ενθαρρύνουν άλλοι ηλίθιοι, οι οποίοι τους εξουσιάζουν, δε σταματούν ποτέ να αμφιβάλλουν για τον εαυτό τους, έτσι οι μεν ανακουφίζονται κυρίως ασκώντας εξουσία και οι δε υποτασσόμενοι. Ωστόσο, μέσα στην ίδια μέρα, η πολύμορφη ηλιθιότητά τους περνά από τη μια μεταμόρφωση στην άλλη – από την κυριαρχία στην υποταγή και την καταστροφή.

Advertisement

Πράσινο: η ιστορία του χρώματος της ζωής και του θανάτου

Συχνά σχετίζεται με τη φύση και τη βλάστηση, το πράσινο χρώμα σήμερα συμβολίζει τη ζωήαλλά υπήρχε μια εποχή στην ιστορία που σχετίζεται με πολλούς θανάτους.

Λόγω της κυριαρχίας αυτού του τόνου σε φυσικά περιβάλλοντα, σχετίζεται με τη γονιμότητα και την επούλωση, επιπλέον, συμβολίζει την ηρεμία και την ελπίδα.

Επίσης σχετίζεται με απληστία και χρήματα.

Το πράσινο ονομάζεται τα χρώματα που γίνονται αντιληπτά μεταξύ του κίτρινου και του μπλε.

Αυτή τη στιγμή είναι ένα από τα πιο χρησιμοποιημένα χρώματα, επειδή θεωρείται κρύο ή χαρούμενο χρώμα.

Περιστασιακά ονομάζεται prásino ή sinople.

Ιστορία της τέχνης

Σε αντίθεση με τον συμβολισμό του που σχετίζεται με τη ζωή, στην ιστορία της τέχνης αυτό χρώμα έχει αποχρώσεις που σχετίζονται με τοξικότητα και ακόμη και θάνατος.

Το 1775 ο Σουηδός χημικός Carl Wilhelm Scheele δημιούργησε μια ανόργανη χρωστική ουσία που ονομάζεται Scheele Green. Το ίδιο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε σε ελαιοχρώματα, αλλά ήταν πολύ τοξικό για τη δέσμευσή του με αρσενικό.

7 λόγοι για να συνεχίσεις να ονειροπολείς

Hellas | photo by EvAr

Μάθε γιατί κάνει καλό να ταξιδεύεις νοητικά.

Γράφει η Φλώρα Κασσαβέτη

Στα επόμενα 3 λεπτά θα μάθεις:

– Ότι η ονειροπόληση αποτελεί απαραίτητο στάδιο μάθησης.
– Πώς βελτιώνεται η λειτουργία του εγκεφάλου.

---

Για ακόμα μια φορά, λοιπόν, οι φίλοι και οι συνάδελφοί σου βλέπουν το βλέμμα σου να χάνεται σε κόσμους μακρινούς και σε ρωτούν: «πού ταξιδεύεις;». Και εσύ, κάθε φορά που σε τσακώνουν να το σκας με το μυαλό σου, νιώθεις άσχημα γι’ αυτό; Είναι πολύ πιθανό να ισχύει αυτό, αν κουβαλάς (κι εσύ) προκαταλήψεις από τα παιδικά σου χρόνια που έχουν προκύψει από τις επιπλήξεις γονιών και δασκάλων, που σου έβαζαν τις φωνές κάθε φορά που τολμούσες να αφαιρεθείς λίγο και να ταξιδέψεις σε κόσμους μαγικούς, κοιτώντας έξω από το παράθυρο. Κι έτσι κάπως κατέληξες να πιστεύεις ότι όσοι ονειροπολούν δεν έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας, είναι ανώριμοι, αργόσχολοι, αντιπαραγωγικοί, ζουν στον κόσμο τους και δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στην επίτευξη των στόχων τους.

Η αθάνατη αίγλη της Αρχαίας Αιγύπτου

Στην έκθεση που έγινε τον περασμένο Σεπτέμβρη στο Παρίσι, 1.3 εκατομμύρια επισκέπτες μπόρεσαν να θαυμάσουν 150 αντικείμενα τα οποία βρέθηκαν στον τάφο του Τουταγχαμών. Η έκθεση ήταν αυτή με τις περισσότερες επισκέψεις ποτέ στη Γαλλία.

Πολλά από τα αντικείμενα περιλάμβαναν μίνι-φέρετρα, ένα επιχρυσωμένο κρεβάτι καθώς και ένα βάζο από ασβεστίτη άφησαν την Αίγυπτο προσωρινά, για να πάνε στη Γαλλία.

Η δημοτικότητα της έκθεσης απηχεί το κύμα της «Τουταγχομανίας» που κατέκλυσε τη Δύση περίπου 100 χρόνια πριν, όταν ο Κάρτερ ανακάλυψε για πρώτη φορά τον τάφο του αγοριού-βασιλιά. Ξαφνικά, όλοι στράφηκαν προς την Αιγυπτολογία, πράγμα που φάνηκε στη μόδα, στις τέχνες, την κουλτούρα καθώς και τις διαφημίσεις της εποχής και κυρίως στη λεγόμενη «αρ-ντέκο» σε κτίρια της Νέας Υόρκης όπως το κτίριο Κράισλερ.

Το χρώμα συνόδευσε τις εξελίξεις των μεγαλύτερων κινημάτων στην ιστορία της τέχνης

photo by Johnny di *happiness*

γράφει η ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ

Τα πρώτα χρώματα που εφευρέθηκαν από τους καλλιτέχνες πριν 40.000 χρόνια, ήταν ένας συνδυασμός χώματος, ζωικού λίπους, καμένου άνθρακα και κιμωλίας. Έτσι, δημιούργησαν μια βασική παλέτα πέντε χρωμάτων: κόκκινο, κίτρινο, καφέ, μαύρο και λευκό. Έκτοτε, η ιστορία του χρώματος υπήρξε μια διαρκής ανακάλυψη. Η εφεύρεση νέων χρωστικών συνόδευσε τις εξελίξεις των μεγαλύτερων κινημάτων της ιστορίας της τέχνης, από την Αναγέννηση μέχρι τον Ιμπρεσιονισμό καθώς οι καλλιτέχνες πειραματίστηκαν με χρώματα που δεν είχε δει ποτέ η ιστορία της ζωγραφικής.

Το κόκκινο χρώμα πρωτοχρησιμοποιήθηκε ως καλλιτεχνικό υλικό την προϊστορική εποχή

«η τέχνη πρέπει να είναι έκφραση αγάπης αλλιώς δεν είναι τίποτα». Και αυτή ακριβώς η έκφραση αγάπης είναι το μήνυμα το οποίο περνάει ο πίνακας Εραστές στις πασχαλιές. Marc Chagall (1887-1985)

 

Πολλά έργα του Marc Chagall (1887-1985) όπως το συγκεκριμένο Εραστές στις πασχαλιές (“Lovers among lilacs”) (1930) έχουν έντονο το σουρεαλιστικό στοιχείο, ωστόσο ο ίδιος απέρριπτε τον χαρακτηρισμό του «σουρεαλιστή». Ο  Chagall περισσότερο θεωρούσε πως «ο κόσμος μέσα μας είναι πιο αληθινός απ’ τον ορατό κόσμο. Όταν κανείς αποκαλεί ψευτιές ή παραμύθια όσα του φαίνονται παράδοξα, τότε ένα είναι σίγουρο: δεν έχει ιδέα τι θα πει Φύση». Με τη φράση αυτή είναι φανερό πως τα σουρεαλιστικά χαρακτηριστικά που απαντώνται στην τέχνη του καλλιτέχνη ήταν αποτέλεσμα της δικής του πραγματικότητας, του δικού του τρόπου κατανόησης της ζωής. Οι Εραστές στις πασχαλιές είναι ένα έργο που πέρα από το ονειρικό στοιχείο, μοιάζει με ερωτική ποίηση. Ο πίνακας φιλοτεχνήθηκε στο Παρίσι όπου ο ζωγράφος μετακόμισε το 1923. Σύμφωνα με τον ίδιο τον δημιουργό η δεκαετία 1923-1933 ήταν η πιο ευτυχισμένη της ζωής του αν λάβουμε υπόψη πως εκεί κατέφυγε για να αποφύγει τις δυσκολίες της ζωής στη Σοβιετική Ένωση  μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα γεγονότα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Η γαλήνη και η ευτυχία κατά την παραμονή του Marc Chagall στο Παρίσι αντανακλώνται στο έργο του. Σε αυτή την ευτυχία συνέδραμε και το συμβόλαιο που υπέγραψε ο ζωγράφος με τον έμπορο τέχνης Bernheim αφού έτσι δεν είχε να ανησυχεί πλέον για τα οικονομικά του ζητήματα.

Οι Εραστές στις πασχαλιές (1930) είναι ένα ζευγάρι που είναι ξαπλωμένο και αγκαλιασμένο και μοιάζει να έχει φωλιάσει σε ένα υπερμέγεθες μπουκέτο ροζ λουλουδιών όπου οι δυο τους νιώθουν ασφαλείς και ευτυχισμένοι. Τα πρόσωπα της σύνθεσης δείχνουν χαρούμενα και γαλήνια. Η ανδρική φιγούρα αριστερά προς τον θεατή της σύνθεσης αγκαλιάζει με το αριστερό χέρι τη γυναίκα ενώ ο ίδιος ο άντρας είναι ελαφρώς ανασηκωμένος. Η γυναίκα, γυμνή από τη μέση και πάνω,  αποτυπώνεται ξαπλωμένη και παραδομένη στο όνειρο. Το γιγάντιο μπουκέτο αγκαλιάζει ένα επίσης γιγάντιο βάζο. Στη βάση του βάζου διακρίνουμε έναν ποταμό –ίσως να είναι ο Σηκουάνας αν αναλογιστούμε τον τότε τόπο διαμονής του Chagall.

Το λεπτό σχοινί που λέγεται “εμπιστοσύνη”

Όλες οι σχέσεις, φιλικές, επαγγελματικές, ερωτικές κρέμονται από ένα λεπτό σχοινί που λέγεται εμπιστοσύνη! Αν ξεφτίσει έστω και λίγο, η αντίστροφη μέτρηση μόλις έχει ξεκινήσει… το τέλος των σχέσεων δεν θα αργήσει να έρθει… Άλλοτε τελειώνει αναίμακτα με μια απλή απομάκρυνση και αίσθημα ανακούφισης, άλλοτε με πικρία, απογοήτευση ή ακόμη και μίσος… Αισθήματά που ριζώνουν στην ψυχή μας και μας κρατάνε δέσμιους μιας ψυχικής κατάστασης που μόνο κακό μπορεί να μας κάνει.

«Σε εμπιστεύομαι». Είναι μια φράση πολύ τιμητική για εκείνον που την λαμβάνει, εξίσου σημαντική για εκείνον που την εκφράζει αφού πάνω σε αυτήν βασίζονται οι προσδοκίες που έχει για το άτομο που την έχει συνδέσει. Προσδοκίες που συνοδεύονται με κατάθεση ψυχής, αφοσίωση, αγάπη, ειλικρίνεια! Τι γίνεται όμως αν το σχοινί κοπεί; Αν ο παραλήπτης δεν φανεί αντάξιος και ανταποδώσει με τον χειρότερο τρόπο; την προδοσία;

Δεν ξέρουμε να πούμε την ιστορία μας | Ιωάννου Οδυσσέας

Hellas Athina 2019

Έχουμε πρόβλημα στην αφήγηση. Ενα εμφανέστατο έλλειμμα στο να πούμε μια ιστορία. Είμαστε πολύ καλοί στη μικρή φόρμα, που δεν απαιτεί ανάπτυξη και χτίσιμο χαρακτήρων, αλλά δυνατές αποτυπώσεις της στιγμής, του επίκαιρου αισθήματος. Δεν είναι καθόλου λίγο, αλλά είναι διαφορετικό. Το συναντάμε στην τέχνη μας, που έχουμε σπουδαία δείγματα μικρής φόρμας (τραγούδια, ποίηση, διηγήματα) αλλά πολύ λιγότερα στη μεγάλη φόρμα (μυθιστόρημα, ταινία, θεατρικό). Χωλαίνουμε στο γράψιμμο σεναρίου, που να μην αφήνει μετέωρους τους χαρακτήρες, να μην έχει ανακολουθίες, να μην είναι «ξεκούμπωτο», να μην είναι γεμάτο νοηματικά άλματα, να μη λείπουν σκαλοπάτια τα οποία εμείς τα έχουμε στο μυαλό μας αλλά δεν αποτυπώνονται στο αποτέλεσμα.

Αυτό το πρόβλημα δεν θα μπορούσε να μην επεκταθεί και στην αφήγηση της μεγάλης, της κοινής μας Ιστορίας. Απομονώνουμε φωτογραφίες και θεωρούμε πως το άθροισμά τους μπορεί να γίνει ταινία. Δεν μπορεί, είναι άλλος κώδικας, είναι άλλη τέχνη. Μας έλκουν η εξαίρεση, το ακραίο παράδειγμα, οι πολύ έντονες αποχρώσεις – όπως ο ηρωισμός και η προδοσία – και αδυνατούμε να δούμε όλες τις ενδιάμεσες, που είναι και το κυρίως σώμα της Ιστορίας. Αν σε αυτά συνυπολογίσουμε και την έλλειψη «ενσυναίσθησης» διαφορετικών εποχών και συγκυριών που μας παρασύρει στο να κρίνουμε ανθρώπους και πράξεις με βάση τις παραμέτρους – ηθικές ή άλλες – της δικής μας εποχής, τότε η διάθλαση τόσο της Ιστορίας όσο και ημών των ιδίων είναι σίγουρη.

Δώστε προσοχή σε όσα έχουν πραγματικά σημασία!

photo by EvAr

Σημασία έχουν όλα όσα μας κάνουν ευτυχισμένους! Για κάποιους είναι η οικογένεια που τους προσφέρει ασφάλεια. Για άλλους οι φίλοι που τους κάνουν να γελούν, όταν θέλουν να κλάψουν. Και για πολλούς ο έρωτας, ανυψωτικός και καταστροφικός, σε κάθε περίπτωση σαρωτικός.

Εντάξει, δεν μπορούμε να αφήσουμε εκτός από όσα έχουν πραγματική σημασία στη ζωή το διάβασμα που μας ταξιδεύει, τα ταξίδια που μας μορφώνουν και άλλα πολλά. Και ενώ όλοι ξέρουμε τι έχει για εμάς ουσία να ασχοληθούμε μαζί του, πολλές φορές το αμελούμε. Τις περισσότερες φορές εξαιτίας έλλειψης χρόνου, συχνά λόγω αναβλητικότητας…

6 ερωτήματα που μπορούν να μας υπενθυμίσουν ανά πάσα στιγμή ότι η ζωή απολαμβάνεται στο τώρα και δεν πρέπει να περιμένει το αύριο είναι τα εξής:

Ποιες είναι οι 3 προτεραιότητες στη ζωή μου αυτή τη στιγμή;

Το κλειδί της αφύπνισης

photo by ChrisTsik

Ταύτιση είναι το βύθισμα του εαυτού μας σε αυτό που ο Εαυτός μας δεν είναι. Όλα τ’ αρνητικά συναισθήματα, οι αρνητικές σκέψεις, πηγάζουν απ’ αυτό που ο Αληθινός Εαυτός, το Είναι, δεν είναι.

Όλες οι αρνητικές καταστάσεις που βιώνουμε στη ζωή μας, όλες οι λανθασμένες φάσεις που -κυριολεκτικά- μας συμβαίνουν, είναι λόγω των ψευδαισθησιακών αντιλήψεων και της ταύτισης που έχουμε μέσω αυτών, με τα πράγματα.

Να αποταυτιστούμε δεν είναι δυνατόν αν δεν γνωρίζουμε την αληθινή και νόμιμη ταυτότητά μας. Και όχι την επιφανειακή, την πρόσκαιρη, τη φθαρτή, αυτή που άλλοι μας έχουν αποδώσει και έχουμε αποδεχτεί, ούτε και αυτή που συλλαμβάνουμε και αντιλαμβανόμαστε με τα περιορισμένα μας αισθητηριακά όργανα.