Αυτό που απομένει «Κουλτούρα είναι αυτό που απομένει όταν ξεχάσεις όσα έμαθες».

photo by EvAr

Γράφει ο Διονύσης Χαριτόπουλος

Υπάρχουν πολλοί έξυπνοι άνθρωποι και αμέτρητοι βλάκες.

Οι καλλιεργημένοι, οι άνθρωποι με κουλτούρα είναι οι λιγότεροι.

Άλλο γνώση, άλλο κουλτούρα.

Το πρώτο χρειάζεται για να τα βγάζουμε πέρα στα προφανή. Το δεύτερο για να βλέπουμε πέραν του προφανούς.

Η κουλτούρα ως πνευματικό απαύγασμα είναι δύσκολο να οριστεί. Η ευφυής διατύπωση του Αντρέ Μαλρό είναι πολύ κοντινή:

«Κουλτούρα είναι αυτό που απομένει όταν ξεχάσεις όσα έμαθες».

«Λακωνικόν» του Ελύτη Oδυσσέα

Πάργα, Ιούνιος 2017

«Λακωνικόν»

O καημός του θανάτου τόσο με πυρπόλησε, που η λάμψη
μου επέστρεψε στον ήλιο.

Kείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια σύνταξη της
πέτρας και του αιθέρος,

Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι.

Ω λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο,

Να προσέχεις πως χρησιμοποιείς τις λέξεις. Έχουν τεράστια δύναμη!

Βρυξέλλες 2016

Οι λέξεις εκφράζουν πάντα σκέψεις και συναισθήματα, δηλαδή αποτελούν την προφορική εκδήλωση της εσωτερικής μας ενέργειας.

Επιπρόσθετα έχουν τεράστια δύναμη, διότι έχουν τη δυνατότητα να προκαλούν περαιτέρω συναισθήματα και σκέψεις καθώς μεταφράζονται από το ηλεκτρικό κύκλωμα του εγκεφάλου μέσω συνάψεων.

Μια λέξη μπορεί να ξεκινήσει ή να τελειώσει έναν πόλεμο, μπορεί να μας καταδικάσει ή να μας αθωώσει, να μας σώσει ή να μας καταστρέψει, να μας αναζωογονήσει σαν δροσερό νερό ή να μας πνίξει σαν ορμητικός χείμαρρος.

Αρκετοί δεν κατανοούν την πραγματική σημασία των λέξεων, νομίζουν ότι είναι απλά, σκόρπια λόγια που τα παίρνει ο αέρας και χάνονται. Πιστεύουν πως έχουν ελάχιστη ή καθόλου επίδραση στη ζωή μας. Είναι όμως έτσι? Είναι άραγε οι λέξεις κάτι ασήμαντο και περαστικό που δεν αφήνει ίχνη στο διάβα του?

Μια λέξη κι όλα σώζονται, μια λέξη κι όλα χάνονται.

Πολλές φορές ακόμα και χωρίς να το καταλαβαίνουμε με τις λέξεις που χρησιμοποιούμε:

• Οδηγούμε τη ζωή μας στην αποτυχία
• Δίνουμε περαιτέρω διαστάσεις σε προβλήματα
• Χαλάμε τη διάθεση μας
• Πληγώνουμε άλλους ανθρώπους
• Μπλοκάρουμε την ευτυχία στη ζωή μας

Όπως λέει κι ο σοφός λαός: η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει. Πραγματικά μια διαφορετική διατύπωση του ίδιου θέματος μπορεί να έχει εντελώς διαφορετική επίδραση σε μια κατάσταση ή σε έναν άνθρωπο.

Είναι φυσιολογικό να μην μπορούμε να ελέγχουμε διαρκώς το κατά πόσο κατάλληλη είναι η ομιλία μας, όμως είναι σημαντικό να αντιλαμβανόμαστε πως οι λέξεις που χρησιμοποιούμε στην ουσία δημιουργούν τον κόσμο μας.

Προτού εκφράσουμε απόψεις και γνώμες, προτού μιλήσουμε για τη ζωή μας και για τα συναισθήματα μας, πριν απευθυνθούμε σε οποιονδήποτε συνάνθρωπο μας, είναι σημαντικό να σκεφτόμαστε και να προσέχουμε τι λέμε διότι τα λόγια και η επιρροή τους δεν γυρίζουν πίσω.

Πολλές φορές η σιωπή είναι περισσότερο χρήσιμη απο την άστοχη ή ακατάλληλη και ακατάπαυστη ομιλία. Κάνοντας εμείς μια γόνιμη αυτοκριτική, δημιουργούμε προϋποθέσεις επιτυχίας και μειώνουμε σημαντικά την άσχημη επιρροή που θα μπορούσαν να έχουν οι λέξεις στη ζωή μας και στη ζωή των άλλων.

Μην υπόσχεσαι όταν νιώθεις ενθουσιασμό

Ajahn Brahm: Ο εθισμός στον φόβο και πώς να τον υπερβούμε

Elia, Chalkidiki, Hellas 2019 [photos by DesPin]

Ο φόβος μάς σπρώχνει πολλές φορές να πάρουμε τις λάθος αποφάσεις, ή ακόμα και να πάθουμε ακριβώς αυτά που φοβόμαστε και δεν θέλουμε να πάθουμε. Και σ’ αυτό δεν φταίει μόνο ο προγραμματισμός του νου, γιατί αυτόν μπορούμε να τον διακόψουμε όποτε θέλουμε.

 

Σαν βουδιστής μοναχός μπορώ να σας πω ότι ένα πράγμα που έχω μάθει από τον διαλογισμό, είναι ότι πολλές φορές φοβόμαστε επειδή μας αρέσει. Υπάρχει μια ικανοποίηση στο φόβο. Υπάρχει ένα είδος χαράς και ένα ενδιαφέρον όταν έχουμε ένα πρόβλημα που μας κάνει να ανησυχούμε. Για παράδειγμα, δείτε τι κάνουν οι άνθρωποι στα λούνα παρκ. Μπαίνουν στα τρενάκια του φόβου που υπόσχονται να τους κατεβάσουν στα άδυτα του Άδη. Ή άλλοι κάνουν μπάντζι τζάμπινγκ, ή πάνε και τρώνε σε κάτι κινέζικα εστιατόρια συκώτι ενός είδους βατράχου, που αν δεν μαγειρευτεί σωστά και το φας μπορεί να πεθάνεις. Και πληρώνουν πολλά λεφτά για να το φάνε και να νιώσουν τον κίνδυνο – και πού και πού κάποιος πεθαίνει. Φυσικά είναι και οι ταινίες δράσης που βλέπουμε στους κινηματογράφους, που άνθρωποι σαν τον σκηνοθέτη Στίβεν Σπίλμπεργκ, μας κάνουν και τρομοκρατούμαστε. Αλλά εμείς το επιλέγουμε. Γιατί όμως;

Γυναίκα μην αναλαμβάνεις τα πάντα

Ιωάννινα ~ Ιούνιος 2019

Οι γυναίκες είναι οι αφανείς και σιωπηλοί ήρωες του σήμερα. Αναλαμβάνουν τόσους ρόλους, φοράνε τόσα πρόσωπα, καλούνται να φέρουν εις πέρας τόσες ευθύνες, που είναι σίγουρο πως το άγχος και η ανάγκη καλής επίδοσης τις κυριεύει.

Η γυναίκα είναι μητέρα, είναι σύντροφος, επαγγελματίας, φίλη, μαγείρισσα, τα πάντα. Πολλές φορές η προσφορά της δε λογαριάζεται, καθώς θεωρείται “υποχρεωμένη”. Είναι εκείνη που πρέπει να νοιάζεται, να τρέχει, να κρατάει το σπίτι και ν’ αναλαμβάνει τις περισσότερες οικιακές εργασίες.

Μάρω Βαμβουνάκη: Δεν είναι όλοι γεννημένοι για να παντρευτούν, δεν είναι όλοι γεννημένοι για να γεννούν παιδιά…

«Όλες οι δυστυχίες του ανθρώπου απορρέουν απ’ την ανικανότητά του να καθίσει σ’ ένα δωμάτιο μόνος και σιωπηλός». -ΠΑΣΚΑΛ
Στους καιρούς μας, η μοναξιά θεωρείται απειλή, ήττα. Στο όνομα τούτου του τρόμου, αποφασίζονται και οι βαρύτεροι συμβιβασμοί. Συμβιβασμοί στη συντροφιά, στη δουλειά, στους φίλους, στις ιδεολογίες, στο γάμο.

 

Υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να κοιμούνται με τον εχθρό τους, να μοιράζονται την κάθε μέρα τους με κάποιον που περιφρονούν, που τους μειώνει, τους αποδιοργανώνει το χαρακτήρα, παρά να ζήσουν, έστω και για ένα διάστημα, μόνοι.

Τομ Ρόμπινς: «Αυτό που περιορίζει τους ανθρώπους είναι η έλλειψη χαρακτήρα»

«… Μην αφήνεις τον εαυτό σου να γίνεται θύμα της εποχής του.

Δεν είναι η εποχή μας που θα μας διαλύσει, όπως δεν είναι ούτε η κοινωνία.

Έτσι και κατηγορήσεις την κοινωνία, καταντάς να καταφεύγεις στην κοινωνία για να βρεις τη λύση.

Σήμερα υπάρχει η τάση να συγχωρούνται οι ηθικές ευθύνες από τα άτομα και να θεωρούνται θύματα των κοινωνικών συνθηκών.

Αν χάψεις τέτοιο παραμύθι και το αγοράσεις, το πληρώνεις με την ψυχή σου.

Γιατί οι άνθρωποι στο internet γράφουν τόσες κακίες;

photo by EvAr

Τα ψυχολογικά στοιχεία που δημιουργούν ένα διαδικτυακό τρολ

γράφει η Νικολέττα Σταμάτη

Η έρευνα του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας εντοπίζει τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά των διαδικτυακών τρολ

Από τη δημιουργία των social media και μετά, όλο και πιο συχνά φαίνεται να βρισκόμαστε σε μία κατάσταση που αναρωτιόμαστε τι στο καλό πάει στραβά με τον κόσμο. Η αίτια είναι ότι καθημερινά πέφτουμε πάνω σε δημοσιεύσεις και σχόλια, που δεν φαίνεται να έχουν κανέναν άλλο λόγο ύπαρξης πέρα από το να πληγώσουν και να προσβάλουν.

Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει κάποιον να σχολιάσει στη φωτογραφία μίας εντελώς άγνωστης γυναίκας μόνο και μόνο για να την αποκαλέσει χοντρή και να απαντήσει σε κάποιον επίσης άγνωστο αποκλειστικά για να τον ενημερώσει ότι τον θεωρεί χαζό; Ευτυχώς για την περιέργειά μας, την ίδια απορία φαίνεται ότι είχαν και οι ερευνητές της Σχολής Υγείας και Ψυχολογίας του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας.

Η ομάδα της σχολής ξεκίνησε μία διαδικτυακή έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 415 άτομα ηλικίας κατά μέσο όρο 23 ετών. Σε αυτήν πραγματοποίησαν μία σειρά από ερωτήσεις, ώστε να συμπεράνουν τόσο πόσοι από τους συμμετέχοντες ανήκουν στην κατηγορία των διαδικτυακών τρολ, όσο και το ποια χαρακτηριστικά διακρίνονται σε αυτούς.

Πυραμίδα του Ταΰγετου: Ένα από τα θαύματα και αινίγματα της Ελλάδας

 photo by DesPin

Στην Πελοπόννησο, στο πιο ψηλό σημείο του πανέμορφου βουνού που το όνομά του έδωσε η Ταϋγέτη, μια από τις επτά Ατλαντίδες ή Πλειάδες, η φυσική πυραμίδα στα 2.407 μέτρα υψόμετρο ακόμα λατρεύει το θεϊκό.

Παλαιότερα στη μορφή του φωτοδότη Δία ή/και Απόλλωνα, σήμερα στο όνομα του προφήτη Ηλία, του Ήλιου που

κατά πανάρχαιη παράδοση έχει το ναό του πάντα στις ψηλότερες κορφές, σε φυσικές ή τεχνητές πυραμίδες που αναπαριστούν το τεράστιο σύμβολο της φωτιάς και των ηλιακών ακτίνων, το τέλειο σχήμα του πυρός.

Η μακρινή και λαμπερή όπως φαίνεται ιστορία της πυραμίδας του Ταϋγέτου συνεχίζει και σήμερα, κάθε χρόνο που πιστοί ορειβάτες ξεκινούν να ανεβούν στο πέτρινο εκκλησάκι του Αι-Λιά ή του Αγιολιά του μακρυνού για να δουν μετά το γιορταστικό άνοιγμα της εκκλησίας, στην ανατολή του ήλιου, ένα από τα ομορφότερα θεάματα της Ελληνικής φύσης: Τον καθαρό σχηματισμό μιας τέλειας πυραμίδας μέσα στον μεσσηνιακό κόλπο, την ακριβή ισόπλευρη τριγωνική σκιά της κορυφής του βουνού.

Η σκιά της Πυραμίδας –παιχνίδια ιερής γεωγραφίας και φωτός 

Δεν είναι όμως μόνο το υπερθέαμα της πελώριας σκιάς στην θάλασσα αλλά μια σειρά άλλα φαινόμενα που φτιάξανε και κρατάνε ακόμα το μύθο της αρχαιότερης, όπως πολλοί υποστηρίζουν, πυραμίδας, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά του κόσμου. Ο Ταΰγετος στο όριό του φτιάχνει όχι ένα, αλλά τρία εντυπωσιακά πυραμιδοειδή σχήματα στον γύρω τόπο. Η πρώτη πυραμίδα σχηματίζεται ψηλά στον ουρανό. Ένα ισόπλευρο τρίγωνο δείχνει στη δύση όταν λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος, οι ακτίνες του διαθλώμενες πίσω από τον Πάρνωνα στα 2407 μ. σχηματίζουν ψηλά το είδωλό της, σε ένα ουράνιο τρίγωνο που βλέπει προς τις Πλειάδες (να σημειώσουμε ξανά πως η Ταϋγέτη είναι μυθολογικά μία από τις Πλειάδες).

«Οι πολιτισμοί αλλάζουν μόνο αν το μορφωτικό επίπεδο των πολιτών επιτρέψει την κατανόηση των συντελεσθέντων αλλαγών.»~Δρ. Μάνος Δανέζης

Elia, Chalkidiki, Hellas 2019 [photos by DesPin]

Οι πολιτισμοί δεν αλλάζουν λόγω της καλής θέλησης των διοικητικών δομών, μέσω νόμων και διαταγμάτων.
Οι πολιτισμοί αλλάζουν μόνο αν το μορφωτικό επίπεδο των πολιτών επιτρέψει την κατανόηση των συντελεσθέντων αλλαγών.
Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να στρέφονται οι προσπάθειές μας.