Σπυρίδων Νάγος, ένα ουράνιο πλάσμα

Ο Σπυρίδων Νάγος υπήρξε αληθινή αποκάλυψη.
Ήταν ένα αυτό-δημιούργητο πλάσμα που άρπαξε
την ζωή του στα χέρια του, μεταμορφώθηκε, αγωνίσθηκε
υπέρ των αδυνάτων, ακολουθώντας το ένστικτό
του πέρασε μέσα από τις πύλες της αρχαίας ελληνικής
φιλοσοφίας, έφθασε στα Ιερά των Μυστηρίων, μυήθηκε,
«έγνω και κατέγνω» και μοιράστηκε τους καρπούς
της γνώσης του, τις αγνές αλήθειες, ως αυθεντικός
Μύστης, με όλους μας! Η ηχώ της διδαχής του αντηχεί
ως τις μέρες μας και ταξιδεύει αδιάκοπα στο
μέλλον.

Σίβυλλες: Περιπλανώμενες ανάμεσα σε θεούς και ανθρώπους.

 Σίβυλλα ήταν το συλλογικό όνομα μιας κατηγορίας μαντικών γυναικών, με μεγάλη προφητική δύναμη, που δεν είχαν πραγματική συγγένεια αίματος μεταξύ τους, αλλά μοιράζονταν πολλά χαρακτηριστικά. Ήσαν αποκλειστικά γυναίκες που είχαν την ικανότητα να προλέγουν τα μελλοντικά με στίχους….
Σε αντίθεση με τις Πυθίες, δεν ήταν ενταγμένες σε κάποιο ναό ή ιερατείο.
Ήταν συνήθως περιπλανώμενες, κατάγονταν και δρούσαν σε και από πολλούς λαούς και πολιτισμούς, και οι προφητείες τους γίνονταν σε μορφή διαγγέλματος. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι προφήτισσες αυτές έδιναν τις προφητείες τους χωρίς να τις έχει ρωτήσει κανένας και χωρίς να έχουν σχέση με κανένα μαντείο. Με τη λέξη Σίβυλλα λοιπόν, χαρακτηριζόταν η οποιαδήποτε γυναίκα με μαντική ικανότητα που προφήτευε αυθόρμητα, χωρίς να ερωτηθεί, όταν περιερχόταν σε έκσταση, μελλοντικά συμβάντα, συνήθως δυσάρεστα ή φοβερά. Αυτό συνέβαινε, όπως πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι, γιατί δεχόταν την επίσκεψη ενός θεϊκού πνεύματος.
Όταν έδιναν τις προφητείες τους ήταν σε εκστατική κατάσταση και ο κόσμος πίστευε ότι τα λόγια τους αποτελούσαν τη φωνή του θεού. Η κάθε Σίβυλλα πιστευόταν ότι είχε το προφητικό χάρισμα από τη γέννησή
της. Τη θεωρούσαν μια ύπαρξη ανάμεσα στον θεό και στο άνθρωπο. Δεν ήταν
βέβαια αθάνατη, αλλά η διάρκεια της ζωής της ξεπερνούσε κατά πολύ τα
ανθρώπινα μέτρα. Και όπως ο χρησμοδότης θεός Απόλλων κρατούσε τη λύρα,
έτσι και η Σίβυλλα κρατούσε ένα άλλο έγχορδο μουσικό όργανο, τη σαμβύκη
(είδος τριγωνικής λύρας). Η επαφή της Σίβυλλας με το θείο προϋπέθετε την
παρθενία της.
Μια Σίβυλλα, όπως είπαμε, δεν ήταν στην υπηρεσία κανενός μαντείου και δεν έκανε την προφητική της δύναμη επάγγελμα. Έτσι μπορούσε να πηγαίνει από τον ένα τόπο στον άλλο, όπου λατρευόταν ως μια θεία μορφή και αυτό ήταν ένας σοβαρός λόγος για να προκύψουν μαρτυρίες για πολλές Σίβυλλες.
Ο κάθε τόπος από όπου είχε περάσει, είχε δράσει και είχε λατρευτεί η μια Σίβυλλα, δημιουργούσε μια δικιά του σιβυλλική παράδοση, που δεν μπορούσε να ταυτιστεί με την ανάλογη παράδοση ενός άλλου τόπου. Έτσι ο κάθε τόπος που είχε μια σιβυλλική παράδοση πίστευε τη δικιά του Σίβυλλα.
Η κύρια διαφορά ανάμεσα στις Σίβυλλες και στις προφήτιδες των διάφορων μαντείων είναι ότι οι δεύτερες, όπως π.χ. η Πυθία στο Μαντείο των Δελφών, προφήτευαν μόνο απαντώντας σε καλώς καθορισμένα ερωτήματα, ενώ οι Σίβυλλες προφήτευαν χωρίς να δεχθούν προηγουμένως ερωτήσεις.
Οι παραδόσεις για τις Σίβυλλες είναι αρχαιότατες.

Φαίνεται ότι σχετικές παραδόσεις από τις χώρες της Μέσης Ανατολής πέρασαν στον ελληνικό χώρο μέσα από τη Μικρά Ασία σε εποχή που επικρατούσαν μυστικιστικές τάσεις και δεν είχε ακόμα γεννηθεί ο φιλοσοφικός στοχασμός στα παράλια της Ιωνίας. Η πίστη των αρχαίων λαών στην ευαίσθητη και διαισθητική φύση της γυναίκας συνετέλεσε ώστε πολλά αποφθέγματα σε τύπο χρησμού ή προφητείας να τα αποδίδουν σε μια Σίβυλλα και έτσι σιγά-σιγά εμπλουτίσθηκε η παράδοση. Πολλές φορές τους αποδίδονταν προφητείες επινοημένες μετά από μεγάλα γεγονότα, κι επειδή αυτό ήταν πολύ εντυπωσιακό, έκανε τον πολύ κόσμο να δίνει προσοχή στις προφητείες της Σίβυλλας.

Δημιουργήθηκε έτσι μια πλούσια συλλογή από σιβυλλικούς χρησμούς, των οποίων η επίδραση στον λαό ήταν αισθητή μέχρι τον Μεσαίωνα. Τον Μεσαίωνα διατηρούσαν πολλά βιβλία γραμμένα από τις Σίβυλλες, και οι ηγέτες φαίνεται ότι τα συμβουλεύονταν συχνά.

Πρώτη μνεία αυτών των βιβλίων γίνεται κατά την εξιστόρηση της βασιλείας του μισομυθικού Ρωμαίου βασιλιά Ταρκύνιου. Από την Κυμαία Σίβυλλα (το όνομα αναφέρεται στην Κύμη της Καμπανίας στην Ιταλία) είχε αγοράσει ο βασιλιάς των Ρωμαίων Ταρκύνιος τα βιβλία των «σιβυλλικών χρησμών», τα οποία φυλάγονταν στη Ρώμη, και συγκεκριμένα στον ναό του Δία στο Καπιτώλιο.
Αυτά τα βιβλία, εκ των οποίων μόνο κάποια αποσπάσματα έχουν διασωθεί, δεν πρέπει να συγχέονται με τους «Σιβυλλικούς Χρησμούς», 12 βιβλία με προφητείες που εικάζεται ότι έχουν συγγραφεί σε ιουδαιοχριστιανικό περιβάλλον.

Τα αρχαιότερα ελληνικά κείμενα κάνουν λόγο για μια Σίβυλλα. Έτσι μιλούν για τη Σίβυλλα ως μια συγκεκριμένη μορφή πρώτος ο Ηράκλειτος και ύστερα ο Ευριπίδης, ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας. Ο πρώτος που μιλάει για Σίβυλλες στον πληθυντικό είναι ο Αριστοτέλης. Οι ύστερα από αυτόν πηγές ξέρουν τρεις, τέσσερις ή και δέκα Σίβυλλες.

Ετυμολογία: η αλήθεια των λέξεων

Ετυμολογία: η αλήθεια των λέξεων * Η ετυμολογία είναι παράλληλα και μια ιστορική αναδρομή στις λέξεις, μια ιστορία των λέξεων Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ Οσο είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος έχει μια φυσική τάση προς τη γνώση («φύσει τού ειδέναι ορέγεται»), άλλο τόσο αληθεύει ότι όλοι μας έχουμε την τάση να αναζητούμε την προέλευση των λέξεων τής γλώσσας μας, την αρχική τους σημασία. Οι περισσότεροι άνθρωποι, με διάφορες

 

Οσο είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος έχει μια φυσική τάση προς τη γνώση («φύσει τού ειδέναι ορέγεται»), άλλο τόσο αληθεύει ότι όλοι μας έχουμε την τάση να αναζητούμε την προέλευση των λέξεων τής γλώσσας μας, την αρχική τους σημασία. Οι περισσότεροι άνθρωποι, με διάφορες ευκαιρίες, ετυμολογούν ή συνήθως (από έλλειψη ειδικών γνώσεων) παρ-ετυμολογούν λέξεις: υποθέτουν, διερωτώνται ή και αποφαίνονται για την προέλευση αυτής ή εκείνης τής λέξης. Με άλλα λόγια, μιλούν εμπειρικά για το έτυμο μιας λέξης.

Σείριος και Ήλιος της Βεργίνας.

Ο ΣΕΙΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΜΠΡΟΤΕΡΟΝ ΑΠΛΑΝΕΣ ΑΣΤΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΥΝΟΣ (Ο ΚΥΩΝ ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΟΣ, ΤΟΥ ΔΙΑΣΗΜΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΦΕΡΕ ΛΕΟΝΤΗ)

 

«ΣΕΙΡΙΟΣ, -Α, -ΟΝ» = Ο ΚΑΙΩΝ, Ο ΚΑΤΑ• ΚΑΙΩΝ, Ο ΘΕΡΜΟΣ, Ο ΦΕΡΩΝ ΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ. ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΕΠΙΘΕΤΟ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ ΥΨΗΛΛΗ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟΙ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΣΕΙΡΙΟΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΣΑΝΣΚΡΙΤΙΚΗ ΛΕΞΗ S UR-A-S, SUR-JA-S

«ΣΕΙΡΙΟΚΑΥΤΟΣ» = Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΙΡΙΟ Ή ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑΚΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ

«ΣΕΙΡΗΝΑ» = ΜΥΘΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΣ ΜΕ ΜΟΡΦΗΝ ΑΛΛΟΤΕ ΓΥΝΑΙΚΑΣ-ΨΑΡΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΓΥΝΑΙΚΑΣ-ΠΟΥΛΙ, ΦΕΡΟΜΕΝΗ ΩΣ : «Η ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΣΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑΝ ΤΗΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΥΣΩΝΑΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΔΥΝΑΜΙΝ ΤΗΣ».
«ΣΕΙΡΙΟΣ» ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΣΥΧΝΑ ΚΑΙ Ο ΉΛΙΟΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΜΙΑ ΣΥΓΧΥΣΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΣΤΡΩΝ.
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΥΜΠΙΠΤΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ «ΕΩΑ ΕΠΙΤΟΛΗ» ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ, ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΤΕΡΟΥ ΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ ΉΛΙΟΥ.

Πώς αντιλαμβάνεσθε αν ένας φοιτητής σας είναι αυτό που λέμε «ταλέντο»; [συνέντευξη Ανδρέα Μανωλικάκη μέλους του φημισμένου Actor»s Studio στη Νέα Υόρκη]

ΒΙΝΤΕΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ στην εκπομπή «Στα Άκρα»

Ανδρέας Μανωλικάκης Ο Ελλην του Actor»s Studio Ο δάσκαλος οφείλει να φέρει την αρμαθιά με τα κλειδιά Είναι ένας άνθρωπος που έχει το ταλέντο να «καλλιεργεί το μέλλον». Είναι δάσκαλος ηθοποιών και σκηνοθετών, ισόβιο μέλος του φημισμένου Actor»s Studio στη Νέα Υόρκη. Το Actor»s Studio, «Το Εργαστήρι του Ηθοποιού» στα ελληνικά, είναι σε μεγάλο βαθμό «υπεύθυνο» για το είδος

Είναι ένας άνθρωπος που έχει το ταλέντο να «καλλιεργεί το μέλλον». Είναι δάσκαλος ηθοποιών και σκηνοθετών, ισόβιο μέλος του φημισμένου Actor’s Studio στη Νέα Υόρκη. Το Actor’s Studio, «Το Εργαστήρι του Ηθοποιού» στα ελληνικά, είναι σε μεγάλο βαθμό «υπεύθυνο» για το είδος της υποκριτικής που κυριαρχεί στο θέατρο και στην Εβδόμη Τέχνη του δεύτερου μισού του αιώνα μας. Στις αίθουσές του διδάχθηκαν ηθοποιοί όπως ο Τζέιμς Ντιν, ο Μάρλον Μπράντο, η Μέριλιν Μονρόε, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ο Αλ Πατσίνο. Εκεί αναπτύχθηκε η περιώνυμη «Μέθοδος» από τον Λι Στράσμπεργκ και τον Ηλία Καζάν, ένας επαναστατικός για την εποχή του τρόπος διδασκαλίας της υποκριτικής. Εκεί ο Ανδρέας Μανωλικάκης είναι σήμερα, στα 41 του χρόνια, καθηγητής υποκριτικής και υπεύθυνος του τμήματος σκηνοθεσίας. Διδάσκει δηλαδή νεαρά άτομα που είναι πιθανόν να σημαδέψουν με την παρουσία τους τις σκηνές του Μπρόντγουεϊ και τα πλατό του Χόλιγουντ τα επόμενα χρόνια. Ζει ως εκ τούτου έναν συναρπαστικό ρόλο ζωής και εμείς αυτή τη στιγμή, παρ’ ότι δεν είμαστε όλοι ηθοποιοί – μαθητές του, έχουμε την τύχη να ρίξουμε μια ματιά σε μερικές από τις φράσεις που ίσως αποτελούν «φωτογραφίες του ταλέντου του».­ Πώς αντιλαμβάνεσθε αν ένας φοιτητής σας είναι αυτό που λέμε «ταλέντο»;

«Αν είναι ταλέντο, τότε αυτά τα οποία κάνει έστω και για ένα δευτερόλεπτο φαίνεται ότι τον αφορούν προσωπικά. Οταν έναν ηθοποιό τον αφορά ο ρόλος που υποδύεται, το ενδιαφέρον όσων τον παρακολουθούν απορροφάται αυτόματα».

­ Οταν κάτι το οποίο κάνουμε μας αφορά προσωπικά, σημαίνει ότι έχουμε ταλέντο σ’ αυτό;

«Κυρίως σημαίνει ότι υπάρχει μια ένδειξη ταλέντου. Ο Φρανσουά Ταλμά, ένας μεγάλος γάλλος ηθοποιός του 18ου αιώνα, είχε πει ότι ταλέντο είναι η εξαιρετική ευφυΐα και η εξαιρετική ευαισθησία. Προτιμώ αυτόν τον ορισμό».

Υπάρχει στην πραγματικότητα ψυχή; [συζήτηση στην εκπομπή DE PROFUNDIS]

Α’ΜΕΡΟΣ

Ο Μεταλλαγμένος Άνθρωπος

Ο Μεταλλαγμένος Άνθρωπος

Οι Αβορίγινες, είναι μια από τις τελευταίες αυτόχθονες φυλές του πλανήτη. Αποκαλούν τον εαυτό τους «Πραγματικοί άνθρωποι».

Η εντύπωση τους για όλους τους πολιτισμένους ανθρώπους είναι ότι είμαστε Μεταλλαγμένοι.

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι δανεισμένο από το βιβλίο «Το Μήνυμα».

«Καλημέρα Θεία Ενότητα.

Στεκόμαστε εδώ μπροστά σου

με μια Μεταλλαγμένη.

Περπατήσαμε μαζί της και ξέρουμε ότι έχει ακόμα

μέσα της μια σπίθα της τελειότητας σου.

Χάσαμε πολύ χρόνο ακολουθώντας ξένα πρότυπα που οδηγούν σε αδιέξοδα και τραγωδίες. | Κισιώτης Στέφανος

ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΗΘΙΚΟΣ ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΠΛΑΣΜΕΝΟΣ (Διονύσιος Σολωμός)

Κισιώτης Στέφανος, [βιογραφικο | βιβλιογραφία]

Και ξαφνικά, εκεί που ο κορωνοϊός μονοπωλούσε το παιχνίδι των Μέσων αποπροσανατολισμού, βγήκε στον «αέρα» άλλο θέμα πιο ζουμερό… Θέμα επίκαιρο που η περιγραφή και οι λεπτομέρειές του διεγείρουν την φαντασία και είναι «τσιμπητικό». Μια ευκαιρία να χαλαρώσει ο κόσμος μέσα από το σφίξιμο του «κλειδαμπαρώματος», των ΜΕΘ, των θανάτων, των εμβολίων με τις όποιες παρενέργειες και τις ανοσίες… Έτσι δόθηκε η ευκαιρία να ξεσπαθώσουν οι ηθικολόγοι και οι ηθικολογούντες. Αυτοί που προωθούν συστηματικά την διαφθορά της κοινωνίας και των νέων, με το «όλα επιτρέπονται».

Αυτοί που γεμίζουν τις οθόνες των σπιτιών με σκηνές ακατάλληλες και για ενηλίκους. Αυτοί που στις ιστοσελίδες βρίσκουν χώρο και «διαφημίζουν» τις …γνωριμίες με «τα κορίτσια της διπλανής πόρτας». Αυτοί οι άνθρωποι των όποιων πολιτικών αποχρώσεων, συντηρητικών και προοδευτικών, αριστερών και δεξιών… Έτσι όλοι πλέον φρόντισαν να «διαρρήξουν τα ιμάτιά τους» από αγανάκτηση και βρήκαν την ευκαιρία να «αγοράσουν» καινούργια ρούχα και να τα φορέσουν και να κυκλοφορήσουν πλέον με το ένδυμα του ηθικού, του κριτή των σεξουαλικών παρεκτροπών, φορώντας ταυτόχρονα και την μάσκα του κορωνοϊού και το προσωπείο του καλού και πειθαρχημένου πολίτη. Έτσι από την παραβολή του Ασώτου, περάσαμε σ’ αυτήν του Τελώνου και του Φαρισαίου, τονίζοντας το δεύτερο πρόσωπο, τον Φαρισαίο: «Ουαί υμίν φαρισαίοι υποκριταί»(Ματθ. 23,13).

Το πρώτο θεατρικό έργο γραμμένο από τεχνητή νοημοσύνη

Πρόκειται για την ιστορία ενός ρομπότ, το οποίο μετά το θάνατο του αφεντικού του βρέθηκε στο έλεος διαφόρων ατόμων της ανθρώπινης κοινωνίας. Το έργο (παιγμένο στα τσεχικά με αγγλικούς υπότιτλους) κινείται σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ μαύρης κωμωδίας του παραλόγου και υπαρξιακού δράματος.

Πριν 100 χρόνια ένα θεατρικό έργο γραμμένο από τον Τσέχο συγγραφέα Κάρελ Τσάπεκ εισήγαγε τον νέο όρο «ρομπότ» και τώρα ένα ρομπότ έγραψε το πρώτο στον κόσμο θεατρικό έργο, που έκανε πρεμιέρα με Τσέχους ηθοποιούς στο διαδίκτυο την Παρασκευή. Δεν είναι ακριβώς σεξπηρικών προδιαγραφών, αλλά δεν είναι και για πέταμα…

«Είναι ένα είδος φουτουριστικού Μικρού Πρίγκιπα», δήλωσε στο «Science» ο Τσέχος θεατρικός συγγραφέας Ντέιβιντ Κόστακ του Πανεπιστημίου του Καρόλου στην Πράγα, ο οποίος επόπτευσε το έργο διάρκειας μιας ώρας, που περιγράφει την ιστορία ενός ρομπότ που βγαίνει στον κόσμο για να μάθει σχετικά με την κοινωνία, τα ανθρώπινα συναισθήματα και τον θάνατο.

Ο Στίβεν Χόκινγκ και η Μόνα Λίζα…

Του Σταύρου Κατσανέβα*

Η ΑΥΓΗ, 19.3.2018

Ο Hawking ζήτησε να δει τη Μόνα Λίζα. Τον πήγαμε και τον αφήσαμε μόνο του μπροστά στο διάσημο πορτρέτο. Για λίγα λεπτά ένα από τα πιο γνωστά σύμβολα της Τέχνης καθρέφτισε το μυστηριώδες χαμόγελό του στο μυστηριώδες χαμόγελο ενός από τα πιο γνωστά σύμβολα της επιστήμης

 

Πριν από 12 χρόνια, στις 6 Μαΐου του 2006, κάναμε τα εγκαίνια του εργαστηρίου Αστροσωματιδιακής Φυσικής και Κοσμολογίας (APC) στο Παρίσι. Το εργαστήριο ήταν η προσωπική δημιουργία του αγαπημένου μου φίλου και συνεργάτη, πρόωρα χαμένου, Pierre Binetruy. Είχα τότε βοηθήσει από τη θέση μου του υπεύθυνου του τομέα σε εθνικό επίπεδο. Αργότερα είχα τη χαρά και την τιμή να αναλάβω τη διεύθυνση του ίδιου εργαστηρίου.