Η σπηλιά στην Αττική που σύμφωνα με το μύθο ήταν πέρασμα στον Άδη

Η Αττική είναι γεμάτη από γωνιές άγνωστες στους περισσότερους κατοίκους της. Μια από αυτές βρίσκεται στη δυτική Αττική και συγκεκριμένα στην Ελευσίνα. Εκεί λοιπόν υπάρχουν κάποια βράχοι που δημιουργούν μια σπηλιά. Ο βράχος αυτός λοιπόν που στέκει εκεί ονομάζεται αγέλαστος πέτρα και η μυθολογία αναφέρει κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί.

Ο βράχος, η σπηλιά και ο μύθος στην Αττική

Ο τόπος αυτός στην Ελευσίνα θεωρούταν ιερός. Κι αυτό γιατί σύμφωνα με την παράδοση η Δήμητρα κάθισε εκεί για να ξαποστάσει και να μοιρολογήσει την κόρη της Περσεφόνη που την άρπαξε ο Πλούτωνας. Τι σχέση έχει όμως η σπηλιά που αναφέραμε; Ο Γερμανός αρχαιολόγος Όττο Ρούμπενζον, και όχι μόνο αυτός, υποστήριζε την άποψη ότι η «αγέλαστος πέτρα» αποτελείτο από σειρά τριών βράχων που έδειχναν την είσοδο μιας σπηλιάς. Αυτή λοιπόν θεωρείτο ότι ήταν μία από τις εισόδους για τον κάτω κόσμο.

Οι τρεις βράχοι συνοδεύονταν και από τρεις πηγές νερού, τις Ανθίων, Πανθίων και Καλλίχρονον. Εκεί λοιπόν είναι και το Πλουτώνιον, ο ναός προς τιμήν του Άδη που θεωρείται ότι ήταν το πέρασμα στον Κάτω Κόσμο.

Πρόκειται για ένα αβαθές σπήλαιο με λαξευμένα σκαλοπάτια που οδηγούν στο εσωτερικό του. Οι σκοτεινές κόγχες και οι αινιγματικές σχισμές του βράχου στα πίσω τοιχώματα του σπηλαίου οδήγησαν τους αρχαίους Ελευσίνιους στο να τα θεωρούν ως περάσματα στον Κάτω Κόσμο, στον σκοτεινό κόσμο των σκιών, τον Άδη.

Έτσι, το σπήλαιο χαρακτηρίστηκε ως Πλουτώνιο, συνδεόμενο δηλαδή με τη λατρεία του Θεού του Κάτω Κόσμου Πλούτωνα.

Οι παλιοί θρύλοι της αρχαίας πόλης αναφέρουν πως από εδώ βγήκε ο θεός και απήγαγε την ωραία κόρη της Δήμητρας, την Περσεφόνη. Τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα του περιβόλου του ιερού, όπως ανάγλυφα αφιερωμένα στην Περσεφόνη, στον Πλούτωνα και στη Δήμητρα συνδέουν άμεσα το σπήλαιο με τις αρχαίες δοξασίες των κατοίκων της Ελευσίνας και με τα λεγόμενα Ελευσίνια Μυστήρια. Το Πλουτώνιο βρίσκεται μέσα στον οργανωμένο αρχαιολογικό χώρο του Ιερού της Ελευσίνας και είναι επισκέψιμο.

Η Ελευσίνα και ο αρχαιολογικός της χώρος

Η Ελευσίνα είναι μια πόλη που έχει περάσει πολλές φορές ακμή και παρακμή. Οι κάτοικοί της, εκεί στην καρδιά της πόλης τους, δίπλα σε αστικά και βιομηχανικά ερείπια, παίρνουν μια ανάσα διαφορετική σ’ ένα περιβάλλον αναλλοίωτο και μυστηριακό μέσα στους αιώνες. Ο λόγος για τον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας. Και ποιος δεν ξέρει βέβαια τα περίφημα «Ελευσίνια Μυστήρια»; Επρόκειτο για τις μεγάλες γιορτές την άνοιξη, το μήνα των ανθεστηρίων και το φθινόπωρο. Στη μύηση αποκλείονταν οι ένοχοι φόνου, οι ιερόσυλοι και εκείνοι που δε μιλούσαν την ελληνική γλώσσα. Οι μύστες επέστρεφαν στους τόπους τους ηθικά βελτιωμένοι, ευτυχισμένοι, με μειωμένο φόβο για το θάνατο και αυξημένη ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.

πηγή:https://exploringgreece.tv/

«Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθείς. Γι’ αυτό τιμώ τους αντιφρονούντες όπου και αν βρίσκονται»

Εσείς τι λέτε πιο εύκολα στη ζωή σας: το «ναι» ή το «όχι»; «Το “όχι”. Το διαπιστώσατε νομίζω και εσείς εμπράκτως. Για να σας πω αυτό το “ναι”, για μια συνάντηση, είπα πολλά “όχι” πρώτα!». (χαμογελάει)

– Γιατί σήμερα οι άνθρωποι λένε τόσο εύκολα «ναι»; «Η μοναξιά… Φοβούνται τη μοναξιά του “όχι”! Ξέρετε, είναι πολύ εύκολο να πέσεις στο ποτάμι και, χωρίς να κάνεις τίποτε, να αφεθείς να παρασυρθείς από το ρεύμα! Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθείς. Γι’ αυτό τιμώ τους αντιφρονούντες όπου και αν βρίσκονται. Αυτός που λέει “όχι” είναι ένας αντιφρονών! Σε μια κοινωνία που βολεύεται να συμφωνεί, αυτός που διαφωνεί, φωτίζει με διαφορετικότητα την πληκτική ομοιομορφία! Αν θέλετε, αυτός ήταν ο θάνατος του καλλιτέχνη στην εποχή μας!».

– Υπάρχει ελπίδα; «Το είπα και στην αρχή. Η μόνη ελπίδα μας είναι να βγάλουμε την ψυχή μας από το “μπαούλο”. Μόνο έτσι θα μπει φρένο στο τρεχαλητό του μυαλού μας. Το μυαλό είναι ένα σκυλί που αν δεν το δέσεις από την ψυχή ικανοποιεί τις επιθυμίες του όπως τα ζώα. Άρα οδηγεί τον άνθρωπο με ιλιγγιώδη ταχύτητα στον θαυμαστό κόσμο των ζώων. Με ρωτήσατε αν υπάρχει ελπίδα… Ναι, υπάρχει ελπίδα, αρκεί να πονέσουμε ξανά».

Απόσπασμα από συνέντευξη του Οκτάβιο Πας που δημοσιεύτηκε στο Βήμα τον Απρίλιο του 1998. Ο Οκτάβιο Λοσάνο Πας (31 Μαρτίου 1914 – 19 Απριλίου 1998) υπήρξε ποιητής, συγγραφέας και διπλωμάτης, κάτοχος Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας (1990). Θεωρείται από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ού αιώνα και τους μεγαλύτερους ισπανόφωνους ποιητές όλων των εποχών. Υπήρξε πολύ παραγωγικός συγγραφέας, του οποίου η δουλειά εκτείνεται σε πολλές γενιές και τα έργα του περιλαμβάνουν ποιητικά θέματα, δοκίμια και μεταφράσεις.

[Πηγή: www.doctv.gr]

Τα πλεονεκτήματα της ευγένειας

Όταν είσαι ευγενικός και ξέρεις ότι δίνεις κάτι σε συνανθρώπους μέσα από την ψυχή σου, γιατί απλά σου αρέσει να βλέπεις την έκπληξη και τη χαρά στα μάτια των άλλων, τότε αρχίζουν κι εκείνοι να μιμούνται τη συμπεριφορά σου. Αργά ή γρήγορα, αυτή η μίμηση θα επιστρέψει πάλι σε εσένα. Αποκτάς κύρος.

Με το να είσαι ευγενικός, ο κόσμος που σε ξέρει θα αρχίσει να συζητάει για την ευγένειά σου, και αυτό θα σου προσδώσει κύρος και σεβασμό. Θα γίνεις σημαντικός και θα σε ακούνε περισσότερο.

Στη Δανία τα παιδιά παρακολουθούν υποχρεωτικά μαθήματα ενσυναίσθησης

photo by GTsik

Διαβάζω, αντιλαμβάνομαι και ακούω τα συναισθήματα των άλλων

Σύμφωνα με την Selon Brené Brown, Αμερικανίδα συγγραφέα, η δεξιότητα της ενσυναίσθησης απαιτεί την ικανότητα να μπούμε κάτω από το «πετσί» του άλλου, να μην τον κρίνουμε, να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά του και να του τα επικοινωνούμε. Σε αυτό το σημείο πρέπει να διευκρινίσουμε την διαφορά ανάμεσα στην ενσυναίσθηση και στην συμπόνια. Πρόκειται για την συναισθηματική στάση που μας κάνει να «μπαίνουμε στη θέση του άλλου», που επιτρέπει να βρίσκουμε τις κατάλληλες λέξεις για να βοηθήσουμε ένα άτομο ή για να κατανοήσουμε ακόμη και τις πιο αλλόκοτες για εμάς πράξεις του.

Αντρέ Μωρουά: «Αυτοί είναι οι τέσσερις κανόνες της ζωής· δεν υπάρχουν άλλοι»

photo by ChrisTsik

Εντούτοις, ως τέταρτο κανόνα, θα σας πρότεινα μιαν άλλη αρετή εξίσου πολύτιμη με τη θέληση: την πίστη. Πίστη στις υποσχέσεις, στις δεσμεύσεις απέναντι στους άλλους, απέναντι στον εαυτό μας. Πρέπει να είναι κανείς αξιόπιστος και να μην απογοητεύει ποτέ τους άλλους. Η πίστη δεν είναι εύκολη αρετή. Χίλιοι πειρασμοί ξεπηδούν στην πορεία προς την τήρηση της δέσμευσης. Θα μου πείτε: «Μα πώς είναι δυνατόν; Αν η γυναίκα που παντρεύτηκα αποδειχτεί φιλάρεσκη, άπιστη και ανόητη, εγώ οφείλω να της είμαι πιστός; Αν επιλέξω ένα επάγγελμα και συνειδητοποιήσω ότι δεν ανταποκρίνεται εντέλει στις προσδοκίες μου, θα απαγορεύσω στον εαυτό μου να κάνει μια νέα αρχή; Αν έχω ενταχθεί σε ένα κόμμα και ανακαλύψω ότι απαρτίζεται από ένα σωρό άπληστους και αποπροσανατολισμένους ανθρώπους, θα αρνηθώ να μεταπηδήσω σε κάποιο άλλο, το οποίο, τώρα που είμαι καλύτερα πληροφορημένος, αναγνωρίζω ως εντιμότερο;». Όχι. Πίστη δεν σημαίνει τύφλωση. Ωστόσο δεν πρέπει να αποδίδουμε σε μια προηγούμενη κακή επιλογή μας τις απιστίες που ενδεχομένως αποτελούν ένδειξη ελλιπούς γενναιοδωρίας. «Αντιθέτως, το σωστό είναι να σκεφτούμε» λέει ο Αλαίν «ότι όλες οι επιλογές είναι κακές όταν είναι αποτέλεσμα αδράνειας και ότι όλες μπορούν να γίνουν καλές χάρη στην ισχυρή θέληση. Κανείς δεν επιλέγει το επάγγελμά του για τους σωστούς λόγους, αφού για να το επιλέξει πρέπει πρώτα να το γνωρίζει. Αλλά ούτε και τους έρωτές του επιλέγει». Συχνά όμως μπορεί να διαπλάσει μια γυναίκα, να κάνει καλά τη δουλειά που έχει επιλέξει και να μεταμορφώσει ένα κόμμα. Η πίστη παράγει αυτό που τη δικαιώνει.

Οι τρεις Εγκέφαλοι του Ανθρώπου: Να γιατί μόνο οι χορτασμένοι και ικανοποιημένοι μπορούν να φιλοσοφήσουν..

Για να την διατυπώσουμε απλά, κάθε άν­θρωπος δεν έχει έναν αλλά τρεις διαφο­ρετικούς εγκεφάλους που όλοι τους βρί­σκονται μέσα στο κεφάλι μας! Έχουμε τρεις ανατομικά ξεχωριστούς εγκεφάλους, που μπορούν να είτε να συνεργάζονται είτε να αντιμάχονται μεταξύ τους, με τον ίδιο ακρι­βώς τρόπο που έχουμε ανατομικά τέσσερα άκρα, δύο χέρια και δύο πόδια. Όταν τα χέ­ρια μας συνεργάζονται μεταξύ τους, τότε μπορούμε να κάνουμε πολλές και διάφορες δουλειές. Όταν για κάποιον, νευρολογικό συνήθως λόγο, αυτή η ικανότητα οργάνωσης και συνεργασίας των χεριών μας χαθεί, τότε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Η δύναμη του χορού που υπερβαίνει το νόημα των λέξεων

Από τα πανάρχαια χρόνια ο χορός υπήρξε το σύμβολο της συνειδητής παρουσίας της ζωής. Το όργανο που χρησιμοποιεί ο χορός είναι το ανθρώπινο σώμα. Ο Χορός είναι τελετή, είναι συμμετοχή και όχι θέαμα. Είναι δεμένος στενά με τη θρησκεία με τη γιορτή, τη δουλειά, με τον έρωτα, με τον θάνατο.

Οι άνθρωποι χόρεψαν τον πόλεμο, την ειρήνη, το γάμο, το θερισμό, τη σπορά, χόρεψαν τη φύση.

Κανένας δεν είναι τόσο σημαντικός για να σας γεμίζει με πικρία

photo by DesPin

Οι άνθρωποι μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή σας και να σας γεμίσουν με πικρία πολύ εύκολα. Μπορεί να χρησιμοποιήσουν το φόβο, την αρνητική συμπεριφορά, τις ανασφάλειές σας, να σας κάνουν να ανησυχείτε για πράγματα που δεν αξίζουν τον κόπο…

Είναι τόσο κοινό και δυσάρεστο· χωρίς να το καταλάβετε πέφτετε σε μια γκρίζα άβυσσο απάθειας και δυσφορίας.

Θα πρέπει να μάθετε να προσεγγίζετε τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο καθώς είναι πολύ εύκολο να αφήσετε τους άλλους να καταστρέφουν την ημέρα σας με την άσχημη συμπεριφορά τους.

Κάτι που πρέπει να έχετε υπόψη σας είναι το γεγονός ότι η πικρία πάνω από όλα χαρακτηρίζεται από την ανικανότητα να είναι κανείς ευτυχισμένος.

Πριν αρχίσετε να κατακρίνετε κάποιον ή να φωνάζετε «το μόνο που κάνεις είναι να καταστρέφεις τις ζωές των άλλων«, να είστε υπομονετικοί ή δεκτικοί μέχρι να καθορίσετε αν αυτό το άτομο αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα ή πάσχει από κατάθλιψη.

Αν υπάρχουν μόνο και μόνο για να σας κάνουν κακό, να σας ελέγχουν και να σας εκβιάζουν τότε απλά μην τους το επιτρέπετε.

Πριν από όχι και πολύ καιρό, έπρεπε να ξέρεις λατινικά για να ανήκεις στην ανώτερη πνευματική τάξη. Σήμερα, για να πετύχεις το ίδιο, αρκεί η απόρριψη της τηλεόρασης. (ALEXANDER VON SCHONBURG)

Βομβαρδιζόμαστε από το πρωί ως το βράδυ με πληροφορίες και ψυχαγωγία και, παρόλα αυτά, ποτέ άλλοτε δεν γνωρίζαμε τόσα λίγα. Ο Νιλ Πόστμαν, ο παλιός αστέρας των πολέμιων της μιντιακής υπερπληροφόρησης ισχυρίζεται ότι παλιότερα, όταν άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, τα τεχνικά βοηθητικά μέσα ήταν βέβαια πρωτόγονα, όμως οι φοιτητές μπορούσαν συνήθως να διαβάζουν, να γράφουν και να συνοψίζουν πολύ καλά τις σκέψεις τους σε κείμενο. Σήμερα υπάρχουν προγράμματα σύνταξης κειμένου, ηλεκτρονική πρόσβαση στα περιεχόμενα χιλιάδων βιβλιοθηκών, ο καθένας διαθέτει ασύρματη πρόσβαση στο Διαδίκτυο- όμως μόνο μια μικρή μειονότητα φοιτητών είναι πλέον ικανή να γράψει μια συγκροτημένη έκθεση, ενώ απουσιάζουν τελείως οι προσωπικές ιδέες, αφού μονίμως αντιγράφουν και παπαγαλίζουν.

Οι επιστημονικοί ερευνητές του εγκεφάλου ανησυχούν σοβαρά για τις επόμενες γενιές, καθώς συνεχώς αυξάνεται το ποσοστό αποτυχίας στα σχολεία σε άμεση συνάρτηση με την επονομαζόμενη μιντιακή εξαχρείωση. Κάθε δεύτερος νέος σε ηλικία δέκα ετών διαθέτει στο παιδικό του δωμάτιο τηλεόραση, υπολογιστή, Playstation και DVD και περνάει καθημερινά γύρω στις δύο ώρες παίζοντας βιντεοπαιχνίδια. Για τα παιδιά αυτά, η ικανότητα εκμάθησης του σχολικού υλικού έχει περιοριστεί στο ελάχιστο, επειδή οι περιοχές του εγκεφάλου που χρησιμοποιούνται για τις σχολικές εργασίες δεσμεύονται από την υπερκατανάλωση βιντεοπαιχνιδιών και την τηλεόραση.

Η γοητεία της “σαγήνης”

Elia, Chalkidiki, Hellas 2019 [photos by DesPin]

Της Μαρίας Μπασιαρούδη, Φιλολόγου

«Αυτή είναι μια πολύ σαγηνευτική γυναίκα»! Με τη φράση αυτή εννοούμε ότι η εν λόγω γυναίκα σαγηνεύει, γοητεύει με την ομορφιά της, την ιδιοσυγκρασία της, την προσωπικότητά της, προκαλώντας μια ακατανίκητη έλξη γι’ αυτήν, ώστε να «χάνεται» ο κόσμος που γνωρίζουμε, σαν να πιανόμαστε στα δίχτυα της αδυνατώντας πλέον να της ξεφύγουμε. Τα δίχτυα όμως με τη μεταφορική έννοια, ή μήπως με την κυριολεκτική;