Μου έλεγε το ζευγάρι για τις θυσίες που έκανε προκειμένου να σώσει το «όνειρο» του γάμου του, να διαφυλάξει την σχέση του από το ενδεχόμενο της διάλυσης.
Κι εγώ από την ψυχοθεραπευτική μου πολυθρόνα έβλεπα πως κανένας απ’ τους δυο τους δεν ήξερε να αγαπά.
Ο ένας, «ερωτευμένος» με την ανάγκη του για αυτοδικαίωση, καθώς αυτή καθρεφτιζόταν στην ασφυκτική αγκαλιά του άλλου. Συνεχίστε την ανάγνωση