Όπως όταν τη σκόλη | Χάιντερλιν

Ιωάννινα, Σεπτέμβριος 2018

Όπως όταν τη σκόλη πηγαίνει ο γεωργός
Να δη το πρωί τους αγρούς, αφού
Μέσ’ από νύχτα ζεστή πέφταν αστραπές πoυ δροσίζουν,
Αδιάκοπα κι’ ακόμα πέρα βροντά ο κεραυνός.
Το ρεύμα ξαναγυρίζει στην όχθη του
Και πρασινίζει ολόδροσο τo χώμα
Κι’ απ’ τη ζωογόνα βροχή τoυ ουρανού
Στάζει το κλήμα κι’ αστράφτουν
Στον ήρεμο ήλιο τα δέντρα του άλσους:
Έτσι στέκεστε μέσ’ στην καλοκαιριά
Σεις που δεν ανατρέφει ένας δάσκαλος, μα τo θαύμα
Της φύσης το δυνατό το θεόμορφο
Με το παντοτεινό της το ελαφρό της αγκάλιασμα.
Γι’ αυτό σαν φαίνεται κοιμούμενη κάποτε
Στον ουρανό ή μέσ’στα φυτά ή στους λαούς
Θλίβεται κ’ η θωριά των ποιητών.
Φαίνονται μονάχοι κι’ όμως πάντα νοιώθουν.
Γιατί κι’ αυτή νοιώθοντας αναπαύεται.

Advertisement