… η ανάμνηση και της παραμικρής λεπτομέρειας απο μια ερωτική συνεύρεση δρα αποτρεπτικά εώς απωθητικά στην επιθυμία επανάληψης της πράξης με τον ίδιο σύντροφο. | Αχιλλέα Κυριακίδη

Hellas, Thessaloniki, 2019

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Αχιλλέα Κυριακίδη «Τεχνητές αναπνοές»

– «Δε σ’ έχω δει ποτέ πιο όμορφη, Χριστίνα. Τα μαλλιά σου χρυσίζουν όπως τότε, και τα δάχτυλά σου έχουν πάρει το σχήμα, πώς να το πω, το σχήμα της γαλήνης, αυτής που λέει εγώ τον κόσμο τον κατάλαβα, δεν ξέρω εσείς. Τα δάχτυλά σου συγχωρούν, Χριστίνα.

– Τι να σου πω τώρα; ‘Οτι είμαι κι εγώ μόνος; Ότι βαρέθηκα; Να σ’ το πω. Τί κακό μπορεί να σου κάνει πια ο πόνος του άλλου; Έχεις φύγει πια απ’ αυτά, Χριστίνα. Είσαι άτρωτη.

– Ήρθα να σου κρατήσω συντροφιά, να σκύψω πάνω απ’ τη σιωπή σου και να στήσω αφτί, μήπως και πιάσω μια ανεπαίσθητη αλλαγή στον τόνο της αναπνοής σου που θα μου εξηγούσε, που θα μου ξαναμάθαινε την ανθρώπινη προπαίδεια, αυτήν που έπαιζες στα δάχτυλα πριν μπεις στον ύπνο.

Advertisement