Ο άνθρωπος είναι θεός σ’ αργή άνοδο. Κι ανάμεσα σε χαρά και πόνο του βρίσκεται ο ύπνος μας, γι’ αυτό και τ’ όνειρά μας. | Χαλίλ Γκιμπράν

Ιωάννινα 2019

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο » Οι Θεοί της Γης» του Χαλίλ Γκιμπράν

– Ο,τι είναι θνητό δεν αξίζει τίποτα αν παραμένει θνητό.
Η αθωότητα της παιδικής ηλικίας και η γλυκιά έκσταση της νιότης, το πάθος της βλοσυρής ωριμότητας και των γερατειών η σοφία.
Η λάμψη των βασιλιάδων και ο θρίαμβος των πολεμιστών,
η φήμη των ποιητών και η τιμή των ονειροπόλων και αγίων. Όλα τους κι όσα βρίσκονται μέσα τους είναι τροφή για τους θεούς.
Και τίποτα από τροφή ανευλόγητη δε θα ‘ναι αν οι θεοί δεν το υψώσουν κατά το στόμα τους.
Κι όπως ο βουβός κόκκος του σταριού γίνεται τραγούδια αγάπης όταν τον κατάπιε το αηδόνι,
έτσι κι ο άνθρωπος σαν ψωμί των θεών θα γευτεί τη θεότητα.

– Πρόθυμα θα σε παρηγορούσα, αλλά πώς να το κάνω;
Μόνο η άβυσσος ακούει όταν θεοί καλούν θεούς, γιατί άμετρο είναι το χάσμα π’ ανοίγεται ανάμεσα σε θεότητες
και άδειο το διάστημα.
Κι όμως θα ‘θελα να σε παρηγορούσα,
να έκανα γαλήνιο το συννεφιασμένο σου περίγυρο.
Κι αν κι είμαστε ίσοι σε δύναμη και κρίση, να σου ‘δινα τη συμβουλή μου.

– Ναι, στην ψυχή σου κοιμάται ο Λυτρωτής σου, και στον ύπνο βλέπει ό,τι δεν βλέπει τ’ άγρυπνο σου μάτι. Κι αυτό ‘ναι το μυστικό της ύπαρξής μας. Θα άφηνες τη συγκομιδή αμάζευτη, πάνω στη βιασύνη σου να σπείρεις ξανά στ’ αυλάκι των ονείρων σου;

– Δεν είναι ένα αχαλίνωτο ξόδεμα της σάρκας,
ούτε ο θρυματισμός του πόθου
όταν παλεύει ο πόθος με τον εαυτό μας.
Ούτε είναι σάρκα που παίρνει όπλα ενάντια στο πνεύμα.
Η αγάπη δεν επαναστατεί.
Μονάχα αφήνει τον πολυδιάστατο δρόμο των αρχαίων μοιρών που φέρνει στο ιερό άλσος,
για να μπορεί να τραγουδάει και να χορεύει το μυστικό της ως την αιωνιότητα.
Η αγάπη είναι νιότη με σπασμένα δεσμά,
αντρική ηλικία που λευτερώθηκε απ’ το χώμα
και γυναικεία ηλικία πυρωμένη απ’ τη φλόγα
και λαμπερή απ’ το φως ουρανού που είναι βαθύτερος απ’ το δικό μας.
Η αγάπη, ένα μακρινό γέλιο στο πνεύμα.
Είν’ άγρια επίθεση που σ’ οδηγεί στο ξύπνημά σου.
Είναι μια νέα αυγή πάνω στη γη,
μια μέρα που δεν μπορούν ακόμα να δουν τα μάτια ή τα δικά μου,
μα έχει κιόλας γίνει αντιληπτή απ’ τη δικιά της μεγαλύτερη καρδιά.

– Ο άνθρωπος είναι θεός σ’ αργή άνοδο.
Κι ανάμεσα σε χαρά και πόνο του
βρίσκεται ο ύπνος μας, γι’ αυτό και τ’ όνειρά μας.

by SearchingTheMeaningOfLife

Advertisement