Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η Πρώτη Αγάπη» του Ιβάν Τουργκένιεφ
– Η αναπάντεχη γρήγορη εκπλήρωση των επιθυμιών μου με χαροποίησε και με φόβισε.
– Εκείνη τη στιγμή όμως, δεν μπορούσα να παρατηρήσω σχεδόν τίποτα’ κινιόμουν σαν σε όνειρο και ένιωθα σε όλο μου το κορμί μια μέχρις ανοησίας έντονη ευτυχία.
– Υποκλίθηκα άλλη μια φορά, γύρισα και βγήκα απ’ το δωμάτιο, νιώθοντας κάτι δυσάρεστο στην πλάτη μου’ ήταν αυτό ακριβώς που αισθάνεται ένας πολύ νέος άνθρωπος όταν ξέρει οτι κάποιος τον παρακολουθεί με το βλέμμα.
– Η θέληση, η ίδια του η θέληση, και αυτή θα του δώσει και την εξουσία, που είναι καλύτερη απ’ την ελευθερία. Μάθε να θέλεις και τότε και ελεύθερος θα είσαι και θα κυβερνάς εσύ.
– Και το πρόσωπό της άλλαζε αδιάκοπα, έπαιζε και αυτό. Σχεδόν ταυτόχρονα εξέφραζε κοροϊδία, περίσκεψη και περιπάθεια. Τα πιο διαφορετικά συναισθήματα, ανάλαφρα, γρήγορα, όπως οι σκιές από τα συννεφα σε μια ηλιόλουστη μέρα με πολύ αέρα, περνούσαν κάθε τόσο απ’ τα. μάτια και τα χείλη της.
– Δεν ένιωθα ευτυχισμένος, βγήκα απ’ το σπίτι αποφασισμένος ν’ αφεθώ στη μελαγχολία, μα τα νιάτα, ο ωραίος καιρός, ο δροσερός αέρας, η όρεξή μου για γρήγορο περπάτημα, η μακαριότητα που ένιωθα ξαπλώνοντας μόνος μου πάνω στο πυκνό χορτάρι υπερίσχυσαν. Η θύμηση εκείνων των αλησμόνητων λόγων, εκείνων των φιλιών τρύπωσε πάλι στην ψυχη μου.
– «Η πολυτέλεια είναι όμορφη, κι εμένα, μου αρέσει οτιδήποτε όμορφο».
«Περισσότερο από το ωραίο;» ρώτησε εκείνος.
– Θαρρείς και μ’ έκαιγε μια φωτιά όταν εκείνη ήταν παρούσα’ γιατί όμως μάθω τι είδους φωτιά ήταν αυτή που μέσα της καιγόμουν και έλιωνα, όταν το έβρισκα γλυκό να καίγομαι και να λιώνω; Αφηνόμουν σε όλες τις εντυπώσεις μου και έκανα πονηριές στον ίδιο μου τον εαυτό, γυρνούσα την πλάτη μου στις αναμνήσεις και έκλεινα τα μάτια απέναντι σε ό,τι προαισθανόμουν για το μέλλον… Σίγουρα αυτό το βασανιστήριο δεν θα μπορούσε να κρατήσει για πολύ· ένα κεραυνοβόλο
χτύπημα διέκοψε μονομιάς τα πάντα και με έβαλε σε καινούρια τροχιά.
– Γέρασα πολύ στη διάρκεια του τελευταίου μήνα, και η αγάπη μου, με όλες τις συγκινήσεις και τα βάσανά της, μου φαινόταν κάτι τόσο μικρό, παιδιάστικο και μίζερο εμπρός σ’ εκείνο το άλλο, το άγνωστο, κάτι, το οποίο μετά βίας μπορούσα να μαντέψω και που με φόβιζε, όπως ένα άγνωστο, ωραίο αλλά απειλητικό πρόσωπο, που μάταια πάσχιζα να ξεχωρίσω στο ημίφως…
– Και ίσως όλο το μυστήριο της σαγήνης σου να μη βρίσκεται στη δυνατότητα να κάνεις τα πάντα, αλλά στη δυνατότητα να σκέφτεσαι ότι θα τα κάνεις·
Searching The Meaning Of Life! (S.T.M.O.L) 
Σχολιάστε