«Και πάντα η αίσθηση ότι ξαφνικά έχω χαθεί /Ή τέλος πάντων ότι βρίσκομαι κάπου αλλού από κει που ήθελα και ονειρευόμουν /Ένας δρόμος μακρύς από αυτούς που παίρνει πάντα κανείς μόνος του/ Η νοσταλγία που μιας ολόκληρης αιωνιότητας πριν γεννηθούμε /Κι ίσως μόνο το ανεκπλήρωτο να δίνει κάποιο νόημα στη ζωή μας/ Τα παιδιά τρέχουν κυνηγώντας φύλλα ή αινίγματα/ Λυπηθείτε τους ποιητές που τους τρελαίνουν δυο δισεκατομμύρια εκδοχές για ένα και μοναδικό κόσμο»[Η Δυναμη των λεξεων, Τ. Λειβαδίτης]

photo by EvAr

Η Δυναμη των λεξεων

Eίμαι εδώ για να μιλήσω , συνέβησαν τόσα στον καιρό μου : πόλεμοι επαναστάσεις όμως το ίδιο στάθηκα αυτόπτης μάρτυς και σε πολλά φανταστικά περιστατικά –
Με λίγα λόγια ένας θαυμάσιος οδοιπόρος , ακριβώς γιατί δεν έχω πια που να πάω
Κι ύστερα καθώς νυχτώνει λέγοντας λόγια τρελά σαν νεότητες ή βοηθώντας τον ομοφυλόφιλο να κοιμίσει τα θλιμμένα του μαλλιά πράγματα τόσο συνηθισμένα που γίνονται εφιαλτικάΜπαίνουμε στον υπόγειο σιδηρόδρομο και βγαίνουμε σε αγνώστους σταθμούς τη νύχτα αλλάζουν τις πινακίδες των δρόμων κάνεις δεν ξέρει που πάει
Ρωτάμε αλλά η απάντηση υπάρχει μόνο όσο δεν τη γνωρίζουμε είμαστε το όνειρο ενός μανιακού η μεγαλοφυΐα ενός τρελού που δραπετεύει μέσα σε μια λέξη κι άλλοτε έρχονται στιγμές που πρέπει να πεθάνει κανείς – ίσως γι αυτό τα βράδια παίρνουν κάποτε μια μαγεία που δεν την έχει η ζωή

Advertisement