«Μάθε να θέλεις και τότε και ελεύθερος θα είσαι και θα κυβερνάς εσύ.»| Ιβάν Τουργκένιεφ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η Πρώτη Αγάπη» του Ιβάν Τουργκένιεφ

– Η αναπάντεχη γρήγορη εκπλήρωση των επιθυμιών μου με χαροποίησε και με φόβισε.

– Εκείνη τη στιγμή όμως, δεν μπορούσα να παρατηρήσω σχεδόν τίποτα’ κινιόμουν σαν σε όνειρο και ένιωθα σε όλο μου το κορμί μια μέχρις ανοησίας έντονη ευτυχία.

– Υποκλίθηκα άλλη μια φορά, γύρισα και βγήκα απ’ το δωμάτιο, νιώθοντας κάτι δυσάρεστο στην πλάτη μου’ ήταν αυτό ακριβώς που αισθάνεται ένας πολύ νέος άνθρωπος όταν ξέρει οτι κάποιος τον παρακολουθεί με το βλέμμα.

Advertisement

Η μνησικακία ως σύμπτωμα του σύγχρονου πολιτισμού

του Στράτου Τσαγκαρή

Ημνησικακία ως σύμπτωμα της κοινωνικής ζωής είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία. Προκύπτει από ποικίλους παράγοντες της, αλλά σε κάθε περίπτωση δηλώνεται και εκδηλώνεται εξαιτίας και εντός της κοινωνικής ζωής. Ο μνησίκακος άνθρωπος, είτε τον θεωρήσουμε με τη νιτσεϊκή εκδοχή του (βλ. Nietzsche, “Η Γενεαλογία της Ηθικής”,1887), σύμφωνα με την οποία η μνησικακία περιγράφεται και ερμηνεύεται ως συναίσθημα των αδύναμων, είτε με τη μη νιτσεϊκή εκδοχή του (βλ. Max Scheler, «Ο Μνησίκακος άνθρωπος”, 1913) σύμφωνα με την οποία η μνησικακία περιγράφεται ως “συναι­σθηματική εναντιότητα” σε άνισες και άδικες καταστάσεις, προσδιορίζεται και διαμορφώνεται από την συνύπαρξή του και σε άμεση και έμμεση σχέση με τα άλλα μέλη του κοινωνικού συνόλου, μέσα στο οποίο είναι ενταγμένος, και από την άποψη αυτή τα χαρακτηριστικά του καθορίζονται από αυτή την συνύπαρξη δεσμευτικά και αναπότρεπτα.

Ο ποιητής είναι υποκριτής;

photo by EvAr

Γράφει ο Φοίβος Γκικόπουλος

Τι είναι η ποίηση; Σε τι χρησιμεύει; Ετυχε ν’ ακούσω αυτές τις ερωτήσεις, σε τόνο σχεδόν προκλητικό, από τον νεαρό μου συνομιλητή, σχετικά με την ποίηση.

«Σε τι χρησιμεύει; Σε τίποτε!» του απάντησα σε τόνο άλλο τόσο προκλητικό. «Αλλά σκέψου τι θα ήταν ο κόσμος, τι θα ήσουν εσύ, αν δεν υπήρχε η ποίηση».

Κι επειδή η απάντηση του φάνηκε κάπως ασαφής, συνέχισα: «Τι θα ήταν ο Τρωικός Πόλεμος χωρίς την ποίηση του Ομήρου; Δεν θα υπήρχαν ούτε ο Εκτορας, ούτε ο Αχιλλέας, ούτε οι ήρωες, οι θεοί και οι πολεμιστές, η μοιραία ομορφιά της Ελένης ή η αφοσίωση της Ανδρομάχης, αλλά μόνο άνθρωποι βίαιοι και αιμοσταγείς χωρίς ψυχή, όπως εκείνοι στα γιαπωνέζικα καρτούν επιστημονικής φαντασίας που πλημμυρίζουν την τηλεόραση».

Ο ΕΠΙΜΟΝΟΣ ΣΠΟΝΣΟΡΑΣ Λουντοβίκο Σφόρτσα, 27/7/1452 – 12/5/1508

—της Εύης Τσακνιά—

Όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά το Λούβρο στα 18 μου, απογοητεύτηκα λίγο με την περίφημη Τζοκόντα του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ίσως να είχα φανταστεί ένα μεγαλύτερων διαστάσεων, πιο επιβλητικό έργο, ίσως να έφταιγαν τα πλήθη που συνέρρεαν για να τη θαυμάσουν, ίσως το ότι την εικόνα της τη βλέπαμε παντού, ακόμα και στα σοκολατάκια. Αντ’ αυτής, την προσοχή μου τράβηξε ένα μικρό πορτρέτο του Λουντοβίκο Σφόρτσα, τον οποίον αντίκρυζα για πρώτη φορά και μου είχε εξάψει εξαρχής την περιέργεια διαβάζοντας για τη ζωή του Λεονάρντο ντα Βίντσι και για τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξε ο Σφόρτσα στην καλλιτεχνική του πορεία. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, χρωστάμε πολλά όχι μόνο στους καλλιτέχνες αλλά και στους χορηγούς τους. Χωρίς αυτούς τους φιλότεχνους και τολμηρούς επιχειρηματίες, η τέχνη δεν θα ήταν αυτό που ξέρουμε σήμερα.

«Θέλω τον χώρο μου»… τι πραγματικά σημαίνει αυτή η φράση; Σας χωρίζουν;

Γράφει ο  Γιάννης Ξηνταράς

Αλήθεια, πόσες φορές έχετε αισθανθεί μέσα στην οικογένεια σας, την σχέση σας ή και στην παρέα σας πως θέλετε να απομονωθείτε; Να μείνετε λίγο μόνοι σας; Να περάσετε λίγο χρόνο με τον εαυτό σας σκεφτόμενοι και αξιολογώντας διάφορα ζητήματα που μπορούν να σας απασχολούν ή κάνοντας αυτά που εσείς επιθυμείτε, με τον τρόπο που θέλετε;

Για παράδειγμα, να κοιμηθείτε μέχρι την ώρα που θέλετε, να παρακολουθήσετε την ταινία που επιθυμείτε, να ασχοληθείτε με τον εαυτό σας, φροντίζοντας τον…

Κι όμως. Μπορεί να συναντήσετε άτομα από το περιβάλλον σας που δεν κατανοούν αυτή σας την ανάγκη. Η μητέρα σας θα αναρωτηθεί μήπως σας απασχολεί κάτι. Ο/η σύντροφος σας θα εκνευριστεί και μπορεί και να στεναχωρηθεί, θεωρώντας πως τον αποκόβετε από την ζωή σας.

‘Προδοσία’

photo by ChrisTsik

 

Όταν με πρόδωσες δεν αρνήθηκα
Πήρα τον δρόμο τον ατελείωτο
Με ήρεμο βλέμμα σε λίμνη γαλήνης
Όρθια και μόνη στο άγριο πλήθος
Ποτέ δεν ένιωσες την τρομάρα μου

‘Ζωή από Τέχνη’

Marmaras, Chalkidiki, Hellas 2019 [photos by DesPin]

 

Τι και αν λιάστηκα στον βράχο!
Τι και αν στη θάλασσα κολυμπώ!
Τι και αν αισθάνθηκα του πουλιού το φόβο!
Τι και αν σε μουσεία περιηγούμαι
Αν το ξύπνημα συνείδησης σε αστραπή χωρώ!

«Γιατί οι αδικίες πρέπει να γίνονται όλες μαζί, έτσι ώστε, κρατώντας λιγότερο, να ενοχλούν λιγότερο: και τα ευεργετήματα πρέπει να γίνονται σιγά-σιγά, για να διαρκεί περισσότερο η γεύση τους.»| ΝΙΚΟΛΟ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 ~ photo by GTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Ηγεμόνας» του ΝΙΚΟΛΟ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ

– Ο Ηγεμόνας (εκδόθηκε το 1531) θεωρήθηκε διαβολικό βιβλίο. Με το διαφωτισμό και την ιταλική παλιγγενεσία ο Μακιαβέλλι βρήκε αρκετούς υποστηρικτές, αλλά αποκαταστάθηκε κυρίως από την ιστοριογραφία του 19ου αιώνα. Σήμερα, παρά την καλύτερη γνώση και κατανόηση του έργου του και της προσωπικότητάς του, το όνομα του εξακολουθεί να προκαλεί ένα είδος τρόμου. Ο λόγος γί’ αυτό φαίνεται ότι είναι πως ο διανοούμενος αυτός του 1500 τόλμησε να μιλήσει για πράγματα που, παρόλο που αποτελούν τους σταθερούς κανόνες που ακολούθησαν και ακολουθούν οι περισσότεροι ηγεμόνες και οι κάθε είδους ηγεμονίσκοι όλων των εποχών, δ ε ν λ έ γ ο ν τ α ι.

Ξεφυλλίστε εδώ το νεο μας ψηφιακό βιβλίο «Καταφύγιο» με ISBN: 9781005964993

Kατεβάστε Εδώ Δωρεάν:

Ηλεκτρονικές εκδόσεις: smashword  , easywriter και poemhunter

Το ΝΕΟ διαδραστικό ebook «Καταφύγιο» FOR MOBILE με ISBN: 9781005964993

2023

By SearchingTheMeaningOfLife

Φαινόμενο Dunning-Kruger: Η λανθασμένη εκτίμηση των ικανοτήτων μας

H θεωρία αναπτύχθηκε το 1999 από τους Dunning-Kruger με τίτλο «Ανικανότητα και Άγνοια: Πώς οι δυσκολίες στην αναγνώριση της ανικανότητας κάποιου οδηγούν σε μεγάλες αυτό-αξιολογήσεις». Αυτή η γνωστική προκατάληψη εμφανίζεται όταν οι άνθρωποι αδυνατούν να αξιολογήσουν  το επίπεδο των ικανοτήτων τους – ή των ανικανοτήτων τους – θεωρώντας ότι είναι πιο ικανοί απ’ ό,τι στην πραγματικότητα.

Ένα από τα οδυνηρά πράγματα για την εποχή μας είναι ότι αυτοί που αισθάνονται βεβαιότητα είναι ηλίθιοι. Αυτοί με φαντασία και κατανόηση γεμίζουν με αμφιβολία και αναποφασιστικότητα Μπέρτραντ Ράσελ. 

Στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, ο David Dunning, Καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Michigan, μαζί με το βοηθό του Justin Kruger, ανέπτυξαν την θεωρία τους. Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε εξετάσεις χιούμορ, λογικής, επιστήμης και γραμματικής. Διαπίστωσαν ότι αυτοί που είχαν τις καλύτερες επιδόσεις υποτιμούσαν την ικανότητά τους. Αντιστρόφως, αυτοί που τα πήγαν χειρότερα πίστευαν πως τα είχαν πάει πολύ καλά. Διαπίστωσαν ότι σε κάθε τομέα, καθώς η γνωστική τους ικανότητα επιδεινώνονταν, όμοια και η ικανότητα του συμμετέχοντος να αξιολογήσει τις ικανότητες του. Σε ένα συγκεκριμένο πείραμα, ρώτησαν τους συμμετέχοντες αν ήταν εξοικειωμένοι με ορισμένες τεχνολογικές επιστημονικές έννοιες. Το κόλπο ήταν πως κάποιοι όροι ήταν εντελώς φτιαχτοί και ψεύτικοι. Οι Dunning-Kruger διαπίστωσαν πως: