Να το εκκρεμές που χτυπάει, δεν έχει τίποτα να κάνει, δε λυπάται για τίποτα. Δεν υπάρχει κανείς- τι συμφορά! | Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

photo by StTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ένα γλυκό κορίτσι» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

– Και το σημαντικό είναι ότι την έβλεπα τότε πια σαν δική μου και δεν αμφέβαλλα για τη δύναμή μου. Αυτή η σκέψη, ξέρετε, είναι τρομερά ηδονική, όταν δεν έχεις πια αμφιβολίες.

– Περήφανη, λοιπόν! Κι εμένα, ξέρετε, μ’αρέσουν οι περήφανες. Είναι ιδανικές όταν… να, όταν δεν αμφιβάλλεις πια για τη δύναμη της επιρροής σου επάνω τους, έτσι δεν είναι;

– …της εξήγησα τότε, με δυο λόγια, ότι η μεγαλοψυχία των νέων είναι θαυμάσια – αλλά δεν αξίζει πεντάρα. Γιατί δεν αξίζει; Γιατί την αποκτούν φτηνά, δεν την έχουν κερδίσει μέσ’ από εμπειρίες ζωής, είναι μονάχα, ας το πω έτσι, «οι πρώτες εντυπώσεις της ύπαρξης«, κι ας δούμε τι γίνεται άμα καταπιαστούν με καμιά δουλειά!

– Βλέπετε, κύριοι, υπάρχουν ιδέες… δηλαδή, κοιτάξτε, αν κάποιες ιδέες προσπαθήσεις να τις πεις, να τις εκφράσεις με λόγια, μπορεί να βγει κάτι φοβερά κουτό. Θα ντραπείς κι εσύ ο ίδιος. Ρωτάτε γιατί; Δεν υπάρχει γιατί. Γιατί είμαστε όλοι παλιάνθρωποι και δεν αντέχουμε την αλήθεια, ή τι άλλο να πω.

– Ωστόσο, αυτή η πραότητα που είχε μέσα της, της στεκόταν εμπόδιο. Όταν μια γυναίκα σαν αυτή αρχίζει να παραφέρεται, ακόμη κι αν ξεπερνάει τα όρια, εντούτοις είναι φανερο οτι απλώς πιέζει τον εαυτό της, εξωθεί τον εαυτό της, κι ότι δεν καταφέρνει να υπερνικήσει τη σεμνότητά της και την αίσθηση της ντροπής. Γι ‘ αυτό ακιβώς τέτοιες γυναίκες ξεπερνούν καμιά φορά τόσο πολύ το μέτρο, που το βλέπεις και δεν το πιστεύεις. Απ’ την άλλη μεριά, αντίθετα, μια ψυχή συνηθισμένη στην ακολασία, πάντα θα ρίξει τους τόνους, θα φερθεί πιο αισχρά, υπό το πρόσχημα όμως της τάξης και της κοσμιότητας, και θα έχει την αξίωση να υπερέχει απέναντί σας.

– Λένε ότι αυτοί που βρίσκονται ψηλά, κατά κάποιον τρόπο τραβιούνται μόνοι τους προς τα κάτω, προς τον γκρεμό.

– Οι καταδικασμένοι σε θάνατο κοιμούνται, καθως λένε, πολύ βαθιά την τελευταία νύχτα.

– Να το εκκρεμές που χτυπάει, δεν έχει τίποτα να κάνει, δε λυπάται για τίποτα. Δεν υπάρχει κανείς- τι συμφορά!

– Ρουτίνα! Ω, φύση! Οι άνθρωποι είναι μόνοι πάνω στη γη – αυτό είναι το δυστύχημα! «Υπάρχει ψυχή ζωντανή στα χωράφια;»

by SearchingTheMeaningOfLife

Advertisement