Τέλειωσε η ηρεμία
Πάλι με μισώ
Αργά αλλά σταθερά
Προχωρώ
Με όλη μου τη γύμνια
Προς το επόμενο καβούκι
Ισορροπώ αρκετά
Και καλά
Λόγω φυσικών χαρισμάτων
Ώσπου φρικτά να πονέσει
Η ίδια σερνάμενη ψυχή
Ξανά και ξανά
Δραπετεύει
Σε άλλο καβούκι
Σε άλλη ταυτότητα
Σε άλλη ζωή
Μέχρι να μ’αγαπήσω
Όσο με λάτρεψες
Σαν σε όνειρο
Δημιουργώ τον εαυτό μου πάει να πει δρω σαν ένας μικρός θεός. Πάει να πει δρω ως ένας νοήμων τεχνίτης που αναλαμβάνει να μορφοποιήσει το υπάρχον υλικό του. Και για να το πάω ένα βήμα παραπέρα. Τι θα μπορούσε να αποτελεί το υλικό του εαυτού μου; Ποιο είναι αυτό το υλικό που καλούμαι να διαχειριστώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να καταστώ δημιουργός του εαυτού μου; Τι, εν τέλει, συνεπάγεται η δημιουργία και γιατί να θελήσω να μπω σε αυτή τη διαδικασία;. Ο ίδιος ο όρος αποκαλύπτει το νόημα του: Δημιουργία σημαίνει έργο, δράση δηλαδή, προς όφελος του δήμου, το να δρα κάποιος με γνώμονα το κοινό καλό. Με ποιο τρόπο, ωστόσο, η δημιουργία του εαυτού μου μπορεί να καταστεί ωφέλιμη προς το σύνολο στο οποίο εντάσσομαι; Η παρούσα αλυσίδα ερωτημάτων διανοίγεται μπροστά μου ως μια δυνατότητα από μέρους μου να αρχίσω να συμπλέκω, ή για να μιλήσω με όρους γνωστούς, να αρχίσω να δημιουργώ την αλυσίδα των απαντήσεων μου. Συνεχίστε την ανάγνωση
Searching The Meaning Of Life! (S.T.M.O.L) 