Χρονοδιακόπτης με βία γυρισμένος
Δίχως χαμπάρι να πάρει η ροή
Δίχως συναίνεση κρυφού συνακουστή
Μήτε αφοσιωμένου αδερφού ή εραστή
Νύχια, μαλλιά και δέρμα λίγο φθαρμένα
Μπροστά στα χιόνια σας, πικρής σιωπής
Το μαρτυρούν! Κανένας να αισθανθεί;
Πηδηματάκια άξια σε κόσμους
Το χρόνο σβήνουν πριν κάθε νέα αρχή
Τρεχάτοι όλοι σε ανούσια ρουτίνα
Σε νου ρολόι έχουν χαζά χωθεί
Ενώ ερωτεύομαι τα όμορφα στο σύμπαν
Ν’αξίζει άνθρωπος που είμαι σε μια Γη
Η κατανόηση των πτυχών και τον κανόνων της 3ης και της 4ης διάστασης μας επιτρέπει να επιλέξουμε καλύτερα που θέλουμε να ζήσουμε.
Πολλοί από εμάς γνωρίζουν ή αισθάνονται διαισθητικά ότι μεταβαίνουμε από την πραγματικότητα της τρίτης διάστασης, περνάμε μέσω της τέταρτης και είμαστε στον δρόμο προς την πέμπτη. Οι διαστάσεις δεν είναι μέρη αλλά επίπεδα συνειδητότητας, κάθε μία από τις οποίες έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τροπους σκέψης και συναισθημάτων.
Η Εμπειρία μας για την Τρίτη Διάσταση.
Η τρίτη διάσταση είναι πολύ πυκνή και λειτουργεί μέσα σε συγκεκριμένη ομάδα κανόνων και δομών που έχουν πολλες δονήσεις σκέψεων και συναισθημάτων. Μία από αυτές τις δονήσεις είναι γνωστή σαν φόβος. Στην πνευματική μας αναζήτηση για να εξερευνήσουμε Όλα –Όσα –Είναι πήγαμε όλο και βαθύτερα σε πυκνότητα επιλέγοντας να ενσαρκωθούμε πολλές φορές στην Γή. Για να μεγιστοποιήσουμε την εμπειρία μας στην τρίτη διάσαση σκόπιμα αφήσαμε πίσω μας τις Υψηλότερες Όψεις του εαυτού μας και χάσαμε την αίσθηση της ένωσης μας με τον Δημιουργό. Έχοντας αυτή την αίσθηση χωρισμού χάσαμε τον δρόμο μας και,σαν εγκαταλελειμένα παιδιά, αρχίσαμε να βιώνουμε την ενέργεια που ονομάζουμε φόβο. Αυτή η κατάσταση φόβου δημιούργησε ακαμψία και έκανε πιο δύσκολη για εμάς το να κινούμαστε ελεύθερα. Καθώς συνεχίσαμε να παίζουμε με πάθος σε αυτή την άκαμπτη τρίτη διάσταση αρχίσαμε να αποκτάμε πολλά άβολα χαρακτηριστικά όπως ασθένεια, θύμα, ενοχή, έλειψη και αντίσταση. Επιλέγουμε να τα κάνουμε όλα αυτά έτσι ώστε να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, και ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε, έχουμε μεγάλη επιτυχία παίζοντας αυτό το παιχνίδι της τρίτης διάστασης. Συνεχίστε την ανάγνωση
Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι μια κοινή πολιτιστική πηγή και ανήκει σε όλους μας
Η καθηγήτρια Angie Hobbs θεωρεί ότι μόνο ένα μάθημα φιλοσοφίας την εβδομάδα θα μπορούσε να ωφελήσει την πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών.
«Αν αφήσουμε τα παιδιά να αμφισβητήσουν τα μοντέλα τα οποία τους διδάσκουμε αργότερα στη ζωή τους, ίσως να είναι πολύ αργά» προειδοποιεί η Angie Hobbs. «Για αυτό το λόγο χρειάζεται να ξεκινήσουμε να διδάσκουμε φιλοσοφία στο δημοτικό σχολείο.»
Με τη συγκεκριμένη δήλωση της η Καθηγήτρια μας καθιστά σαφές πως τα παιδιά θα έπρεπε να διδάσκονται από νεαρή ηλικία ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να αντικρύσει κανείς τον κόσμο, εκτός από αυτούς τους τρόπους στους οποίους εκτίθενται από την οικογένεια τους και τον στενό κοινωνικό τους κύκλο.
Πρόκειται για ένα εύστοχο και επίκαιρο ζήτημα, κυρίως λαμβάνοντας υπ’ όψη τον σύγχρονο προβληματισμό γύρω από τη ριζοσπαστικοποίηση την οποία αντιμετωπίζουν οι νέοι.
Η Hobbs είναι η μόνη Καθηγήτρια η οποία ασχολείται σήμερα με τη δημόσια κατανόηση της Φιλοσοφίας στον κόσμο. Συνεχίστε την ανάγνωση
Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Κικέρων «Ο δρόμος προς την ευτυχία»
– Ο Αριστοτέλης, στα Ηθικά Νικομάχεια, ισχυρίστηκε ότι η ευτυχία δεν είναι κατάσταση, αλλά ενέργεια της ψυχής που προσπαθεί να φτάσει την τέλεια αρετή: «η ευδαιμονία εστί ψυχής ενέργεια κατ’ αρετήν τελείαν.»
– Μπροστά σε έναν ευτυχισμένο (βλέπε τυχερό) άνθρωπο, ο Ηρόδοτος θα ‘βλεπε να απλώνεται το δίχτυ της Νέμεσης και θα απομακρυνόταν βιαστικά για να μην πέσει πάνω στο πλήθος των Ερινύων.
– Κατά τον Κικέρωνα, η αρετή είναι ικανός και αναγκαίος όρος για την ευτυχία.
– Έτσι κι εμείς, λοιπόν, ερχόμαστε από μιαν άλλη ζωή και έναν άλλο κόσμο σαν επισκέπτες από άλλη πόλη σε μια πολυπληθή γιορτή· άλλοι από μας είναι υποδουλωμένοι στις φιλοδοξίες τους, άλλοι, πάλι στο χρήμα. Υπάρχουν όμως και λίγοι εκλεκτοί που δεν δίνουν καμία σημασία στα υπόλοιπα και αφοσιώνονται με πάθος στη μελέτη της φύσης: αυτούς τους τελευταίους ο Πυθαγόρας τους αποκαλεί λάτρεις της σοφίας, δηλαδή φίλόσοφους. Κι όπως στη γιορτή εκείνη οι πιο ευγενείς άνθρωποι παρακολουθούσαν το θέαμα χωρίς καμιά απολύτως ιδιοτέλεια, έτσι και στη ζωή η παρατήρηση και η γνώση της φύσης είναι ανώτερες από κάθε άλλη επιδίωξη. Συνεχίστε την ανάγνωση
Ο Άγγλος Συνταγματάρχης, αρχαιολόγος, χαρτογράφος και εξερευνητής Percy Fawcett, συνοδευόμενος από τον γιο του Jack και έναν φίλο του γιου του, τον Raleigh Rimell, είχε αναλάβει εκ μέρους της χώρας του να εξερευνήσει τα άγνωστα και δυσπρόσιτα εδάφη του αχανούς εσωτερικού της Βραζιλίας, όπου τουλάχιστον δύο εκατομμύρια τετραγωνικών χιλιομέτρων ήταν ακόμη παρθένα γη.
Ο Fawcett ήλπιζε ότι το ταξίδι αυτό, αν κατάφερνε να το φέρει εις πέρας, πράγμα που τελικά δε συνέβη, καθώς χάθηκε μυστηριωδώς στη ζούγκλα το 1925, θα συνέβαλε στην αποκωδικοποίηση της ιστορίας του παγκόσμιου πολιτισμού.
Το 1720, οι Πορτογάλοι, οι οποίοι είχαν προχωρήσει αρκετά στο εσωτερικό της Βραζιλίας, ανακάλυψαν σε μια χώρα, όπου κανείς Ευρωπαίος δεν είχε εισέλθει, μεγαλοπρεπή ερείπια μιας άλλοτε ακμάζουσας πόλης, η οποία είχε καταστραφεί πριν από χιλιάδες χρόνια και από την οποία αποδεικνυόταν η ύπαρξη ενός αρχαιότατου προηγμένου λαού σε βαθμό πολιτισμού ίσο, αν όχι και ανώτερο του αιγυπτιακού.
Ο Fawcett και οι σύντροφοί του μετέβησαν εκεί προς ανεύρεση της προϊστορικής αυτής πόλης, με σκοπό να εξακριβώσουν εάν η Βραζιλία, η οποία υπήρξε κάποτε νήσος, ήταν πράγματι η Ατλαντίδα, την οποία περιγράφει ο Πλάτων και την ύπαρξη της οποίας δεν αμφισβητούσε μια μεγάλη ομάδα σοφών. Συνεχίστε την ανάγνωση
Τέλειωσε η ηρεμία
Πάλι με μισώ
Αργά αλλά σταθερά
Προχωρώ
Με όλη μου τη γύμνια
Προς το επόμενο καβούκι
Ισορροπώ αρκετά
Και καλά
Λόγω φυσικών χαρισμάτων
Ώσπου φρικτά να πονέσει
Η ίδια σερνάμενη ψυχή
Ξανά και ξανά
Δραπετεύει
Σε άλλο καβούκι
Σε άλλη ταυτότητα
Σε άλλη ζωή
Μέχρι να μ’αγαπήσω
Όσο με λάτρεψες
Σαν σε όνειρο
Δημιουργώ τον εαυτό μου πάει να πει δρω σαν ένας μικρός θεός. Πάει να πει δρω ως ένας νοήμων τεχνίτης που αναλαμβάνει να μορφοποιήσει το υπάρχον υλικό του. Και για να το πάω ένα βήμα παραπέρα. Τι θα μπορούσε να αποτελεί το υλικό του εαυτού μου; Ποιο είναι αυτό το υλικό που καλούμαι να διαχειριστώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να καταστώ δημιουργός του εαυτού μου; Τι, εν τέλει, συνεπάγεται η δημιουργία και γιατί να θελήσω να μπω σε αυτή τη διαδικασία;. Ο ίδιος ο όρος αποκαλύπτει το νόημα του: Δημιουργία σημαίνει έργο, δράση δηλαδή, προς όφελος του δήμου, το να δρα κάποιος με γνώμονα το κοινό καλό. Με ποιο τρόπο, ωστόσο, η δημιουργία του εαυτού μου μπορεί να καταστεί ωφέλιμη προς το σύνολο στο οποίο εντάσσομαι; Η παρούσα αλυσίδα ερωτημάτων διανοίγεται μπροστά μου ως μια δυνατότητα από μέρους μου να αρχίσω να συμπλέκω, ή για να μιλήσω με όρους γνωστούς, να αρχίσω να δημιουργώ την αλυσίδα των απαντήσεων μου. Συνεχίστε την ανάγνωση
Αν και ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν σταματά ποτέ να εργάζεται, αμερικανική μελέτη δείχνει ότι υπάρχουν διαστήματα σιγής που τα χρησιμοποιεί για να κωδικοποιεί τις πληροφορίες που λαμβάνει.
Σύμφωνα με άρθρο του επιστημονικού εντύπου Cerebral Cortex, ο Δρ Ζοε Τσιεν από το Ιατρικό Κολέγιο της Τζόρτζια στο Πανεπιστήμιο Augusta εξηγεί ότι, είναι ευρέως γνωστό ότι οι νευρώνες παράγουν αντιλήψεις, σκέψεις και δράσεις εκπέμποντας ηλεκτρικές ώσεις. Συνεπώς οι νευρώνες πάντα δραστηριοποιούνται σε κάποιον βαθμό ακόμα και όταν υπάρχουν αυθόρμητες διακυμάνσεις και δεν είναι σαφές τι ακριβώς συμβαίνει.
Χρησιμοποιώντας την παρομοίωση της επιφάνειας της θάλασσας που είναι ήρεμη συγκριτικά με την τρικυμία, αλλά ουσιαστικά ποτέ δεν είναι στάσιμη, πολλοί επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ότι υπάρχει διακύμανση στο πως ακόμα και ο ίδιος νευρώνας ανταποκρίνεται στο ίδιο ερέθισμα ή ακόμα και σε κατάσταση ηρεμίας. Ωστόσο, πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους λειτουργική αρχή που δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να σκέφτεται και να ενεργεί σε πραγματικό χρόνο στη φάση αυτής της διαρκούς διακύμανσης.
[…] Και μόνοι με τον ορίζοντα. Τα κύματα έρχονται απ’ την αόρατη Ανατολή, ένα ένα, υπομονετικά. Φτάνουνε μέχρις εμάς και πάλι υπομονετικά φεύγουν προς την άγνωστη Δύση, ένα ένα. Ατέλειωτη πορεία που δεν άρχισε ούτε τελείωσε ποτέ… Ποτάμια μικρά και μεγάλα περνούν, η θάλασσα περνά και μένει. Έτσι θα ‘πρεπε ν’ αγαπώ, πιστά και φευγαλέα. Σμίγω με τη θάλασσα.Συνεχίστε την ανάγνωση
Elections in the Republic of Ireland (and occasionally other elections!) from a geographical perspective: maps, election boundaries, party vote patterns, turnout levels
The curlew, or crotach, is one of Ireland’s largest wading birds, known for its long elegantly curved bill and its haunting call, cur…lee cur…lee. A generation ago it was common on wetlands from the mountain to sea but now the curlew’s call is seldom heard.
Searching The Meaning Of Life! (S.T.M.O.L) 