
photo by EvAr
Είναι Παρασκευή πρωί. Άργησα. Σήμερα έχουμε ένα σημαντικό meeting, πρέπει να είμαι στο γραφείο πριν τις 8. Τρέχω να προλάβω. Είμαι στην πόρτα όταν ακούω το Γιάννη: Μην αργήσεις το βράδυ αγάπη, θέλω να μιλήσουμε.
…και ξεκινά ο Γολγοθάς μου.
Τι μου είπε τώρα;;;;; Χωρίζουμε;;;
Ακούω την καρδιά μου να χτυπάει. Έγινε κάτι;
Γιατί περίμενε τελευταία στιγμή να μου το πει;
Οδηγώ και ταυτόχρονα περνούν αστραπιαία τα τελευταία 2ωρα από το μυαλό μου. Τι είπα, τι είπε….
Μπαίνω στο γραφείο και σκέφτομαι τι πήγε στραβά. Κάνω υποθέσεις για το τι μπορεί να θέλει να μου πει. Μπαίνω στο meeting αλλά ουσιαστικά απουσιάζω. Δε βλέπω την ώρα να βγω να πάρω την κολλητή μου τηλέφωνο.
Ουφ, διάλειμμα. Παίρνω όποιον είναι διαθέσιμος και ταυτόχρονα συνεχίζω να κάνω σενάρια. Να προετοιμαστώ για το χειρότερο που έρχεται. Τελικά, είμαι σίγουρη πλέον ότι κάτι κακό θέλει να μου πει. Θέλει να χωρίσουμε….. Οπότε πρέπει να προετοιμαστώ για αυτό το ενδεχόμενο…. Που μυαλό για δουλειά.
Έχω άγχος, πονάει το στομάχι μου και θέλω να βάλω τα κλάματα.
Και κάπου εκεί έχασα τη μπάλα…..
Γιατί έχουμε την τάση να αναλύουμε τα πάντα; Τι κερδίζουμε όταν παίζουμε ξανά και ξανά στο μυαλό μας την ίδια ταινία; Γιατί κάνουμε τόση φασαρία μέσα στο κεφάλι μας γνωρίζοντας ότι θα φτάσουμε στα ίδια συμπεράσματα;
Αρχικά, για να κατανοήσουμε καλύτερα τα κίνητρα των άλλων, να ερμηνεύσουμε και να νοηματοδοτήσουμε καταστάσεις και συμπεριφορές, να αποφύγουμε λάθη του παρελθόντος και αφού προβλέψουμε την έκβαση μελλοντικών γεγονότων, να είμαστε προετοιμασμένοι. Να είμαστε προετοιμασμένοι για τα πάντα. Γιατί η ζωή έχει εκπλήξεις. Και δεν αντέχουμε τις εκπλήξεις, Δεν αντέχουμε να μην έχουμε τον έλεγχο. Συνεχίστε την ανάγνωση
Μοιράστε γνώση ελεύθερα... Μας ανήκει.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...