Και έμαθα από τότε ότι το κακό που μας βρίσκει δεν είναι ποτέ τόσο κακό όσο θα μπορούσε να είναι. |Μάρω Δούκα

Ιωάννινα – Οκτώβριος 2018

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Τα μαύρα λουστρίνια» της Μάρω Δούκα

– Γράφει, λοιπόν, ο Χόμπσμπαουμ ότι τα δημόσια γεγονότα δεν αποτελούν απλώς ορόσημα της ιδιωτικής ζωής αλλά διαμορφώνουν την ίδια μας τη ζωή. Πολύ προτου αισθανθώ αριστερή, ήμουν αριστερή. Και ήμουν αριστερή, γιατί τα δημόσια γεγονότα μπερδεύονταν επίμονα με την καθημερινότητά μου.

– Κι ας διαισθανόμουν ότι οι διεργασίες της γραφής δεν μπορούν να υπαχθούν στη λογική του μαύρου και του άσπρου, ότι η πόρτα που οφείλει να ξεκλειδώσει ένας συγγραφέας δεν ξεκλειδώνει με το κλειδί των προσωπικών επιλογών του και της μεσιανικής διάθεσής του για την ανθρωπότητα, αλλά με την επίπονη προσπάθειά του να εθίζει τη σκέψη του στο συναίσθημα και το συναίσθημά του στη λογική.

– Και αναρωτιόμουν: ο καλύτερος κόσμος που οραματιζόμουν ήταν όντως καλύτερος; Και η Αριστερά; Τι πάει να πει Αριστερά; Αγώνα για την αύξηση του μεροκάματου; Αρκεί αυτό; Και η ζωή; Τί πάει να πει ζωή; Αγώνας για το εξοχικό, για το αυτοκίνητο, για το «σουηδικό σύνθετο»;

Advertisement