Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Μετά το σεισμό» του Χαρούκι Μουρακάμι
– Τι ειν’ αυτό το κάτι; Η μητέρα μου ήταν τρελή με την πέτσα του σολομού. Πάντοτε ευχόταν να υπήρχε ένα είδος σολομού που να ήταν μόνο πέτσα. Άρα μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι καλύτερα να μην έχεις τίποτα απο μέσα.
– Οι φλόγες δέχονταν σιωπηλά τα πάντα, τα παίρναν μέσα τους, καταλάβαιναν και συγχωρούσαν. Έτσι μάλλον θα είναι μια αληθινή οικογένεια, σκεφτηκε.
– Αν την κοιτάς και νιώθεις κάτι βαθύ, κάτι να σε ηρεμεί, είναι επειδή η φωτιά σου δείχνει το βαθύ και ήρεμο εαυτό που έχεις μέσα σου.
– Η λέξη «Θεός» τον έκανε να σκεφτεί τη μητέρα του.
– Δεν είναι καθόλου κακό να ζητάς κάτι με την προσευχή σου, θα πρέπει όμως να προσεύχεσαι για σπουδαιότερα πράγματα. Είναι λάθος να προσεύχεσαι για κάτι συγκεκριμένο, περιορισμένο χρονικά.
– Αυτό που κυνηγούσα γύρω γύρω πρέπει να ήταν η ουρά του σκοταδιού μέσα μου.
– Οι καρδιές όμως δεν αλλοιώνονται ποτέ. Δεν έχουν εξωτερική μορφή, κι είτε καλές είτε κακές, μπορούμε πάντα να τις μοιραστούμε με τους άλλους. Όλα τα παιδιά του Θεού μπορούν να χορέψουν.
– Ξόδεψα τριάντα τρία χρόνια σαν σκιά ενός άλλου ανθρώπου. Πήγαινα όπου πήγαινε, τον βοηθούσα σ’ ό,τι έκανε. Ήμουνα, κατα κάποιον τρόπο, ένα κομμάτι του. ‘Όταν ζεις έτσι για πολύ καιρό, χάνεις σιγά σιγά απ’ τα μάτια αυτό που ψάχνεις ο ίδιος στη ζωή.
– Αν αφιερώσετε όλη τη μελλοντική σας ενέργεια στη ζωή δεν θα μπορέσετε να πεθάνετε καλά. Πρέπει ν’ αρχίσετε αργά αργά ν’ αλλάξετε πορεία. Κατά μια έννοια η ζωή κι ο θάνατος έχουν την ίδια αξία.
Σχολιάστε