Το φώς δεν αποκαλύπτει απλώς τον ορατό κόσμο, σε έναν μεγάλο βαθμό είναι και ο δημιουργός του. | Γιώργου Γραμματικάκη

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η Αυτοβιογραφία του Φωτός» του Γιώργου Γραμματικάκη

– Ένας στίχος του Σεφέρη -και σήμερα δεν είμαι βέβαιος για το νόημα του- μου εκανε βαθειά εντύπωση: «Είπες εδώ και χρόνια: Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός».

– Μπορεί πράγματι να φαίνεται απίστευτο, το φως όμως μετατρέπεται σε ύλη!

– Στην Ελλάδα το φως δεν μεταφέρει απλώς εικόνες και πρόσωπα, δεν ειναι μόνον ο αγγελιοφόρος του Σύμπαντος. Υψώνεται στο επίπεδο του δημιουργού, και με έναν τρόπο μαγικό πλάθει και αναδεικνύει.

– Αν διδάσκει κάτι η συνεχής προσπάθεια για την κατανόηση του φωτός, αυτό είναι το πόσο συχνά οι βεβαιότητες διαλύονται, το πόσο κάθε είδους δογματισμός γίνεται επικίνδυνος.

– Όπως δεν μπορούμε να φαντασθούμε τα ψάρια έξω από το νερό, το ίδιο ισχύει και για την σχέση των ανθρώπων με το φως. Χωρίς το φως δε νοείται ο άνθρωπος, μήτε η ζωή του. Εκτός απο κάποιους που τους σημάδευσε η ατυχία, στιγμές μόνον στον βίο τους οι άνθρωποι ενεργούν με την παρουσία του φωτός, χωρίς την ευεργετική συνδρομή του. Όπως άλλωστε μαθαίνομε από τα σχολικά μας χρόνια, η θαυμαστή διεργασία της φωτοσύνθεσης συντηρεί τον κύκλο της ζωής.

– «Χάρη στο φως», υπογραμμίζει ο Νίκος Δήμου, «μείναμε δεμένοι με το σύμπαν. Δεν χωρίσαμε. Δεν αποξενωθήκαμε. Δεν αλλοτριωθήκαμε.»

Advertisement