Η αμαρτία ήταν ξένη λέξη για τους Έλληνες

«Έκλαιγε ο Οδυσσέας στην Καλυψώ, και πότε επέλεξε να κλάψει; Όταν ο ποιητής μας δίδει την περιγραφή του Παραδείσου της νήσου Ωγυγίας. Τα νερά, τα άνθη, τις φυσικές ομορφιές, τον ουρανό, το νέκταρ, την αμβροσία. Ο Οδυσσέας έκλαιγε γιατί ήθελε το δικό του Παράδεισο, το δικό του ανθρώπινο Παράδεισο, την Ιθάκη.

Κανένας θείος Παράδεισος δεν μπορεί να κλείσει τον άνθρωπο, ο άνθρωπος πάντα φεύγει από τον Παράδεισο των θεών και οδεύει προς το δικό του Παράδεισο. 

Ο Αδάμ θεωρήθηκε όταν έφυγε από το θείο παράδεισο για να ακολουθήσει τη δική του οντολογική πορεία επί της γης ότι διέπραξε το προπατορικό αμάρτημα. Στην Οδύσσεια όμως ο Οδυσσέας εγκαταλείπει τον Παράδεισο της Καλυψούς με την άδεια των θεών, του Πατρός των θεών Διός, διότι η αμαρτία ήταν ξένη λέξη για τους Έλληνες, διότι δεν ζούσαν σε σχέση με κάποια οντότητα αλλά με το Όλον.

Advertisement