ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΕ ΝΕΚΡΟ ΦΙΛΟ
Αγαπημένε φίλε, βεβαιώσου
Πως ο καιρός αγιάτρευτο μ’ αφήνει’
Κι αν των ματιών μου στέρεψεν η κρήνη,
Μα κλείνω μέσα μου όλον το χαμό σου !
Ποια δολερή στην έγνοια μου γαλήνη !
Μα του καημού του αξέσπαστου, του τόσου,
Πώς τρέμω, μη, στο θείον αναπαμό σου,
Μη φτάνει o πόνος μου όλος, πού δε σβήνει
148
Για σε ταράζω τάχα όπου κι αν είσαι ;
Τί θέλεις κάθε τόσο στ’ όνειρό μου;
Στην ευτυχία της λήθης, φίλε, σβήσε !
Κι απ’ την γωνιά του μαύρου εκείνου δρόμου,
Δε θέλω να σε δω πάλι να στρίβεις
Μ’ εκείνο τ’ αχνοσκέπασμα της θλίψης…
Μ. ΜΑΛΑΚΑΣΗ πηγή: https://archive.org/
Σχολιάστε