Monthly Archives: Νοέμβριος 2021

Η εξωτερική λάμψη δεν δίνει αξία στον άνθρωπο. Αξία δίνει η αυτοεκτίμηση κι η εμπιστοσύνη στον εαυτό του

Elia, Chalkidiki, Hellas 2019 [photos by DesPin]

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σμιξιώτης

Η ζωή για τον περισσότερο κόσμο είναι ένας σκληρός αγώνας σε καθημερινή βάση. Ένας αγώνας για επιβίωση, για υποσκέλιση εμποδίων, μια δύσκολη προσπάθεια που οδηγεί σε επιτεύγματα και κατακτήσεις στόχων ή άλλες φορές στην αδικία και την απογοήτευση. Για κάποιους άλλους η ζωή είναι πιο απλή: μια όμορφη βόλτα με ένα ποδήλατο, ένας περίπατος στην εξοχή, μια βουτιά στα δροσερά γαλανά νερά της θάλασσας, μια όμορφη παρέα, το γλυκό χαμόγελο ενός παιδιού, το άγγιγμα ενός χνουδωτού μικρού ζώου. Για άλλους η ζωή είναι συνώνυμη με την απώλεια, τη δυστυχία την αρρώστια και τον πόνο.

Ναι, η ζωή τα περιέχει όλα αυτά αλλά αυτά δεν είναι η ζωή, είναι μονάχα σενάρια μέσα σε ένα ενεργειακό ποτάμι που ρέει ανάμεσά μας και διαμορφώνει ένα τοπίο. Η ζωή δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα απέραντο θέατρο στο οποίο στήνονται ποικίλα σκηνικά και ξετυλίγονται άπειρα σενάρια με αμέτρητους ηθοποιούς. Ο κάθε άνθρωπος παίζει το δικό του ρόλο ή καλύτερα τους ρόλους που επιλέγει να υποδυθεί συχνά εν αγνοία του ή ακόμη κι ως αντίδραση στο ρόλο ενός άλλου που βρίσκεται δίπλα του ή απέναντι του.

Ο άνθρωπος διαφέρει από τον επαγγελματία ηθοποιό επειδή ταυτίζεται με το ρόλο του σε σημείο που χάνει τον αληθινό εαυτό του ενώ ο δεύτερος γνωρίζει καλά ποιος είναι και τι κάνει πάνω στη σκηνή, μόλις ακουμπήσει το κουστούμι του στο βεστιάριο του θεάτρου θα αποποιηθεί το ρόλο που υποδύθηκε και θα γίνει και πάλι ο εαυτός του ή μήπως απ’ εκείνη τη στιγμή γίνει κι αυτός ένας ακόμη ταυτισμένος με την αδήριτη πραγματικότητα άνθρωπος; Κάπως έτσι. Συνεχίστε την ανάγνωση

Advertisement

Η ΘΕΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΙ Η ΚΡΥΦΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΤΡΟΦΗΣ

Την θεά Δήμητρα δεν πρέπει να την ερμηνεύουμε με βάση μόνο την σωματική τροφή, αλλά πρέπει να την εννοούμε ως χορηγό καταρχήν τροφής στους ίδιους τους θεούς.
ΤΡΟΦΗ, προκειμένου για τους θεούς, είναι η ΝΟΗΤΙΚΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ των υψηλοτέρων με τους κατώτερους. Οι θεοί τρέφονται όταν ΝΟΟΥΝ τους προ αυτών θεούς και τελειοποιούνται και ατενίζουν τα «νοητά κάλλη», επί παραδείγματι την δικαιοσύνη καθαυτήν, την σωφροσύνη και όλες τις άλλες αρετές. Η αμβροσία και το νέκταρ είναι οι δυο υλικές κοσμογονικές ουσίες, ως τελειότητες των θεών. Συνεχίστε την ανάγνωση


Σαν γύρη Το ρουφώ Το ταρακουνώ Κι από επίγνωση ανθίζουν Και γελώ |  SearchingTheMeaningOfLife

bee_agkathi_gaidouragkatho_spring_mauve.jpg

Πιστεύω
Στο κάτι Όμορφο
Κάθε ανθρώπου

Κι όταν το ανακαλύπτω
Σαν γύρη
Το ρουφώ
Το ταρακουνώ
Κι από επίγνωση ανθίζουν
Και γελώ
Της κυψέλης το νέκταρ
Συνεχίστε την ανάγνωση


[Ένα γιατί, για όλα τα πώς]

[Ένα γιατί, για όλα τα πώς]

Είναι αρετή να γυρεύεις την αρετή
Είναι ευτυχία ν’ αναζητάς την ευτυχία
Είναι όμορφο να βιώνεις το ωραίο

Συνεχίστε την ανάγνωση


[Ομιλίες κρυφές]

[Ομιλίες κρυφές]

Κι αν έφυγες εσύ μακριά, εγώ σε βλέπω ακόμα
Πίσω απ’ τα μάτια σου μιλώ, με μια λαλιά αιώνια.

Περιέχεται στο ebook «Ασκήσεις νοήματος» FOR MOBILE (ISBN: 9780463934678)

by SearchingTheMeaningOfLife

Για περισσότερα :
www.stixoi.info
www.poemhunter.com
www.wattpad.com
www.smashwords.com

www.easywriter.gr
www.goodreads.com
www.scribd.com
www.kobo.com
itunes.apple.com
www.overdrive.com


Το φώς δεν αποκαλύπτει απλώς τον ορατό κόσμο, σε έναν μεγάλο βαθμό είναι και ο δημιουργός του. | Γιώργου Γραμματικάκη

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η Αυτοβιογραφία του Φωτός» του Γιώργου Γραμματικάκη

– Ένας στίχος του Σεφέρη -και σήμερα δεν είμαι βέβαιος για το νόημα του- μου εκανε βαθειά εντύπωση: «Είπες εδώ και χρόνια: Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός».

– Μπορεί πράγματι να φαίνεται απίστευτο, το φως όμως μετατρέπεται σε ύλη!

Στην Ελλάδα το φως δεν μεταφέρει απλώς εικόνες και πρόσωπα, δεν ειναι μόνον ο αγγελιοφόρος του Σύμπαντος. Υψώνεται στο επίπεδο του δημιουργού, και με έναν τρόπο μαγικό πλάθει και αναδεικνύει.

– Αν διδάσκει κάτι η συνεχής προσπάθεια για την κατανόηση του φωτός, αυτό είναι το πόσο συχνά οι βεβαιότητες διαλύονται, το πόσο κάθε είδους δογματισμός γίνεται επικίνδυνος.

– Όπως δεν μπορούμε να φαντασθούμε τα ψάρια έξω από το νερό, το ίδιο ισχύει και για την σχέση των ανθρώπων με το φως. Χωρίς το φως δε νοείται ο άνθρωπος, μήτε η ζωή του. Εκτός απο κάποιους που τους σημάδευσε η ατυχία, στιγμές μόνον στον βίο τους οι άνθρωποι ενεργούν με την παρουσία του φωτός, χωρίς την ευεργετική συνδρομή του. Όπως άλλωστε μαθαίνομε από τα σχολικά μας χρόνια, η θαυμαστή διεργασία της φωτοσύνθεσης συντηρεί τον κύκλο της ζωής.

«Χάρη στο φως», υπογραμμίζει ο Νίκος Δήμου, «μείναμε δεμένοι με το σύμπαν. Δεν χωρίσαμε. Δεν αποξενωθήκαμε. Δεν αλλοτριωθήκαμε.» Συνεχίστε την ανάγνωση


Η αμαρτία ήταν ξένη λέξη για τους Έλληνες

«Έκλαιγε ο Οδυσσέας στην Καλυψώ, και πότε επέλεξε να κλάψει; Όταν ο ποιητής μας δίδει την περιγραφή του Παραδείσου της νήσου Ωγυγίας. Τα νερά, τα άνθη, τις φυσικές ομορφιές, τον ουρανό, το νέκταρ, την αμβροσία. Ο Οδυσσέας έκλαιγε γιατί ήθελε το δικό του Παράδεισο, το δικό του ανθρώπινο Παράδεισο, την Ιθάκη.

Κανένας θείος Παράδεισος δεν μπορεί να κλείσει τον άνθρωπο, ο άνθρωπος πάντα φεύγει από τον Παράδεισο των θεών και οδεύει προς το δικό του Παράδεισο. 

Ο Αδάμ θεωρήθηκε όταν έφυγε από το θείο παράδεισο για να ακολουθήσει τη δική του οντολογική πορεία επί της γης ότι διέπραξε το προπατορικό αμάρτημα. Στην Οδύσσεια όμως ο Οδυσσέας εγκαταλείπει τον Παράδεισο της Καλυψούς με την άδεια των θεών, του Πατρός των θεών Διός, διότι η αμαρτία ήταν ξένη λέξη για τους Έλληνες, διότι δεν ζούσαν σε σχέση με κάποια οντότητα αλλά με το Όλον.
Συνεχίστε την ανάγνωση

Podcast (ηχητικό αρχείο 10′ + pdf) To 3ο επεισόδιο «Φιλία | Friendship | by SearchingTheMeaningOfLife.wordpress.com»

photo by DesPin

Κάναμε έρευνα και αποστάξαμε για όλους εμάς λίγη από την πολύτιμη ουσία της ύπαρξης, μέσα από τέχνη (βιβλία, ταινίες, θεατρικά, πίνακες…), την κάναμε ήχο για να την αναμεταδώσει η ηχώ στα πέρατα…

Η πρώτη σειρά επεισοδίων podcast (ηχητικών αρχείων) αφορά την φιλία και αποτελείται από πέντε επεισόδια. Ένα κάθε μήνα θα δημοσιεύουμε εδώ στις πλατφόρμες anchor, spotify και google. Σε όποια άλλη πλατφόρμα θέλετε να μας ακολουθήσετε μπορείτε με το RSS: https://anchor.fm/s/623b8be0/podcast/rss

[PDF επεισόδιο 1] [PDF επεισόδιο 2] [PDF επεισόδιο 3]

Τα δύο πρώτα επεισόδια μπορείτε να ακούσετε εδώ:


10 λόγοι να γραφτείς στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς σου

Ναι, δωρεάν βιβλία. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Έχουμε και άλλους, λιγότερο προφανείς λόγους να πας να γραφτείς στη δημοτική βιβλιοθήκη.

της Ηρώς Κουνάδη

Κόντρα στη γενικευμένη γκρίνια ότι «δεν έχουμε βιβλιοθήκες στην Ελλάδα», αν γράψεις στο Google «δημοτική βιβλιοθήκη [το όνομα του Δήμου σου]» θα διαπιστώσεις με έκπληξη ότι βασικά αυτό που δεν έχουμε στην Ελλάδα είναι η κουλτούρα των βιβλιοθηκών. Βιβλιοθήκες μια χαρά έχουμε. Κι αυτοί είναι μερικοί καλοί λόγοι να γραφτείς σε αυτή που είναι κοντά σου.

1. Είναι πανεύκολο (και δωρεάν)

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το μόνο που χρειάζεσαι είναι η ταυτότητά σου, μια μικρή φωτογραφία, και ένας πρόσφατος λογαριασμός ΔΕΗ, ΟΤΕ ή κάτι σχετικό που να αποδεικνύει πως όντως μένεις στον συγκεκριμένο δήμο.

2. Θα βρεις βιβλία που δεν είχες σκεφτεί να διαβάσεις (ή είχες σκεφτεί και το είχες ξεχάσει)

Λογοτεχνικοί θησαυροί δεν είναι μόνο οι πρόσφατες κυκλοφορίες που κατακλύζουν τα ράφια των βιβλιοπωλείων. Μπορεί το επόμενο αγαπημένο σου βιβλίο να είναι μια έκδοση του 1980, που ανακάλυψες στα ράφια της βιβλιοθήκης και θυμήθηκες ότι κάποτε ήθελες να διαβάσεις. Συνεχίστε την ανάγνωση


Η Ελλάδα του Χένρι Μίλερ, η Ελλάδα που (ξεχάσαμε να) αγαπάμε

sea_water_beach_ammos

photo by EvAr

«Στην Ελλάδα επιθυμείς να κολυμπήσεις στον ουρανό. Θέλεις να πετάξεις τα ρούχα σου, να πηδήξεις τρέχοντας και να βουτήξεις στο γαλάζιο. Θέλεις να αιωρηθείς στον αέρα σαν άγγελος, να ξαπλώσεις στο χορτάρι και να χαρείς με αυτό τον καταπληκτικό τρόπο την έκσταση. Πέτρα και ουρανός εδώ παντρεύονται. Είναι η αέναη αυγή της αφύπνισης του ανθρώπου», γράφει ο Χένρι Μίλερ στα απομνημονεύματά του από την Ελλάδα που αποκτούν το χαρακτηριστικό της πιο γλυκιάς εξομολόγησης που έχει γραφτεί για μια χώρα που πεινούσε και πάσχιζε να ξεπεράσει τον Εμφύλιο στη ματωμένη αυγή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας έφτασε στη χώρα μας το 1939 καλεσμένος του Λόρενς Ντάρελ, αλλά πολύ σύντομα βρέθηκε στην καρδιά της Αθήνας αποφασισμένος να αφεθεί στη ροή μιας χώρας που του μίλησε όσο καμιά: γνώρισε και αγάπησε βαθιά τον Γιώργο Κατσίμπαλη, ενθουσιάστηκε με τον Γιώργο Σεφέρη (τον οποίο αποκαλεί με θαυμασμό Σεφεριάδη), εξύμνησε τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα.

Κυρίως όμως «διάβασε» και βίωσε βαθιά την Ελλάδα ως αρχέγονη εμπειρία πετώντας μακριά τα προνομιακά -όπως φαινόταν τότε- ρούχα του Αμερικανού ή το βλέμμα του τουρίστα. Πήγε σε μέρη ενδεχομένως αντιδημοφιλή, αλλά κυρίως δόξασε κάθε οδυνηρή ατέλεια και απεχθή συνθήκη της χώρας μας.

Κυρίως όμως «διάβασε» και βίωσε βαθιά την Ελλάδα ως αρχέγονη εμπειρία πετώντας μακριά τα προνομιακά -όπως φαινόταν τότε- ρούχα του Αμερικανού ή το βλέμμα του τουρίστα. Πήγε σε μέρη ενδεχομένως αντιδημοφιλή, αλλά κυρίως δόξασε κάθε οδυνηρή ατέλεια και απεχθή συνθήκη της χώρας μας.

Συνεχίστε την ανάγνωση


The BUTHIDARS

Make Hugs Not War.

Leonberger Life

The Leonberger dog breed. Information and stories.

Mindfills

Getting lost is not a waste of time

Print Test Page

Check Your Printer Quality

Poestoryporium

A paper-cut survivor

The Heavenly Cap

Everything Literature.

Αρέσει σε %d bloggers: