Αξιοσημείωτα του βιβλίου «Κέντρο Δηλητηριάσεων» του Κωστή Παπαγιώργη
– Τί νόημα μπορεί να έχει ένα δημοκρατικό πολίτευμα επικυρωμένο απο την ψήφο του λαού, όταν η διογκούμενη κεφαλαιοκρατική οικονομία ακυρώνει τα καθιερωμένα θέσμια τα οποία δεν ανταποκρίνονται στη δορυφορική τεχνολογία, την ψηφιακή επικοινωνία, όπως άλλωστε και στη δικτυακή εποχή: ροή εμπορευμάτων, κεφαλαίου και χρημάτων;
– Αν η ανασύνταξη δεν προβεί σε επώδυνες καινοτομίες, αν δεν υπάρξει μια ελαχιστοβάθμια έστω ομοψυχία –καθότι η ελευθερία κινήσεων περνά από το τελωνείο της πολιτικής-, η άσπρη μέρα θα αργήσει να φανεί.
– Η μελλοντική ίδρυση ξένων πανεπιστημίων στη χώρα μας θα καταστήσει την έλλειψη βιβλιοθηκών ακόμη πιο επώδυνη, για να μην πούμε κωμική.
– Θεατής και ψηφοφόρος δεν διαφέρουν σε τίποτε. Είναι απλοί πελάτες ενός θεάματος που σερβίρεται μεν, αλλά δεν χορταίνει κανέναν. Αυτό το τίποτε παραείναι σημαντικό για να περνάει απαρατήρητο.
– Πέρα από τα έργα τους, οι αθάνατοι παραήταν θνητοί…
– Ένα πολίτευμα όπου, έστω κι αν δεν κρατεί ο δήμος (πράγμα που ουδέποτε συνέβη), η κοινοτική βούληση διαμορφώνεται απο τη βούληση όλων, δεν είναι μόνο ανέφικτη σκέψη αλλά σήμερα παίρνει τη χλευαστική διάσταση της εγκληματικής φάρσας. Η αλήθεια είναι οτι κάποτε προσπάθησε όντως να υπάρξει.
– Το κακό θέατρο της διατυμπανιζόμενης δημοκρατίας με άλλα λόγια, είναι μια καλοστημένη συνωμοσία σε βάρος τών πολιτών.
– Τα κράτη θυμίζουν τις επιχειρήσεις που κρατούν διπλά βιβλία: ένα για τη δημοκρατική φάρσα και ένα για τον σκληρό κόσμο του ασύδοτου κέρδους, του εγκλήματος και του κάθε μορφής πολέμου.
– Με άλλα λόγια: δεν είσαι αυτός που βλέπει, αλλά είσαι «αυτός» τον οποίο βλέπεις.
– Όταν δανείζομαι, «οφείλω» να επιστρέψω τα χρήματα’ το άλλοθι της κοινής ωφέλειας δεν ευσταθεί, διότι ως κοινό αγαθό δεν μπορεί να βασιστεί στην αδικία.
– Η ηθική αρετή παρουσιάζει πάντα πλεόνασμα’ με λίγη καλή θέληση η «ανθρωπιά» αφυπνίζεται και τα προβλήματα επιλύονται κατ’ ευχήν.
– ‘Όταν όμως η μπίλια πέφτει στο εγώ, η μεταηθική αδυνατεί να αυτοκυβερνηθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε ανάγκη τη θρησκεία, αλλά ότι η παλαιά ηθική – εκ καταγωγής – «έσωζε» τον «άνθρωπο» απο τον εαυτό του αντί να τον παραδώσει στο αφρούρητο εγώ.
– Άλλο πράγμα είναι οι πολιτικές αποφάσεις να λαμβάνονται, από το σύνολο και άλλο για το σύνολο.
– Παρά τα επιφαινόμενα, ο σκληρός σκελετός των δημοκρατιών αποτελείται από το υλικό των έξυπνων και αδιόρατων ολιγαρχών.
– Η κοινωνική πείρα συμβουλεύει ότι ένας άνθρωπος διασώζει τον χαρακτήρα του μόνο όταν ανέρχεται σταδιακά και δεν πηδάει τα σκαλιά δέκα δέκα.
– Η τεχνολογική αφθονία, σε πάγια συνεργασία με τον καταναλωτισμό και την τυφλή αναζήτηση ολοένα και μεγαλύτερων ανέσεων, καταλήγει τελικά να φέρνει κόρο, αηδία και πνευματική αμηχανία.
– Η ανθρωπότητα μοιάζει να λησμόνησε ότι το καλύτερο φαγητό είναι η ίδια η πείνα και ότι η μέγιστη απόλαυση είναι η ίδια η επιθυμία και όχι ο κορεσμός της.
– Το μόνο που είναι ακριβοθώρητο αφορά μια νέα ανακάλυψη της σκέψης, άρα και της πραγματικότητας, η οποία- άδηλο πώς- θα βρει το σθένος να διαλύσει τον λήθαργο και να επανέλθει στους όρους της ριζικής υγείας, η οποία απουσιάζει ακόμη και κατ’ όνομα.
– Ώς διά μαύρης μαγείας το κράτος προάγεται σε δολιοφθορέα της κοινωνίας.
– Το καθημερινό φροντιστήριο εφημερίδων και καναλιών προκαλεί λήθαργο μάλλον παρά αφυπνίζει, με αποτέλεσμα τελικά να μη γνωρίζουμε εαν αυτό που ζητούμε είναι η «αλήθεια» ή η ρητορική γύρω από την εξεύρεσή της.
– Έτσι καλλιεργείται η εντύπωση ότι τίποτε δεν μένει κρυφό, ενώ στην πραγματικότητα τελείται ένας ευφυής καταμερισμός αποκρύψεων και αποκαλύψεων, με τελικό αξίωμα ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη το παραμύθι των διατυμπανιζόμενων αληθειών, αλλά ποτέ την ωμότητα της πραγματικότητας.
– Τί έλεγαν για τον χρόνο οι Λατίνοι; Όλες οι στιγμές πληγώνουν, η τελευταία σκοτώνει.
– Το ψέμα τρέχει, αλλά η αλήθεια πάει κουτσαίνοντας, έλεγαν οι παλιοί.
– Στον πόλεμο ο φονιάς γίνεται ήρωας, στην ειρήνη ο φονιάς καταδικάζεται.
– Όταν κρατάς ισοβίως στη φυλακή έναν άνθρωπο, χωρίς να του δίνεις την ευκαιρία να αλλάξει, να αποδείξει τη μεταμέλειά του, να εργαστεί, γιατί τον συντηρείς μέσα σε τέσσερις τοίχους με συνέπεια να τον εξαχρειώνεις χωρίς λόγο.
– Οι φονιάδες είναι ηθικολόγοι – δυστυχώς ένοπλοι.
Searching The Meaning Of Life! (S.T.M.O.L) 
Σχολιάστε