Ας πιούμε. Άλλωστε αυτοί που δεν πίνουν, έχουν κάποιο μυστικό να κρύψουν. | Δημήτριου Παπαδόπουλου

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ραφαήλ Σταυριώτης» του Δημήτριου Παπαδόπουλου

– Είπα όμως τη λέξη «συνουσία»! Τώρα που το σκέφτομαι, τούτη είναι μια λέξη που αξίζει τη ζήσει κανείς. Είναι μια λέξη, που… «Συν-ουσία»… Μέθεξη στην ουσία… κοινωνία στην ουσία… Τί με κάνει άραγε να ιστορήσω γεγονότα που κι εγώ ο ίδιος δε γνωρίζω αν είναι αλήθεια; Τι νόημα έχει; Μήπως ο Σωκράτης, ο Χριστός, έγραψαν τίποτε; Κι όμως αυτοί, δίχως να γράψουν λέξη, τα είπαν όλα… όλα!
Η μοναξιά είναι που με σπρώχνει να διηγηθώ… για μένα το κάνω… μόνον για μένα…

– Γιατί οι άνθρωποι χαμογελούν όταν γεννιέται κάποιος και θλίβονται όταν πεθάνει; Η γέννηση είναι η αρχή του μαρτυρίου για τον άνθρωπο, δάκρυα της αρμόζουν. Ο θάνατος είναι λύτρωση, χαρά ταιριάζει σ’ αυτόν. Γιατί όλα στον κόσμο είναι ανάποδα..· αντίθετα;

Advertisement