«Καθόλου δύσκολο, αξία να κρατήσεις/ Καθόλου εύκολο, όλα να τα αφήσεις»

photo by Johnny di

Καθόλου έρωτας, το πάθος της μορφής
Καθόλου ανέραστη, η υπεράσπιση τιμής
Σαν χείμαρροι οι κόσμοι συναντιούνται
Κοινό γελοίο αρκεί, να ερωτευθούνε
Κι όταν οι κόσμοι καλά αναγνωριστούν
Οι αξιοθαύμαστοι μόνο θ’αγαπηθούνε

[Γεννήθηκες για μας]

[Γεννήθηκες για μας]

Θαυμάζω τη δική Σου γαλήνη

Λέξεις Αγάπης! Μιλούν για ειρήνη

Αρετές Φωτός

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

Καθώς ψήλωνα
ο κόσμος μίκραινε
Μόνο ο δικός σου ίσκιος
έγινε γιγάντιος
αλλά πάντα μικρότερος

[Το γεγονός]

[Το γεγονός]

Μέρα υγρή, στα μάτια Σου κοιμάμαι

Ας με εχθρεύτηκες, με βλέπεις πιο Αγνή

 

Κάτω απ’ τα βλέφαρα Σε νιώθω, σε θυμάμαι

Πήρες και έδωσες σε όλα νεα μορφή

Αισθήσεις+Σκέψεις=Νοήματα

photo by Johnny di *past*

Τώρα Σου γράφω
Και ζω το όνειρο
Αυτό που είδα!
Ούτε ονειρεύεσαι ούτε επιθυμείς
Με έχεις μπροστά Σου
Και κοιτάς πίσω μου
Τα μετρημένα βήματα
Που μ’ ανήκουν
Και πορεύομαι σε άπειρα

[Δική μου η ψυχή σου]

Το κύμα ψυχής
που ακολουθώ πιστά

[Όλα Υπάρχουν]

Μέτσοβο, Ιούνιος 2017

Αυτό το δέντρο σώθηκε απ’τη φωτιά

Αυτό το μαργαριτάρι ανακαλύφθηκε

Με τις ρίζες του κράτησε επαφή

Το όστρακο άφησε χωρίς επιστροφή

«Τον τόπο σου…» αποκρίθηκε, «είτε τον αφήνεις πίσω σου και θρηνολογείς, είτε τον κουβαλάς μέσα σου και πασχίζεις να τον υψώνεις με τα έργα σου, είτε, εάν δύνασαι, επιστρέφεις σ’ αυτόν»~Γιάννης Καλπούζος

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «σέρρα» του Γιάννη Καλπούζου

– Όπως φαντάζει αλαργινό ό,τι απευχόμαστε κι όποιο κακό δε χτυπά απευθείας τη δική μας πόρτα.

– Κατάφερνε η γαλήνη του τοπίου να μεταφέρεται στην ψυχή της κι ας την υπονόμευαν τα πρόσφατα γεγονότα.

– Ωστόσο η ζωή φροντίζει να κλείνει γρήγορα τις πληγές, ιδιαίτερα αν δεν απειλείται και δε βάλλεται ευθέως ό,τι θεωρεί κανείς δικό του.

Κάθε φορά που απογοητεύεσαι από τους ανθρώπους να διαβάζεις αυτές τις 20 γραμμές

Ιωάννινα, Αύγουστος 2018

Κάθε φορά που απογοητεύεσαι από τους σημαντικούς για σένα ανθρώπους σκέψου πως περίμενες περισσότερα από όσα είχαν σκοπό να σου δώσουν.

Το έβλεπες, το ήξερες, παρόλα αυτά ήλπιζες. Δεν σου φταίει κανείς για τις προσδοκίες που καλλιέργησες. Πόσες φορές άραγε έχει επαναληφθεί το ίδιο;

Μπορείς να σταματήσεις τουλάχιστον να περιμένεις. Φρόντισε την επόμενη φορά να κοιτάξεις την πραγματικότητα, όπως είναι και όχι όπως θα ήθελες να είναι. Δες τους ανθρώπους γύρω σου, ανάλογα με το πόσο θέλουν να είναι μέρος της ζωής σου και όχι με βάση το πόσο εσύ θα ήθελες να είναι. Και μπορείς να αποφασίσεις τι θέλεις: τι θέλεις να προσδοκάς και τι όχι, τι επιλέγεις να ζεις και με ποιους;

Όταν κάποιος σου δείχνει ότι είσαι η τελευταία του επιλογή, δεν μπορείς να μένεις ελπίζοντας να καταλάβεις μια πιο σημαντική θέση. Σε σένα ανήκει η απόφαση: ή μένεις και συμβιβάζεσαι με τη θέση που σου δόθηκε ή αποχωρείς.

«Βαδίζω προς τόπο φιλικό /Καίγομαι, λιώνω /Δίνω εαυτό /Την στάχτη μου γράφω/ Σε τοίχο όσο ζω»

Εγκαταλείφθηκα
Ενοχλώ
Μακριά απ΄ανθρώπους
Αρκεί να υπάρχω
Πατρίδα ο κάμπος και το βουνό
Κι εδώ κι εκεί
Ξένος κι εχθρός