Πανάρχαια ἀντιδικία (ποίημα) / Τάσος Λειβαδίτης

Θέλω να πω ότι κάθε νύχτα έπρεπε να τα παίζω όλα,

και μάλιστα χωρίς να είναι κανείς στην άλλη μεριά

του τραπεζιού-κανείς; αστείοι που είμαστε-

αντίκρυ μου εκεί κάθε νύχτα,στέκεται ο Θεός,

εγώ προσπαθώ να του ξεφύγω,εφευρίσκω πανουργίες,

θανάσιμα αμαρτήματα,κάνω αποτρόπαιες σκέψεις,

αλλά Εκείνος με διεκδικεί ολόκληρο,

λυσσάω που δε μπορώ να βρώ μια υπεκφυγή,

μια διέξοδο………

Ώσπου αρχίζει να ξημερώνει.

Ανοίγω τότε το παράθυρο και άθελά μου χαμογελώ.

Ο Θεός,για μια ακόμα φορά,με κέρδισε με την καινούρια μέρα του.

πηγή:http://www.aganargyroi.gr/(το διαβάσαμε και εδώ http://promahi-nea.blogspot.com/)