Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Έρως και Πάθος Τα όρια της Αγάπης και του Πόνου» του Aldo Carotenuto
– Θάνατος είναι η μοναξιά των ανθρώπων που αγαπήθηκαν,/ η καταχνιά που τους τυλίγει και που καμιά /τρυφερή λέξη δεν μπορεί να την διαπεράσει./ Θάνατος είναι ο πόνος και η απόγνωση/ μέσα στις ίδιες εκείνες λέξεις που ήταν η μέθη/ της ευτυχίας./ Θάνατος είναι τα δάκρυα που/ αναβλύζουν στο άκουσμα μιας / λέξης που σημαίνει αγάπη.(Joe Bousquet)
– Το να υπερπηδήσουμε το φράγμα του ανέκφραστου, να αποδώσουμε μορφή και σώμα στο άρρητο είναι ένα παράτολμο εγχείρημα «γεμάτο δέος» που μόνο οι ποιητές και οι καλλιτέχνες αποτολμούν.
-Μακάριο βλέπω, σαν Θεό/ κείνον που απέναντί σου στέκει κι από κοντά/ γεύεται τα λόγια τα γλυκά σου/ και το γλυκό /ερωτικό σου γέλιο. Στο στήθος η καρδιά μου/ σπαρταρά μόλις για μια στιγμή/σε αντικρίσω/ και χάνεται η λαλιά μου Θρύψαλα η γλώσσα μου, τα μέλη/ μου φωτιά,/ τα μάτια μου θολά, δεν βλέπω πια,/ και δεν ακούω, μου βουίζουνε τ’ αφτιά./ Κρύος ιδρώτας με περιλούει, σύγκορμη/ τρέμω, πρασινίζω/ πιότερο κι από χορτάρι,/ ο θάνατος θαρρώ με πλησιάζει. (Σαπφώ, 1972, σελ. 113) Συνεχίστε την ανάγνωση
