Φόβε, αγαπητέ, χαμένε,
σκοτάδι, πλούσιοι παιδικοί φόβοι
Χαμένε φόβε του θανάτου, χρύσε,
Χαμένη ζωηρή φαντασία και πάντα
η τιμωρία και οι πρωτόπλαστοι γυμνοί
με καταπράσινα φύλλα στη μέση στο ηλιοβασίλεμα.
Γυμνά κλεισμένα, μεστά με ό,τι
θα με βασάνιζε, σώματα δίχως ανατομία
Χρυσό κλάμα της απελπισίας μεσα στη θέρμη,
άγνοια θάνατε παρηγορητικέ, δυνατή μουσική
της ζωής, της μικρής ζωής,
Φόβοι και πλάνες (όλα) ζεστά, χρυσά, στερεά, πλούσια,
αναντικατάστατα, επρομηνούσατε τον έρωτα
και μέσα στον έρωτα ο θάνατος.
Πλούσια σιωπή έλα ως βραβείο
εδώ εις την ψυχή υπάρχει θέσις που σε χωρεί
ίσια ίσια.
(Αποδείξεις-Γιάννης Τσαρούχης από το βιβλίο «Ποιήματα 1934-1937)
Σχολιάστε