«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ» ποίημα του Απόστολου Καλιατζά

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 ~ photo by GTsik

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Διασκελισμοί» του Απόστολου Καλιατζά]

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Κοιτούσα να ξεφύγω

απ’ το φως, 

η πόλη με προστάτεψε

μ’ αγαπά, 

την νοιώθω δική μου. 

Θέλω να ξεφύγω

απ’ τον εαυτό μου 

Αφήστε τα παιδιά σας να «ταλαιπωρηθούν” – γιατί τίποτα δεν χαρίζεται στη ζωή

photo by EvAr

Η μητέρα μου ξέσπασε σε αναφιλητά, όταν ένα πρωινό, γύρω στα είκοσί μου χρόνια, της ανακοίνωσα την απόφασή μου να φύγω από το σπίτι και να μείνω μόνος. Ο πατέρας μου με σκυθρωπό ύφος μου έδωσε να καταλάβω πως δε θα με δεχόταν πίσω αν το έκανα. Δεν ενέδωσα στον πλάγιο εκβιασμό, ήμουν αποφασισμένος να πάρω τη ζωή στα χέρια μου.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το κλαμμένο βλέμμα της μάνας, το πρωινό που μετακόμιζα. Από τη μία ήξερα πως έκανα το σωστό. Από την άλλη όμως μούδιαζα στην ιδέα της νέας προοπτικής. Εκείνο που δεν κατάλαβα ποτέ, ήταν γιατί η μητέρα έκανε τόσο μεγάλο θέμα το γεγονός πως μετακόμιζα στο δεύτερο σπίτι του κτήματος που βρισκόταν 20 μέτρα μακριά.

Για εκείνη, είτε πήγαινα στο διπλανό σπίτι, είτε σε διπλανό πλανήτη, η θλίψη ήταν ίδια. Έβλεπε ξεκάθαρα πλέον πως έκανα το πρώτο δειλό βήμα να ανοίξω τα φτερά μου και δε μπορούσε να συμφιλιωθεί με την ιδέα πως δεν θα την είχα πλέον ανάγκη.