{Μάτια: Κρίκος ζωής}

{Μάτια: Κρίκος ζωής}

Σε μια μνήμη σε χωράω σαν εικόνα
Λίγα byte και σε έχω ερωτευτεί
Δίχως ήχο, χωρίς κίνηση ή χρώμα
Δυο μάτια να γυαλίζουν από ευχή

Advertisement

«Έξω από τη συλλογικότητα κανένας εγωισμός δεν ικανοποιήθηκε, καμιά γαλήνη δεν αποκτήθηκε.»~Κωστή Παπαγιώργη

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η κόκκινη αλεπού» του Κωστή Παπαγιώργη

– Και ο Κάντ είχε την ευγένεια να πει ότι στο άκουσμα του αηδονιού σωπαίνουμε με αγαλλίαση, μόλις όμως αντιληφθούμε ότι δεν είναι αληθινό, παύει να μας αρέσει. Και όντος παύει, γιατί έχουμε μιαν ορμέμφυτη ροπή προς το πηγαίο και το αυτοφυές.

– …αν κάτι το λέει η καρδιά σου θα σε βάλει σε κίνδυνο. Διαφορετικά η μόνη λύση είναι να μιμείσαι τον σελιδοδείκτη.

– Για όλη αυτή την επονείδιστη κουστωδία μία είναι η συμβουλή: πες αυτό που σε παιδεύει, μη ντρέπεσαι, φανού αυτός που είσαι, κάψε το ψευδοεγώ του πανεπιστημίου, πέτα τις βάτες από τους ισχνούς ώμους σου – πάψε να βρυχάσαι και να κάνεις το θηρίο!

– Λένε οτι ο Βάρναλης εφάρμοζε κατά γράμμα αυτή την ψυχοσωτήρια μέθοδο. Όταν κάποτε ένας νεαρός του πήγε μιαν ερωτικής υφής ποιητική συλλογή, αφού πρώτα την δεξήλθε, αρκέστηκε να του πει: Παιδί μου, βρες μια γυναίκα να γαμήσεις.

– Όσο κι αν καταγίνεται κάποιος σε κάτι, αν δεν το ‘χει, ποτέ δε γίνεται. Με την επιμονή έχουμε άθλους εργατικότητας, αλλά όχι δημιουργήματα.