Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «ΑποΠουΠάνεΓιαΤηνΆνοιξη;» της Αρλέτα
Δεν είναι εύκολο, μα πρέπει, να μεταλλάζω τραγωδία σε κωμωδία,
το μέσα μου ουρλιαχτό μ’ ένα χαλί να κρύψω και την απελπισία μου να κάνω
ένα πολύχρωμο μπαλόνι με αστεία για το παιδί που κλαίει στη γωνία.
Δεν είναι εύκολο, μα πρέπει, αυτός ο αδέξιος ακροβάτης που είμαι
να μάθει ισορροπία δίχως χέρια, ζονγκλέρ φωτιές να καταπίνει και μαχαίρια,
βλέποντας σαν τη γάτα στο σκοτάδι,
χορεύοντας χορούς γεωμετρικής μαγείας,
τους νόμους της αέναης αναρχίας,
με μάτι ηλεκτρονικό παρατηρώντας, στήνοντας πάλι βακχικά παιχνίδια
σ’ ένα πεδίο προσγειώσεως σε πάγο, σ’ ένα πεδίο απογειώσεως για τ’ άστρα,
ένα παιδίο μαγικό μ’ έκπληκτα μάτια.
Σχολιάστε