Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Δεν ξέρω Τι Θέλω!» του Γιώργου Πιντέρη
–Μια ανάγκη για να ικανοποιηθεί χρειάζεται να γίνει συνειδητή. Όσο παραμένει ασυνείδητη μένει ανικανοποίητη.
–«Ζω» δεν σημαίνει απλά ότι «επιβιώνω», αλλά ότι η επιβίωσή μου έχει ποιότητα και νόημα.
–Τις συναισθηματικές ανάγκες είναι πιο δύσκολο να τις καταλάβουμε απ΄ό,τι τις βιολογικές.
-Αν κάποια σημαντική συναισθηματική ανάγκη σου παραμείνει για ένα μεγάλο διάστημα ακάλυπτη, έχεις μεγάλες πιθανότητες να πάθεις κατάθλιψη.
-Η συντροφικότητα από δύο σκέλια: Τη συναισθηματική επαφή και τη συναισθηματική ασφαλεια.
-Παραδοξως η συναισθηματική ασφάλεια δεν επηρεάζεται από την ποιότητα της επικοινωνίας. Είναι καθαρά αποτέλεσμα του χρόνου που διαρκεί η σχέση.
-«Ακόμα και για να μπορώ να ερωτοτροπώ, έχω αναγκη τη συναισθηματική ασφάλεια που μου παρέχεις.»
–Αν είσαι οπαδός της παραγωγικότητας, οι πιθανότητες να εχεις φίλους λιγοστεύουν, διότι τον περισσότερο χρόνο σου τον ξοδεύεις στην «παραγωγικότητά σου».
-Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που, ενώ είναι κοινωνικοί, ταυτόχρονα είναι και συνεσταλμένοι. Έχουν δηλαδή την επιθυμία της ανθρώπινης επαφής, αλλά δεν διαθέτουν τις ικανότητες που απαιτούνται για να δημιουργήσουν αυτή την επαφή. Αυτοί οι άνθρωποι απομονώνονται παρά τη θέλησή τους. Καταλήγουν στη μοναξιά και παθαίνουν κατάθλιψη.
-Αν δίνεις ενθάρρυνση σ΄έναν άνθρωπο χωρίς πραγματικά να πιστεύεις σ΄αυτόν, στην πραγματικότητα τον ενθαρύνεις να «σπάσει τα μούτρα του».
-…με το ρόλο του «σωτήρα» δεν οδηγεί σε πολύ υγιείς καταστάσεις.
-…υπάρχουν φορές που τα ενδιαφέροντά μας είναι τόσο εξειδικευμένα και ιδιόρυθμα που, όσο και να μας αγαπάνε οι δικοί μας, δεν μπορούν να τα μοιραστούν μαζί μας.
–Βάζοντας μη ρεαλιστικούς στόχους δεν τους πετύχαινε. Έτσι την έπιανε απογοήτευση και εγκατέλειπε…
-Δέχονται τόσα πολλά και ποικίλα ερεθίσματα που η μόνη «άμυνά» τους είναι η αδιαφορία.
–Αν δεν είσαι αυτάρκης, μοιραία δίνεις αναφορά σ΄εκείνους απ΄τους οποίους εξαρτάσαι.
-Όμως, όσο εσύ δεν γνωρίζεις ότι διαθέτεις αυτό το δυναμικό, δεν μπορείς και να το αξιοποιήσεις. Έτσι, παραμένει ανεκμετάλλευτο.
–Η εξάντληση δεν είναι απαραίτητο να εκδηλωθεί με κούραση. Μπορεί να εκδηλωθεί και με συμπτώματα αδιαφορίας ή κατάθλιψης.
-Υπάρχουν άνθρωποι που συμπεριφέρονται, σχεδόν απ΄το πρωί ως το βράδυ, σύμφωνα με καποια «πρέπει» χωρίς να λαμβάνουν καθόλου υπόψη τα συναισθήματά τους και τις ανάγκες τους. Μάλιστα, μερικοί αυτό το θεωρούν εντελώς φυσιολογικό…
–Όταν δεν έχουμε Αυτογνωσία, αυξάνονται οι πιθανότητες να υπερτιμήσουμε ή υποτιμήσουμε τις δυνάμεις μας και τις αντοχές μας.
-Οι άνθρωποι, όταν δεν ανανεωνόμαστε, όταν καθημερινά επαναλαμβανόμαστε, ρουτινιάζουμε. Και η ρουτίνα είναι μια… καλή πόρτα για να μπει κανείς στην κατάθλιψη.
-Σημασία έχει να υπάρχει κάτι για το οποίο αισθανόμαστε ότι αξίζει να ζούμε και να μη μπούμε στην κατάθλιψη από μια πόρτα που πάνω γράφει «μάταια, ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης».
-Το βασικό χαρακτηριστικό της εκτόνωσης είναι ότι την ακολουθεί κάποια ανακούφιση.
-Μάλιστα ο σεξουαλικός οργασμός είναι η ταχύτερη και αποτελεσματικότερη μορφή χαλάρωσης που διαθέτει ο ανθρώπινος οργανισμός.
-Ακόμα κι αν όλες οι άλλες συναισθηματικές σου ανάγκες είναι καλυμμένες, όσο η ανάγκη ψυχαγωγίας παραμένει ακάλυπτη υπάρχει μια πιθανότητα να πάθεις «ενεργειακή χρεοκοπία».
–Προκειμένου να μην τους πιάσει κατάθλιψη, ασυνείδητα καταφεύγουν στον εξής μηχανισμό: Ερωτεύονται ένα άτομο του άλλου φύλου, και την ενέργεια που αντλούν από κει, την ξοδευουν στα άτομα που αγαπούν, δηλαδή σην οικογένειά τους…Σε μια τέτοια περίπτωση, το κέρδος της ανανέωσης έχει ένα πολύ μεγαλύτερο κόστος – κι αυτό ειναι ο κλονισμός της εμπιστοσύνης του συντρόφου σου.
–Η παρέα είναι οι «δικοί μας». Ιδίως οι παρέες που κρατάνε πολλά χρόνια.
-Αν προσέξεις οι περισότεροι αυθεντικά εύθυμοι και αισιόδοξοι άνθρωποι φαίνονται νεότεροι από την πραγματική τους ηλικία.
-O Ernest Rossi στο βιβλίο του «Το 20-λεπτο Διάλειμμα»(1991) μας αποκαλύπτει, με ατράνταχτα τεκμήρια, ποιο είναι το κόστος στη σωματική και την ψυχική μας υγεία όταν στη δουλειά μας, δεν κάνουμε ένα διάλειμμα κάθε μιάμιση με δυο ώρες περίπου.
–Την τάση του οργανισμού για «πραγμάτωση», ο «εαυτός» τη βάζει σε δεύτερη μοίρα – ιδιαίτερα όταν η τάση αυτή βάζει σε κίνδυνο την ανάγκη του «εαυτού» για «θετική θεώρηση»
–Είναι απαραίτητο να πούμε ότι ο «εαυτός» δεν μπορεί να τα «βάλει» με τον οργανισμό.
-…όσο σημαντικό είναι για τον οργανισμό μας να επιβιώνουμε, άλλο τόσο σημαντικό είναι και να εξελισσόμαστε.
–Όταν αφοσιωθείς υπερβολικά στην επίτευξη ενός στόχου, είναι δυνατόν να χάσεις την επαφή με τα συναισθήματά σου, και κατ΄ επέκταση με τα θέλω σου. Η ευτυχία δεν βρίσκεται σε μια ζωή που υπάρχουν μόνο προκλήσεις για επιτυχία.
-Το γεγονός ότι δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας μ’ έναν άνθρωπο πιθανόν να είναι μια πληροφορία που μας δίνει ο οργανισμός μας ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι βιολογικά καταλληλος να κάνουμε παιδί μαζί του.
–Το ασυνείδητό σου είχε αντιληφθεί ότι έχεις να κάνεις μ΄εναν άνθρωπο που δεν είναι άξιος εμπιστοσυνης, αλλά ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούσε να σου μεταδωσει το μήνυμα ήταν μ΄αυτή την παράξενη αίσθηση στο στέρνο.
-Ο Ernest Rossi που έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τα όνειρα και μάλιστα από εντελώς επιστημονική σκοπιά, διατείνεται πως τα όνειρα βρίσκονται συνήθως δυο μήνες μπροστά από τη συνειδητή μας αντίληψη.
–Ο άνθρωπος που ξέρει να αποκωδικοποιεί τα όνειρά του έχει πολλές πιθανότητες να εντοπίζει τα «θέλω» του.
–Η αποστασιοποίηση είναι ένας πολύ χρήσιμος μηχανισμός ώστε να εντοπίζεις τις ανάγκες σου. Δυστυχώς όμως, ειναι μια διανοητική ικανότητα που δεν την έχουν αναπτυγμένη όλοι οι άνθρωποι. Μερικοί την κάνουν αυθόρμητα. Άλλοι χρειάζεται να εκπαιδεύσουν τον εαυτό τους. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να την κάνουν καθόλου.
-Αν μπορείς ν΄αποστασιοποιηθείς από τον εαυτό σου και να δεις τα πράγματα όπως τα βλέπεις στο σινεμά ίσως καταφέρεις να ξεχωρισεις κάποια συναισθηματική σου ανάγκη.
–Ο εαυτός όμως μπορεί να διαμαρτύρεται ακόμα κι όταν όλες οι ανάγκες του είναι καλυμμένες. Κι αυτό γιατί -όπως είπαμε- ο εαυτός, εκτός από τις αναγκες έχει και τις προσδοκίες.
Searching The Meaning Of Life! (S.T.M.O.L) 
Σχολιάστε