«Η ΛΑΙΔΗ ΛΑΖΑΡΟΣ» της Sylvia Plath

Ελεύθερη απόδοση από τα αγγλικά στα ελληνικά από το SearchingTheMeaningOfLife. Με σεβασμό και Αγάπη.

Το έκανα και πάλι
Ένα χρόνο σε κάθε δέκα
Εγώ το καταφέρνω–

Είδος περιφερόμενου θαύματος το δέρμα μου
Φωτεινό σαν Ναζιστικό αμπαζούρ.
Το δεξί μου πόδι

Αντίβαρο πρες παπιέ.
Το αχάρακτό μου πρόσωπο, ωραίο
Εβραϊκό λινό.

Ξετύλιξέ το σαν χαρτοπετσέτα
Ω εχθρέ μου.
Σε τρομάζω;

Η μύτη, οι κόγχες των ματιών, το πλήρες σετ δοντιών;
Η όξινη αναπνοή
Θα χαθούν σε μια ημέρα.

Σύντομα, σύντομα η σάρκα
Του τάφου φαγώσιμο θα γίνει
Στο σπίτι της, πάνω μου

Και εγώ, μια χαμογελαστή γυναίκα.
Είμαι μόνο τριάντα.
Και σαν τη γάτα έχω εννιά φορές να πεθάνω.

Αυτή είναι η Νούμερο Τρία.
Τι χαζομάρα
Να εξαντλείς κάθε δεκάδα.

«Οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν τη δικαιοσύνη γιατί έχουν το θάρρος να υποφέρουν την αδικία.»~ Ιζιντόρ Ντυκάς (Κόμης του Λοτρεαμόν)

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο Ποιήματα Ι,ΙΙ του  Ιζιντόρ Ντυκάς (Κόμης του Λοτρεαμόν)

 

– Το μυθιστόρημα είν’ ένα ψεύτικο είδος γιατί περιγράφει τα πάθη καθεαυτά: Το ηθικό συμπέρασμα απουσιάζει. Να περιγράψεις τα πάθη δεν είναι τίποτα· φτάνει να γεννηθείς λίγο τσακάλι, λίγο όρνιο, λίγο πάνθηρας. Παραφερόμαστε. Είναι άλλο πράγμα να περιγράψεις τα πάθη για να τα υποτάξεις, όπως ο Κορνήλιος, σε μια ανώτερη ηθοπλασία.

 

– Αντικαθιστώ τη μελαγχολία με το θάρρος, την αμφιβολία με τη βεβαιότητα, την απελπισία με την ελπίδα, την κακία με το καλό, τα παράπονα με το καθήκον, σκεπτικισμό με την πίστη, τις σοφιστείες με την ψυχρότητα της ηρεμίας και την αλαζονεία με την ταπεινοφροσύνη.