Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Όταν μια σχέση Γίνεται Έμμονη Ιδέα» του Γεώργιου Πιντέρη
– Όσο όμως δεν έχω επαφή με τα συναισθήματά μου, δυσκολεύομαι να προσδιορίσω και τις σκέψεις μου. Οπότε η ζωή μου αρχίζει να γίνεται ανούσια.
– Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι να παραδεχτώ τον πόνο μου.
– Το δεύτερο είναι να το ορίσουμε.
– Ο ΑΝΤΛΕΡ θα μου έλεγε: «Οι σκέψεις σου έχουν κάποιο σκοπό.»
-Κατ’ αρχήν, μέσα από τη σχέση αυτή μου δημιουργήθηκαν ανάγκες ζεστασιάς, τρυφερότητας και στοργής που τώρα έχουν μείνει ξεκρέμαστες. Είναι φυσικό λοιπόν ν’ αναζητούν το μερτικό τους. Έτσι μια και δεν μπορούν να καλυφθούν από την πράξη, προσπαθούν να καλύπτονται από την σκέψη.
– Δεν είναι δυνατόν να ακουμπάς συναισθηματικά σ’ έναν άνθρωπο και να ‘σαι ταυτόχρονα συναισθηματικά αυτάρκης.
– Οι ακάλυπτες ανάγκες τρυφερότητας κατευθύνουν την προσοχή μου και μ’ έναν άλλο τρόπο: Καλλιεργούν ελπίδες. Έτσι δημιουργούνται οι φαντασιώσεις επιστροφής.
– Είτε μέσα είτε έξω από αυτή τη σχέση, νιώθω αδικημένος. Το γιατί δεν έχει σημασία. Όλοι σε τέτοιες φάσεις αδικημένοι νιώθουμε. Είμαι σίγουρος ότι κι εκείνη έτσι νιώθει.
– Ένας ερωτευμένος άνθρωπος δεν αφήνει τον έρωτά του για να επιστρέψει στο «νερό-βραστο λαπά» που εγκατέλειψε.
-Και η ελπίδα διαφέρει από τα υπόλοιπα συναισθήματα ως προς ένα σημείο: Δεν είναι μόνο συναίσθημα. Είναι ένας συνδυασμός συναισθήματος και πεποίθησης. Θα μπορούσαμε να πούμε να πούμε ότι η ελπίδα είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στη σκέψη και το συναίσθημα.
– Αυτό που λέμε «ο χαρακτήρας» μας, είναι οι συνήθειές μας.
Searching The Meaning Of Life! (S.T.M.O.L) 
Σχολιάστε