«…τα προδομένα παραμύθια μου. Γεμάτα σκόνη κάπου ξεχασμένα, ζούνε αληθινά – χωρίς εμένα.»~Αρλέτα

photo by EvAr

Μου διώξανε τα παραμύθια μου.
Ήτανε λέει αναρχικά.
Ήτανε λεει αντικοινωνικά.
Ήτανε λεει ουτοπικά.
Μου διώξανε τα παραμύθια μου.
Κι αντί γι’ αυτά μου δώσανε
ένα πουγγί με γνώση
και με λίρες, να το χειριστώ,

να γίνω μέλος χρήσιμο κι εγώ.
Άνοιξα το πουγγί. Και ευθύς
πετάχτηκε ένας ανέραστος,
ένας αλαζών, ένας γλοιώδης,
ένας απατεών,
ένας πορνοβοσκός,
ένας φονιάς ψυχών.
Και άρχισαν τα μαθήματα.
Στα πόσα να πυροβολώ,
στα πόσα να υποχωρώ,
πόσα να κλέβω, πόσο να πουλώ.
Έγινα λίγο λίγο χρήσιμη κι εγώ.
Μα κάπου ακόμα μέσα από
το βύθισμά μου, μέσα από
τη χρησιμότητά μου, μέσα από
τη ζάλη μου, με κοροϊδεύουνε
τα προδομένα παραμύθια μου.
Γεμάτα σκόνη κάπου
ξεχασμένα, ζούνε αληθινά –
χωρίς εμένα.

Αρλέτα.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Από πού πάνε για την άνοιξη; Ένα βιβλίο με κείμενα, σχέδια και τραγούδια της Αρλέτας, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Advertisement