«ΑΒΕΒΑΙΗ ΣΥΝΕΣΗ» ποίημα του Γιάννη Ρίτσου

photo by CTsik

ΑΒΕΒΑΙΗ ΣΥΝΕΣΗ

Ήρθαν οι συνετοί καιροί: να μην περιμένεις, να μην έχεις.
Η απόφαση παρμένη πια, κρυμμένη κάτω απ` τις πέτρες
ή κάτω από στοίβες παλιές εφημερίδες. Τα βράδια
ένας μικρός περίπατος ως το παλιό μουράγιο, 
συνάντηση με το δειλό καβούρι, με τον αργοπορημένο γλάρο,
με τη φωνή της φώκιας. Και προτού στεγνώσει
ο γύψος της αστροφεγγιάς στο πρόσωπό σου, ο ίδιος πάλι φόβος
της νέας αναμονής κι η αρχαία εκείνη επιθημία
να σπάσεις το μοναδικό φανάρι που σου φέγγει τη νύχτα,
αυτό που κρέμεται πάνω απ` την άδεια θάλασσα, να βγάλεις το φιτίλι
και να ταΐσεις τα ποντίκια μέσα στην κασέλα του ένδοξου πλοιάρχου.

Παράξενο – οι καλύτερες ημέρες φτάνουν απ` τ` αντίθετο μέρος.

Καρλόβασι, 4.ΙΧ.75

Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή «Μονοβασιά» του Γιάννη Ρίτσου, Εκδόσεις Κέδρος